Delic is een ‘lone wolf’: “Je eigen stem vinden in de ruis is superbelangrijk.”

Sinds zijn multimediale megaproject Kidnap At The Noodle Shop uit 2018, is Delic niet gestopt met muziek uitbrengen. Vorig jaar verscheen nog een EP in samenwerking met Neerlands reggae-trots Ziggi Recado, en een samenwerking met Benjamin Herman op het trippy Rise Up. Nu kondigt hij zijn nieuwe project aan; LONE WOLF, dat hij met zijn vrouw -zangeres Huda- maakte. De eerste single Time After Time is het eerste geluid dat we ervan horen, en het klinkt als voetstappen over een pad dat de producer nog niet eerder bewandelde. Vanuit zijn studio in gesprek over de blikkerige en galmende productie, de artistieke samenwerking met zijn vrouw en een opeens verschijnende cellist in een café in Kreuzberg.

“Ik zit al elf jaar in quarantaine.”

Peter Blom, alias Delic, werd in meerdere interviews over zijn vorige vinylrelease als kluizenaar neergezet. Hij heeft een studio aan huis, en komt op die manier weinig buiten de deur. De pandemie die er buiten die deuren gaande is, heeft dan ook nauwelijks effect op zijn werk. “Sterker nog, het heeft niets veranderd aan mijn dagelijkse bestaan. Simpelweg omdat ik een studio aan huis heb, en ervan houd om daar hard te werken. Het is noodzaak om mijn liefde en creativiteit om te zetten in kunst en muziek. Ik móet dat doen, waarom weet ik niet. Buiten dat, volg ik het ook allemaal niet zo. Als ik continu het nieuws hierover zou volgen, ga ik me eraan storen. Het gaat allemaal een beetje aan me voorbij, maar dat vind ik niet erg. Ik zit al elf jaar in quarantaine.”

Hij kwam even uit de quarantaine om zijn schilderijen te presenteren, pers te woord te staan, het bijbehorende vinylboek te verzenden naar kopers en live-shows te spelen in Amsterdam en Zwolle. De release van Kidnap At The Noodle Shop zorgde voor drukte. “Mijn vrouw en ik besloten om een maandje richting Berlijn te gaan voor rust. We zaten onder Berlijn, op een uitgestorven camping. Gewoon lekker, met onze voeten in het meer, bijkomen van alles wat er op ons af was gekomen. Ik wist het tóen nog niet, maar eigenlijk is daar het nieuwe project ontstaan.”

“Ik zag voor dit project al wat ideetjes hangen in de mist, en gaandeweg heb ik dat een richting op gekneed.”

Stukje bij beetje daalde de reis in, vertelt hij. Wanneer Delic, die hoorbaar geniet van het makerschap, weet hoe zijn projecten moeten klinken? “Dat weet je nooit precies. De songs zijn geschreven door Huda en de productie komt van mijn hand. Het is een huwelijk tussen onze ideeën, voorkeuren en smaken. Met projecten, of dat nou schilderijen zijn, muziek of beeld, kun je een duidelijk idee hebben of onderdelen duidelijk voor je zien. Ik zag voor dit project al wat ideetjes hangen in de mist, en gaandeweg heb ik dat een richting op gekneed. Langzaam wordt dan duidelijk waar het naartoe beweegt. In dit geval moest dat Berlijn zijn, vonden we.”

Bij het vorige project was Huda creative director en was ze heel erg betrokken bij het project, maar vooral op de achtergrond. “Ze featurede wel op nummers, maar bij dit nieuwe project, en ook op de nieuwe single, is het echt een gelijkwaardige samenwerking. Of het moeilijk is om op artistiek niveau samen te werken als je ook een liefdesrelatie hebt? Nee, voor ons totaal niet. Sowieso hebben we een goede verstandhouding. Voor mijn gevoel woon ik samen met mijn beste vriend, maar dan wel eentje met borsten”, lacht hij. Zijn vrouw, ook werkend in de studio: “En een vagina, pas op hoor, Peter! Alles kan.”

Een van hun gezamenlijke interesses is psychologie, vertelt Peter nadat we zijn uitgelachen. “Als je een diepere connectie met elkaar aangaat, zoals een liefdesrelatie, is het wel fijn als je allebei geïnteresseerd bent in psychologie. Zodat je dingen kunt identificeren, en er samen in kunt duiken. Dat is een van de factoren dat onze samenwerking ook artistiek zo aangenaam is.”

