Jullie debuutplaat, 93 Till Infinity, werd een grote hit, hoe gingen jullie daar mee om?
Het was een droom die uitkwam! Het was heel spannend, we waren allemaal nog jong: zeventien, achttien jaar. De meesten van ons hadden nog nooit gereisd, en nu gingen we naar al die verschillende steden voor optredens, het was echt een speciale tijd voor ons. Het album werd overigens niet ontvangen als een klassieker ofzo. Veel mensen vonden het vet, maar de meeste magazines vonden het niet echt een classic. Nu vinden veel mensen dat wel, maar toen het voor het eerst uitkwam, vonden vooral de echte hiphopheads het geweldig. Veel mensen snapten destijds niet waar we vandaan kwamen. We komen van de westkust, uit Oakland, wat eigenlijk een beetje het ‘pimp’ gebied van Californië is. En omdat we niet binnen het stereotype van ‘westcoast gangbangers’ vielen, snapten ze ons niet. Kijk: er is een duidelijk verschil tussen het noorden en het zuiden van Californië. Het zuiden is Los Angeles, Crips en Bloods en al die shit. Het noorden is heel anders, geen bendes, geen lowrider Impala’s uit 1964, dat heb je allemaal niet bij mij in de buurt. We kwamen een beetje vreemd over op mensen die onze achtergrond niet snapten. Maar het was echt een toffe tijd voor ons toen het album voor het eerst verscheen.
Jullie tweede album wordt door veel mensen vergeleken met De La Soul Is Dead, hadden jullie dezelfde bedoelingen als De La Soul destijds toen jullie dat album maakten?
De La Soul Is Dead is een van mijn meest favoriete albums, maar we probeerden niet echt precies hetzelfde te doen, maar wel weer iets heel anders dan de eerste plaat. Toen wij kennismaakten met hiphop, was het altijd de bedoeling om niet hetzelfde te klinken als iemand anders, je niet hetzelfde te kleden als iemand anders, je haar niet op een bepaalde manier doen, omdat je dan teveel op iemand anders leek etcetera. Je wilde echt origineel zijn. Toen we met het tweede album bezig waren, was het echt ons doel om een plaat te maken die duidelijk niet 93 Till… was. We wilden iets nieuws doen, onze stijl vergroten en naar een nieuw level brengen. Rond de tijd dat dat album uitkwam, zaten we ook in een soort overgangsfase, we hadden problemen met onze platenmaatschappij enzo. Toen we 93 Till Infinity deden maakten we ons niet druk over de inhoud van ons contract. Maar toen we aan de volgende plaat begonnen zaten we echt in de industrie en op een label, we kwamen zoveel nieuwe dingen tegen. We hadden nogal moeite met het hele gebeuren waarin platenmaatschappijen jou vertellen hoe je je muziek moet maken terwijl zij waarschijnlijk niks over hiphop weten. Het was een rare tijd voor ons. Toen we klaar waren met die plaat hadden we het echt helemaal gehad en besloten we zelf verder te gaan en iets op te bouwen zonder een groot label, zodat we ons echt op de muziek konden richten.
Souls Of Mischief zijn nu al meer dan tien jaar bij elkaar, veel groepen hebben het niet zo lang volgehouden. Wat is jullie geheim?
Moeilijk om te zeggen, we zijn gewoon hele goede vrienden met heel veel wederzijds respect voor elkaar. Natuurlijk hebben we af en toe wel de nodige ruzies, soms zelfs fysiek, maar we hebben gewoon die speciale band. Dit zijn mijn broers, ik kan me gewoon niet voorstellen dat we ooit uit elkaar zouden gaan vanwege een ruzietje ofzo. Veel groepen zijn uiteindelijk bij elkaar gekomen om muziek te maken en dan is het mogelijk dat de persoonlijkheden niet helemaal klikken. Souls Of Mischief was al een groep vrienden voordat we muziek gingen maken, muziek was iets wat uit die vriendschap kwam. Ik zal mijn broer nooit naaien of dingen achter zijn rug om doen, we zullen altijd eerlijk tegenover elkaar blijven. En daarom houden we het al zo lang met elkaar uit.
Is dat ook het geheim achter Hieroglyphics?
Het is wel anders. Als Souls Of Mischief zijn we altijd samen, bij Hieroglyphics is dat minder het geval. We zijn wel een groep, maar sommige mensen zijn hier, anderen weer daar. Maar het is allebei gebouwd op eerlijkheid en respect en we zijn gewoon allemaal vrienden uit de tijd dat het niet om geld, roem en rap ging. Ik ben al bevriend met Casual sinds de brugklas, toen hingen we al rond, speelden we games enzo, en dat doen we nog steeds. We zijn gewoon echte vrienden.
