Spacekees is niet voor een gat te vangen. Het excentrieke figuur is al jarenlang bezig en dropt 5 mei zijn solo debuutalbum. “Ik ben blij dat het eindelijk uitkomt. Dit is anders dan je ooit hebt gehoord. In vergelijking met het vorige album (Spacekees & Terilekst red.) is het iets serieuzer en minder cryptisch.” Maar waarom maar liefst 26 tracks? Voelt de beste man zich wel helemaal lekker?! “Ik voel me prima, he he. Ik wou veel nieuwe dingen uitproberen en voor elke rare gedachte of vreemd gevoel een track maken. Omdat ik met zoveel verschillende gedachtes en gevoelens zit, lijkt het allemaal weinig op mekaar. Bovendien functioneren een paar tracks als interlude of statement en ik wou de volledige ruimte van de cd benutten.” Op productioneel vlak is het opvallend dat Terilekst weinig beats levert. “Hier heb ik bewust voor gekozen. Ik vind Turrie zijn beats heel erg dope en we maken nog steeds samen tracks, maar ik wou op een gegeven momen iets anders proberen. Cleanere producties gebruiken en toch ook harde tracks te maken. Ik wou een andere sfeer creëren en zoveel mogelijk diverse beat gebruiken met de meest gestoorde lyrics eroverheen.” En hoe typeert Spacekees dan zijn eigen album? “Gestoorde shit!” Mooi, zijn we het daarover eens.
Nooit Meer Terug is de meest rauwe vorm van frustratie.
Een opvallende track op Meer Ruimte is Nooit Meer Terug. Iedereen kent het idee van de verloren liefde, zo ook Spacekees. "Op Nooit Meer Terug hoor je mij in de meeste gefrustreerde vorm. Ik was gewoon boos over het feit dat iemand mij kan verlaten en dit was mijn eerste gevoel toen het gebeurde. Na verloop van tijd heb je wel iets van: “tja, dingen lopen zoals ze lopen”, maar ik wou gewoon de meest rauwe vorm van frustratie op het album zetten. Die hele sfeer met het refreintje erbij vind ik gewoon heel melancholisch. Veel tracks zijn ook momentopnames, zo ook deze, het zijn gewoon impulsieve gevoelens die ik dan heb. Ik schrijf gewoon op hoe ik er op dat moment over denk, terwijl dat later opeens heel anders kan zijn.
Het einde van de track kan voor sommigen schokkend zijn. Je hoort fragmenten van Peter R de Vries uit de aflevering over de Schiedammer parkmoord. "Ik zag die uitzending en hoorde steeds mijn naam terugkomen (Cees Borsboom werd in eerste instantie veroordeeld red.) en ik vond dat wel tof om te gebruiken. En omdat het wel bizar is, gaan mensen denken: “die track gaat over iemand die een geliefde verliest.” Maar als je dan die fragmenten uit die aflevering erbij hoort, dan heb je iets van: “heeee, heeft ie die chick vermoord ofzo?” Dat maakt het gewoon iets extremer allemaal, iets filmischer. De hele track flipt daardoor nog meer." Is het niet ziek om zulke soort geluidsfragmenten te gebruiken? “Ja, natuurlijk is het ziek. Maar je moet dit zien als een filmisch ding. Ik was gewoon zo pissed off dat ik ertoe in staat zou zijn om die chick te vermoorden.” Gelukkig zijn het allemaal momentopnames bij Kees van Assem.
Het voelt alsof ik van een andere planeet kom.
Wanneer we wat dieper op de persoon Spacekees ingaan, weet iedereen natuurlijk dat hij van planeet Edo komt, toch? “Jazeker haha. Ik vond het gewoon leuk om een biografie te maken. Meer Ruimte begint ook met een soort landing op aarde, maar het echte verhaal is dat Edo gewoon mijn vader is. Op een gegeven had ik iets van: laat ik het in een verhaalsetting doen. Het hele verhaal moet een film zijn waarin die verschillende tracks voorkomen. Toen kwam ik op het idee van planeet Edo: daar komen alle echte gevoelens die ik heb naar boven, omdat als ik op aarde was, ik die gevoelens niet kan verwerken.” Er zit dus ook nog wel een serieuze kant aan dit verhaal? "Ja, als persoon groei je gewoon. Je woont eerst nog thuis en op een gegeven moment ga je op jezelf wonen en zelf dingen meemaken. Ik heb daar op de cd een verhaal van gemaakt: Spacekees het fictieve figuur wat allemaal dingen meemaakt. Sowieso voelt het ook alsof ik van een andere planeet kom, al helemaal als ik dingen terug hoor. Dan heb ik soms wel iets van: “ik ga echt wel te ver in die shit.”"
Luisteraars vinden ook wel eens dat Spacekees te ver gaat, bijvoorbeeld bij de track Kanker. Kees legt uit. "Ik ben altijd ter plekke bezig. Ik bereid me nooit voor door een plan te maken. Ik check beats en dan schrijf wat er in me opkomt. Op het moment dat ik die track ging tapen, was ik in een gefrustreerde bui. Ik was gewoon kwaad en die boosheid moest eruit. Mensen denken dat ik kanker promoot of iets dergelijks, maar dat is niet het geval. Een goede vriend van mij is overleden aan kanker, dus ik promoot het absoluut niet. Het is meer dat deze terminale ziekte zo frustrerend is, het is iets heel heftigs. Daarom dacht ik ook: “Wat is het meeste slechte dat er bestaat?” Juist, kanker. Daar maak ik dan op dat moment een track over" Toch heeft dit nummer, en vele andere, vaak een droge humoristische sfeer. Doet de rapper dit expres? “Nee, het is niet dat ik dat bewust doe, het komt er gewoon op die manier uit. ik doe het niet met voorbedachte rade.”