Delic stipte al de rolverdeling binnen hun eigen label aan. Hij en zijn vrouw opereren onafhankelijk, onder de vlag van Delic Music. De titel van het nieuwe project sluit daar naadloos op aan. “LONE WOLF gaat het heten. Toen die titel ter sprake kwam, wisten we meteen dat dat ‘m moest worden. Het geeft precies weer hoe we ons voelen. Ik voel mezelf gewoon het beste als ik mijn vrijheid heb, mijn eigen dingen kan doen, m’n eigen pad kan bewandelen. Vroeger dacht ik dat iedereen dat had, maar dat is niet zo. Voor mij werkt dit perfect. Ik heb liever volledige vrijheid, ook al lever ik dan op andere vlakken misschien wat in. We voelen ons lone wolves in deze wereld. Ik hoorde laatst ook een toffe quote, maar ik weet niet meer van wie: ‘Individuals search for truth, groups search for consensus.’ Ik wil dingen graag uitzoeken, weten hoe het écht zit. In een groepssetting ben je toch altijd al snel overgeleverd aan die groepssetting.”

“Ik heb liever volledige vrijheid, ook al lever ik dan op andere vlakken misschien wat in.”

Waar zijn vorige album zich afspeelde in Hong Kong, wordt de luisteraar nu een wereld ingezogen die gebaseerd is op de Duitse hoofdstad. “De kant die Huda heeft aangedragen, bestaat vooral uit 80’s electropop en de nu-disco-achtige sound. Mijn kant is vooral de beats. Maar ik vind het vet om deze keer de producties naar een soort galmerige, koude 80’s-kant te trekken. Stel je een ondergrondse club voor met heel veel neon en een moeilijke soort ravers met dito pakjes.”

De eeuwig voortstuwende bas die het snelle Berlijnse nachtleven typeert, zit ook in de eerste single verwerkt. “En ook het type effect op de vocals, hoe die geshaped zijn, dat heeft een beetje dat blikkerige”, vertelt Delic gepassioneerd. “Dat geeft ook wel die typische underground-party-in-een-oud-verlaten-pakhuis-sfeer.” Hoewel ze dat ruige nachtleven zelf niet verkend hebben, menen Huda en Delic dat ze die sfeer wel echt te pakken hebben gekregen voor LONE WOLF.

Wel haalden ze “veel te veel avonden door in Roter Rabe”, een café in Kreuzberg waarvan de eigenaren volgens Delic zomaar konden denken dat Huda en hijzelf vergroeid waren met het meubilair. “Het was echt dé tent. Als je ooit naar Berlijn gaat, moet je erheen. De muziek was heel relaxed en ze schonken toffe cocktails. En af en toe kwam er een gast spelen op een cello. Maar dan écht ziekelijk goed. Na tien minuten verdween hij dan weer. Meesterlijke guy.”

Muziek over jezelf bezig houden met je eigen tuin

Die Berlijnse taferelen en sferen hebben Huda en Delic meegenomen het creatieve proces in. De uitkomst is vijf tracks en videoclips, die opnieuw worden vergezeld door vijf schilderijen, een vinylboek en een interactieve, audiovisuele live-show. “Ik kan er niet teveel over kwijt, maar het is een serieuze step up vanaf Kidnap At The Noodle Shop. Het wordt in ieder geval weer een audiovisueel spektakel. De eerste single is in ieder geval nu eruit, met een mood-video. Time After Time gaat over het vinden van je eigen weg en het maken van je eigen keuzes. Jezelf bezighouden met je eigen tuin, in plaats van focussen op het onkruid bij de buren. Dat thema smeren we de komende tijd uit over het hele project.”

“Je eigen stem vinden in de ruis”, besluit hij. “Dat is superbelangrijk voor ons. Het is de boodschap, en tegelijk ook ons doel. Als je eigen stem een plant zou zijn die onder de grond groeit, en je hem telkens beter weet uit te graven en weet af te stoffen. Ik vind het tof om muziek te horen waarin ik de smaak van de maker terug kan horen. Bij mezelf werkt dat het beste als ik mezelf steeds blijf afvragen wat ík zou willen horen.” Na veel geprobeerd te hebben qua sound en qua schilderkunst, lukt het hem steeds beter zijn eigen stem te vinden: “Mijn muziek en mijn kunst beginnen wel steeds meer naar elkaar toe te groeien. Het gaat de goede kant op. Het is mooi en maar goed ook dat dat een voortdurend proces is, want dat houdt het interessant.”

Time After Time is de eerste single van LONE WOLF, het project dat later dit jaar het levenslicht zal zien. Streamen doe je hieronder.

Geplaatst door bowie op 5 maart 2021