Jullie hadden het tijdens het optreden over een nieuw album, kun je daar al wat over vertellen?
Het is een tijd geleden dat Souls Of Mischief een album uit heeft gebracht als eenheid. We hebben allemaal onze solo-projecten gehad, Tajai en ik hebben solo-platen gemaakt en de solo’s van A-Plus en Phesto komen binnenkort uit. Toen we ons laatste album Trilogy af hadden wilden we het hoofdstuk afsluiten en iets nieuws beginnen. Dat is ons ding, we proberen altijd iets nieuws en anders te doen om onszelf gemotiveerd te houden. Het was een goede mogelijkheid voor ons om even wat anders te doen en ons individueel te kunnen uiten. We hebben veel aan het Hieroglyphics album gewerkt, daar hebben we er twee van gemaakt, maar vooral veel bezig geweest met ‘Full Circle’. Nu zijn we terug, we zijn klaar om een nieuw album te maken. Ik wil nog niet teveel verklappen, maar we werken met wat mensen aan dit project en ik kan niet wachten tot we beginnen met opnemen als we thuis zijn. We hebben nog een tour in de States die ongeveer zes weken duurt en daarna duiken we de studio in. Het wordt vet.
Hoe werken jullie aan een album? Is het een samensmelting van ideeën op het gebied van beats en lyrics of is er een vaste volgorde?
Bij ons is er geen echte methode waarop we werken. We zijn altijd met muziek bezig. Ik maak beats, A-Plus maakt beats, we schrijven veel en we maken gewoon veel muziek. We hebben altijd ideeën liggen, dus als het tijd is om samen wat te doen, komen we gewoon samen, pakken er wat wiet bij en dan praten en viben we wat tot er wat nuttigs uitkomt. We werken alles wel nummer voor nummer uit. Als we dan genoeg materiaal bij elkaar hebben, gaan we denken over waar wij willen dat het album over gaat en welke kant we op willen. We kijken dan naar het geheel en dan komen er beslissingen. “We hebben meer verhalen nodig” of “we hebben meer concepten nodig”, “we hebben hier een freestyle nodig”. Als we aan de nummers werken ontwikkelt het album zich, nummer voor nummer.
Hoe is het om solo te werken als je eigenlijk vooral het werken in een groep gewend bent?
Het grootste verschil is eigenlijk als je aan het touren bent. Ik ben zo gewend om al mijn vrienden om me heen te hebben, gasten die je kunt vertrouwen. We zijn altijd samen en zorgen voor feedback voor elkaar. Alleen touren is dan ineens echt heel anders. Qua studiowerk… De kracht van Souls Of Mischief is dat we allemaal heel erg als individu kunnen werken, zonder Souls Of Mischief hadden we ook makkelijk als solo-artiesten door kunnen breken. We maken allemaal gebruik van onze eigen kwaliteiten. Dan heeft A-Plus weer ideeën en dan vinden wij dat er wat goeds tussen zit, dan weer iemand anders en dan doen we hetzelfde. Maar het gaf ons, en zeker mijzelf, de vrijheid om elk idee wat ik had te kunnen gebruiken. Ik hoefde niet eerst te vragen wat de rest er van vond, ik deed het gewoon. Dat was ook wel weer een echte uitdaging, want binnen Souls Of Mischief is er veel kwaliteitscontrole, af en toe zitten we van “Nah, dat is het net niet,” of “Dat is wack.” We kunnen eerlijk zijn tegen elkaar om er voor te zorgen dat we een zo goed mogelijk album afleveren. Het is best irritant dat je die controle niet meer hebt in de studio. Maar ik ben al zo lang bezig dat ik mezelf en mijn instincten op het gebied van muziek wel kan vertrouwen. Het was leuk om in de studio te zijn en gewoon van elk idee een nummer te kunnen maken.
Jullie hebben net een tour-DVD uitgebracht, wat was de gedachte daarachter?
We komen niet vaak op TV, je ziet ons niet op MTV, je hoort ons niet op de radio enzo. Dus voor ons is het belangrijk om onze fans een visuele presentatie van ons leven te kunnen geven. Dat is iets wat heel belangrijk voor ons is en wat we ook willen blijven doen. We hebben nog een Del DVD die binnenkort uitkomt en we hebben nog wat dingen. Maar met de tour-DVD wilden we mensen laten zien wat het inhoud om op tournee te zijn. Niet alleen de shows maar ook alles wat er in de bus en backstage gebeurt, het reizen, gezeur met de douane, van stad naar stad, meisjes, al die dingen. We willen dat je echt alles kunt zien en meemaken. Onze ruzies, mensen die gearresteerd worden en meer van die wilde shit. Dat was ons idee toen we die DVD maakten: we wilden niets achterhouden voor de fans, we wilden ze alle ins en outs laten zien van het touren met Hieroglyphics.
