Mos Def – Respiration (track van Black Star, verse 1)
The new moon rode high in the crown of the metropolis
Shinin, like who on top of this?
People was tusslin, arguin and bustlin
Gangstaz of Gotham hardcore hustlin
I’m wrestlin with words and ideas
My ears is picky, seekin what will transmit
the scribes can apply to transcript, yo
This ain’t no time where the usual is suitable
Tonight alive, let’s describe the inscrutable
The indisputable, we New York the narcotic
Strength in metal and fiber optics
where mercenaries is paid to trade hot stock tips
for profits, thirsty criminals take pockets
Hard knuckles on the second hands of workin class watches
Skyscrapers is collosus, the cost of living
is preposterous, stay alive, you play or die, no options
No Batman and Robin, can’t tell between
the cops and the robbers, they both partners, they all heartless
With no conscience, back streets stay darkened
Where unbeliever hearts stay hardened
My eagle talons STAY sharpened, like city lights stay throbbin
You either make a way or stay sobbin, the Shiny Apple
is bruised but sweet and if you choose to eat
You could lose your teeth, many crews retreat
Nightly news repeat, who got shot down and locked down
Spotlight to savages, NASDAQ averages
My narrative, rose to explain this existance
Amidst the harbor lights which remain in the distance
Black Star bestaat uit Talib Kweli en Mos Def. Het duo bracht in 1998 het album Mos Def & Talib Kweli Are Black Star uit via Rawkus Records. Op de track Respiration doet ook Common mee, de productie is van Hi-Tek.
Waarom?
“HIJS vroeg me mijn lievelingsverse uit te kiezen … Dat is sowieso niet te doen eigenlijk, simpelweg omdat er voor mij geen lievelingsverse of beste mc bestaat. Dat is namelijk hetzelfde als de lekkerste chick of het lekkerste eten uitkiezen. Gaat niet lukken, puur omdat m’n oor net als m’n tong variatie nodig heeft. Ik had net zo goed verses van ODB, Pun of KRS kunnen uitkiezen, alleen vandaag was het Mos. Allereerst is deze beat sowieso engelenwerk, Hi-Tek is een van mijn favoriete producers naast RZA, Primo, Pete Rock en Easy Mo Bee. De combinatie Mos Def en Hi-Tek is hier uitmuntend. Mos vloeit hier als fresh orange juice. Zo koud dat het heet is. Talib klaart deze beat ook, maar Mos heeft gewoon zoveel flavour hier, hoe hij die hook aflevert is ook zwaar vakwerk. Zet die track maar op, dan ga je horen …
Voor mij zijn het niet per se twee of vier lines die het ‘m doen, maar meer de verse in z’n geheel. Hoe Mos zijn leefomgeving beschrijft, is zuiver poëtisch, het flowt soepel en z’n stemgeluid heeft mad flavour. Z’n accent is die cherry on top. Als ik er toch een fragment uit moet lichten, deze lines vind ik wel erg krachtig:
The Shiny Apple is bruised but sweet
and if you choose to eat you could lose your teeth
New York wordt vaak omschreven als ‘The Big Apple’. De appel is gebutst, maar smaakt zoet. Kies je ervoor om er toch in te happen, dan kan dat je tanden kosten. Dat is gewoon ill. Als je dit niet begrijpt, moet je simpelweg nog rijpen of heb je überhaupt niet het vermogen om het te kunnen begrijpen. Veel hedendaagse mc’s komen niet verder dan het beschrijven van hun eigen uiterlijk. Het kan leuk zijn als je het goed doet, maar zelfs dat blijkt nogal een grote opgave tegenwoordig.”
Jongens pakken de meisjes
“De eerste keer dat ik deze track hoorde, was ik nog ‘jongens pakken de meisjes’ aan het spelen op het schoolplein. Pas naarmate ik ouder werd, groeiden deze lyrics op me. Niet alleen van Mos, Talib ownt die beat ook schandalig beestachtig. Common doet z’n werk goed, alleen hij kan niet tippen aan deze twee. Veel mc’s verliezen voor mij hun houdbaarheid naarmate ik ouder word, voor Mos krijg ik juist steeds meer respect. 90% heb ik al van m’n lijstje geschrapt, ‘skillwise’ dan. Talib en Mos staan nog steeds ergens bovenaan, net als bijvoorbeeld ODB, Rakim, Biggie, Busta, Method Man, KRS, DMX, Nas en Ghostface. Van de namen van nu vind ik Joey Bada$$ en Kendrick killer, maar veel van die new school mannetjes die nu ‘aan’ zijn, worden vermorzeld door deze OG’s. De gemiddelde mc van toen staat boven de beste van nu. Er zou niet eens omgekeken worden naar dat soort lichtgewichten; beetje swaggeren met die dunne borstkastjes, beetje knauwen op de mic, sommige dressen zelfs rokjes en shit. Get tha fuck outta here man. Voorheen zou daar totaal geen plaats voor zijn. Vanaf de eerste keer dat ik beats en rhymes hoorde, wist ik gelijk dat hiphop m’n levensweg was, is en zal blijven. Ik denk dat ik deze levensweg serieuzer neem dan menig gelovige doet bij zijn/haar geloof. Velen slacken nog op regels van het geloof terwijl ze godvrezend zijn. Op hiphop zou ik nooit slacken of concessies doen.
Om in mijn ogen mc te zijn, moet je voldoen aan een paar standaard eisen: flow, voorkomen, kennis en stemgeluid. Als je daarnaast ook nog poëtisch vermogen hebt en emotie over kan brengen, zoals Mos op Respiration, kan niemand nog kritiek hebben. Hoogstens kan je het persoonlijk niet zo leuk vinden, maar meer heb je dan ook niet te zeggen. Mos Def en Talib Kweli zijn wat dat betreft zware inspiratie voor mij. Eigenlijk is dat elke manier van schrijven, spitten of spreken die mij raakt, zoals Mos hier als hij het heeft over zijn directe leefomgeving. Als ik naar mijn eigen tracks kijk, gaat dat niet per se over Utrecht, maar meer over alles wat in mijn hoofd en in mijn omgeving gebeurt. Daarnaast vind ik het ook lekker om gewoon keihard te knallen met vuige shit die je moeder totaal niet wil horen. Ik kan er erg van genieten dat het naast een kunstvorm ook gewoon een lompe uitlaatklep is. Uit die lompe uitlaatklep komt vaak nog het beste resultaat. Verder ben je naar mijn mening als mc, artiest of zelfs mens nooit uitgeleerd en zal je altijd je skills en jezelf moeten blijven aanscherpen. The key is to be the student and the teacher at the same time. Op het moment dat je je gaat gedragen alsof je alles ownt en uitgeleerd bent, is naar mijn mening je carrière afgelopen. Dat is vaak het punt waar classic shit in zielloze troep verandert. Ik denk dat kunst bedoeld is om de diepere lagen des levens te vertalen naar iets tastbaars waar men van genieten kan, in plaats van je ego te voeden met je zoektocht naar eeuwige aandacht. Dan kan je jezelf naar mijn mening beter gaan aftrekken voor de spiegel.”
Skafalau, J.A.E. en Klaas Vaak vormen samen weer de StropStrikkers en op zaterdag 1 maart releast het Utrechtse trio het nieuwe album Tabula Rasa in Tivoli de Helling.
