Tegenwoordig verschijnen er zoveel hiphopreleases. We proberen alles bij te houden, maar het lijkt onmogelijk. Toch houden we elkaar scherp op de redactie: “Heb je deze release al gehoord? Heb je die plaat al gepost op de website? Zal ik een recensie schrijven over dit album?” zijn dan ook vragen die we met grote regelmaat op elkaar afvuren. In dit overzicht droppen we een aantal releases die we toen ze uitkwamen niet hebben gecoverd, maar wat ons betreft niet mogen ontbreken op een site die zich Hiphop In Je Smoel noemt. Ditmaal vier releases die je de laatste maand van 2018 door gaan helpen.
Black Thought & Salaam Remi – Streams Of Thought vol. 2
Hoewel Black Thought, de rapper van The Roots, door velen wordt gezien als een pionier en/of een legende, bracht hij pas dit jaar zijn eerste officiële solorelease uit. Op de fijne producties van 9th Wonder ging Black Thought tekeer op de microfoon als geen ander. Nu is er een vervolg. Op het tweede deel van Streams Of Thought slaat hij de handen ineen met Salaam Remi, bekend van zijn producties voor Nas en zijn werk voor The Fugees en Amy Winehouse. Negen gladde, soulvolle beats worden met verve bekleed met duizelingwekkend soepele rijmschema’s van een rapper die nog altijd honger lijkt te hebben: “Trust me, I’m deadly like the fentanyl that killed Prince and Tom Petty.”
Tourist LeMC – We Begrijpen Mekaar
Tourist LeMC is geen rapper en geen zanger. Hij zit er zelfs niet tussenin. Hij is een schrijvende woordkunstenaar; zoals Typhoon, Herman Brusselmans, Spinvis en Ronald Giphart dat zijn. Op zijn derde langspeler houdt hij zichzelf en de maatschappij een spiegel voor met prachtige passages. Door de sombere productie wordt de luisteraar gedwongen om naar de piekfijn ingestoken teksten te luisteren. “We zijn ridders in theorie, barbaren in praktijk” is zo’n pakkende zinsnede uit de openingstrack. En een track verder: “En ben ik dan zelf geworden wat ik zelf zo haatte? Het leven heeft soms rare humor maar het lachen vergaat je”, rapt hij vlak nadat hij hardop twijfelt of hij meer lijkt op zijn vader dan hij denkt. Én vlak vóór Alice On The Roof het stokje overneemt met een bedwelmend Nederlandstalig (!) refrein. Tourist LeMC neemt duidelijke standpunten in én nuanceert, maakt zich kwaad en twijfelt, maar doet alles met hoge dosissen pure echtheid en natuurlijke charme. We Begrijpen Mekaar is zo’n album dat iedere luisterbeurt nieuwe favorieten oplevert.
J.I.D. – DiCaprio 2
J.I.D. lostte vorige week maandag zijn nieuwe album DiCaprio 2. En waar de hitlijsten tegenwoordig worden samengesteld door dikke sales in de eerste week en daarom labels besluiten om muziek op vrijdagen te releasen, geeft de JID daar weinig om. I see yall askin me “y aRE yEw DRopPiN mUNdAY INshteAD Of fryDAe”, bruh I don’t give a f about no first week sales, first week sales are kool for the Coles, Kdots, Drake’s And Nikki’s but, that’s not the game I’m playin right now, i need the attention I can garner”, luidde zijn tweet kort na de release van de plaat dan ook. En die aandacht verdient ‘ie. Stick Talk is bijvoorbeeld zijn meest radicale track tot nu toe en is met zijn spookachtige productie een hoogtepunt, maar de Fuck The Industry-mentaliteit van de rappper uit Atlanta pakt ook weleens verkeerd uit; zo mengen zijn stijl en die van A$AP Ferg niet helemaal lekker op een overstuurde beat en lijkt de Harlem-spitter juist alleen ingeschakeld te zijn om verkoopcijfers te stimuleren. Het is een zeldzame fout, want verder is DiCaprio 2 een juweeltje, met bijdragen van onder meer Method Man, Joey Bada$$, Mac Miller en 6LACK. Een album waar het weer draait om de gouden combinatie; dikke beats én betekenisvolle en scherpe lyrics. En dat in een Soundcloud-tijdperk waar songwriting haast irrelevant is geworden.
IDK – IDK & Friends 🙂
Terwijl Maryland-rapper IDK werkt aan zijn nieuwe studioalbum, dacht hij dat het wel een slim idee zou zijn om zijn fans warm te houden met een tussendoortje. Zoals de titel al doet vermoeden wordt IDK op iedere track bijgestaan door een featurende artiest. “These are rar and uncut IDK thoughts”, vertelt hij zelf over de EP. “Ik heb een hoop gemaakt met mijn vrienden en het zou een schande zijn als we deze muziek onuitgebracht zouden laten.” Hij heeft gelijk, want tussen de zeven nummers zit genoeg vurige muziek. Oke, het is niet zo coherent of diepgaand als zijn andere projecten, maar het plezier is in alle joints terug te horen. Of hij nou een trapbeat aanpakt met Rico Nasty of samen met Denzel Curry een klassiek aanvoelende boombapbeat tacklet met freestyles back-to-back-style; dit project is pure fun en dat is niet alleen te zien aan de smiley in de titel op Spotify.