Aan welke tour heb je de beste herinneringen?
Eh… Ik denk, voor mij persoonlijk, onze eerste echte tour. We gingen op tournee met (A) Tribe Called Quest en De La Soul, dat was in 1993. En ik was zo’n fan van die groepen, zij waren mijn inspiratie om muziek te gaan maken en hebben mij als persoon zoveel gevormd. Ik heb zoveel geleerd van het luisteren naar De La Soul en Tribe Called Quest albums En als zij ons dan zoveel respect gaven en ons uitnodigden om samen op tournee te gaan, dat betekende zo veel voor ons. Dat is echt een van de mooiste momenten geweest in mijn hele carière, mijn idolen die ons meevroegen op tournee. Wij waren net achttien en die gasten waren absolute helden voor ons. En dat gaf ons echt het gevoel dat we met iets goed bezig waren, dat het het allemaal waard was geweest. Alle uren in de studio, al het schrijven, alle moeite die we erin hadden gestopt was het waard. Die gasten waar we zo tegenop keken, zagen ons als gelijken, als vrienden dat was echt heel wat voor ons.
Is er volgens jou een hoop veranderd in hiphop sinds jullie begonnen in 1993?
Hiphop is veranderd in het meest populaire muziekgenre, in 1993 ging het allemaal meer om rock en misschien zelfs country. Rap werd toen nog niet echt serieus genomen. Maar nu is hiphop een miljardenindustrie, al jaren zijn de best verkopende albums steeds weer hiphopplaten. En veel muziek is geïnspireerd door hiphop tegenwoordig, R&B klinkt als hiphop, country heeft hiphopelementen, rock kent hiphopinvloeden. Hiphop is over de hele wereld nu krachtiger en invloedrijker dan het ooit geweest is. En ik denk dat de media geprobeerd heeft rap in hokjes op te delen. “Dit is underground, dit is mainstream, dit is gangster, dit is vredesmuziek, dit is backpack, dit is hardcore” etcetera. Toen ik opgroeide was het gewoon allemaal hiphop. Ik luisterde naar De La Soul en NWA, ik zei niet: “Ik hou alleen van dit soort hiphop” of “ik hou alleen van dat soort hiphop”. Mensen die dat nu zeggen, denken echt dat ze een keuze maken: “Ik kies er alleen maar voor om naar underground te luisteren” ofzo. Maar dat is gewoon allemaal invloed door de media om alleen maar een soort product te kopen. Nu mensen erachter zijn gekomen dat je zoveel kunt verdienen aan hiphop, proberen ze juist dingen in een categorie te stoppen zodat ze aan bepaalde categoriën hun geld kunnen verdienen. “Als je een underground rapfan bent, moet je zulke kleding dragen, luister je naar deze soort muziek en kijk je deze films” en als je gangsterfan bent is het weer hetzelfde, maar dan met een andere invulling. Het is allemaal marketing. Hopelijk kan de jongere generatie, nu ze zoveel mogelijkheden hebben om allemaal soorten muziek te checken, stoppen met het buitensluiten van bepaalde muziek. Er is nu een hoop goede muziek en ik denk dat mensen nu teveel zeggen dat Jay-Z wack is omdat hij populair is ofzo. Of “Souls Of Mischief is mijn favoriete groep omdat niemand ze kent.” Je moet muziek goed vinden omdat het goed is, niet omdat je jezelf bij een groep wil scharen. Wij als Souls Of Mischief en Hieroglyphics proberen onze muziek universeel te houden, we willen dat iedereen er naar luistert.
Waar luister je zelf naar de laaste tijd?
Ik luister veel naar Bloc Party, een rockgroep uit de UK. Het Dangerdoom album is vet. DJ Quick heb ik net gehaald, erg dope plaat. Three 6 Mafia. Nieuwe Casual album is een van mijn favorieten, die draai ik heel vaak.
Wat gaat de toekomst brengen voor Souls Of Mischief en Hieroglyphics?
We hebben net een nieuw gebouw gekocht, daar hebben we onze studio, kantoren, opslagruimte voor de merchandise enzo in gecentreerd. De toekomst voor Hieroglyphics ziet er erg goed uit. Er komen veel nieuwe platen uit van Souls Of Mischief, Del, A-Plus, Phesto, Pep Love, plus nog een nieuwe Hiero plaat en een zooi DVD’s. We gaan wat samenwerkingen doen met andere artiesten. Hieroglyphics is het over het algemeen erg binnen de eigen cirkel gebleven, maar nu willen we gaan werken met andere artiesten en andere producers,.
Meer info: http://www.hieroglyphics.com