Ik heb weleens de neiging om heel druk te zijn.
“Ik weet je geen minuut te vervelen, hoogstens te irriteren.” Spacekees lacht wanneer ik deze line citeer uit Niet 1 Uit Velen "Hahaha. Ik begrijp het wel als mensen zich ergeren aan mij. Als ik iemand zijn stem of inhoud niet interessant vind, dan vind ik het ook niet boeiend. Ik krijg vaak van dat soort reacties, maar dan denk ik: “whatever.” Bovendien heb ik ook weleens de neiging om heel erg druk te zijn. Dan denk ik achteraf: dat was inderdaad wel too much. Ach, ik kan het mensen niet kwalijk nemen als ze me irritant vinden."
Wat bepaalt niet irritant was voor Spacekees (& Terilekst), was de aandacht rondom de hit Ik Wil Een Meisje. Toch had het tweetal er meer uit kunnen halen volgens Spacekees. “Op zich was de aandacht rondom onze hit alleen maar positief, alleen we hadden bepaalde dingen niet in check. We hadden bijvoorbeeld meer optredens kunnen doen als boekingskantoren beter hadden opgelet. En ik had dan wel een tijdje op TMF dat programma, maar dat was meer om mijn persoon en niet om mijn muziek. Muzikaal gezien kregen we relatief weinig aandacht en dat vind ik jammer. Ik heb wel veel contacten gelegd, maar het bleef allemaal een beetje bij die hit, terwijl het album veel harder was. Kortom: we hadden er meer uit kunnen halen.”
De opkomst van meerdere labels is een goede ontwikkeling.
Jiggy Dje, rapper en eigenaar van het label Noahs Ark, is net als Turrie ook een figuur waar Pe Pe Pe al lange tijd mee samenwerkt en woont. Hoe is het om bij je labelbaas in huis te wonen? “Crazy, het is heel gezellig, want we doen alles met ze tweeën. Onze soloalbums zijn alletwee opgenomen in de Kribbuh en je bent goed ingespeeld op elkaars materiaal. Natuurlijk laten we elkaar ook genoeg ruimte om ons eigen ding te doen. Je hijgt elkaar niet steeds in de nek en het is sowieso wel handig dat we samenwonen. Jiggy is op het zakelijk vlak heel goed, dus daar heb ik ook veel aan.” Ondertussen komt het lijdend voorwerp langsjokken en schreeuwt “Pe Pe Pe!” door de zaak, waarop Kees “Jeeeejjjj!” roept.
Zoals de oplettende fan al heeft kunnen merken: Noahs Ark is in opkomst. Jiggy is dan ook naarstig op zoek naar een kantoor buiten de Kribbuh, omdat de zakelijke kant steeds groter wordt. Spacekees vindt de opkomst van meerdere labels een goede ontwikkeling. “Ik denk dat het alleen maar goed is als er meer verschillende labels komen die dingen proberen. Het is alleen de vraag of het lukt om op te boksen tegen de grote labels.” Deze vraag wordt meteen minder van toepassing wanneer Spacekees vervolgt: “Eigenlijk is het niet onwijs een concurrentiestrijd, het is meer dat je gewoon je eigen ding kan doen.” Een medium als internet heeft daar ook heel erg aan bijgedragen. “Ik ben pro-internet. Vroeger was het voor mij een medium om mijn muziek te verspreiden. Nu kan ik een album uitbrengen op Noahs Ark en gebruik ik internet voor andere promodingen. Ik kan bijvoorbeeld een exclusieve track online zetten of een filmpje op Youtube gooien.”
Ik zat met tranen in de ogen bij de film van Transformers.
Van internet naar een andere product waar Spacekees, vooral vroeger, veel gebruik van maakte: de gameconsole. Aan welke game is de rapper nu verknocht? "Hehe. Ik moet wel zeggen dat het echt minder is dan vroeger. De laatste games die ik heb gespeeld zijn Halo 3 en Gears of War. Maar ik ben nog steeds into Mega Man, dat vind ik echt de shit. Vanaf de Nintendo heb ik altijd alle Mega Man spellen gekocht. Door Mega Man ben ik ook een beetje into Transformers geraakt: ik heb gewoon iets met robots. De film van Transformers is dan ook een gevoelig onderwerp. “Ja, die heb ik gezien, die was echt de shit. Ik zat gewoon met tranen in me ogen te kijken. Ahhh shit man, die is echt mooi. Eigenlijk heb ik niet eens echt gelet op het verhaal, ik vond het gewoon allemaal prachtig.” Het is dus ook niet gek dat er dingen van de Transformers gesampled zijn op het album. Tijd voor een Transformer track? “Ik weet niet, het is zo’n diep verhaal met zoveel verschillende soorten verhaallijnen. Ik kan gewoon niet kiezen welke ik dan zou gebruiken. Wie weet komt er een Transformers mixtape. Maar dan moet het wel helemaal kloppen als ik het doe. Ik kan niet, in tegenstelling tot veel tracks, zomaar impulsief iets gaan schrijven, ik moet daar wel serieus mee bezig zijn. Dus misschien in de toekomst.” Laatste opmerking? “Koop die shit!” Duidelijk.
Spacekees – Pe Pe Pe (video)
