Twintig jaar geleden begon Ryan Leslie’s solocarrière met een track op Myspace. Dit jaar bracht de artiest tussen zijn andere bezigheden door zijn zevende album You Know My Speed uit. Is een concert van Ryan Leslie in 2024 nog steeds interessant? We bezochten zijn tourstop in het Haarlemse Patronaat om het uit te vinden.
De avond begon traditiegetrouw met een DJ-set van de Duitse DJ TAM-R, die moeiteloos R&B en hiphop combineerde. Met een gevulde zaal draaide de DJ oude nummers van Ryan Leslie, waaronder Me & U, Back To The Love en Down for Me. Direct is weer hoorbaar hoe herkenbaar Ryan’s geluid als producer is. Voor Ryan zelf optreedt volgt er echter eerst een voorprogramma van een ingetogen zangeres uit Duitsland.
Op het podium verschijnt een goedlachse dame met een flinke afro. Inès Ouqs is haar naam, en met haar eerste nummer Fragrance maakt ze een gezellige, warme indruk. Al dansend op de polyritmische beat – geproduceerd door de gitarist van Ryan – brengt ze de zaal in beweging. Op vorige tourdata waren Inès’ live vocals nog niet strak, maar vanavond was daar weinig van te merken. Bij het laatste nummer vraagt ze het publiek om interactie. Patronaat reageerde liefdevol. Met een gemeend “Bedankt voor jullie steun, Nederland!” sluit ze af, en is het tijd voor het hoofdprogramma uit de United States.
Gehuld in een enorme rookwolk komen de bandleden van Ryan Leslie rustig het podium op. Na een korte instrumentale intro verschijnt multitalent Ryan Leslie zelf. Ze beginnen direct met This Love Thing, een nummer van zijn nieuwe album. Dit album bevat de elektronische sound waarmee Leslie groot werd, als eerbetoon aan zijn ‘day one fans’. Na het rustige openingsnummer begroet Ryan zijn publiek, stelt hij de bandleden voor en begroet hij zijn familie op het balkon. Het voelt enorm vertrouwd, zoals fans in Nederland inmiddels van hem gewend zijn.
In rap tempo volgen tracks als I-R-I-N-A, We Fly Together en Only The Lonely elkaar op. Ryan wisselt daarbij behendig tussen piano en keyboard en terug. Met een warme “Y’all are a chill crowd tonight, that’s alright!” merkt hij op dat de zaal langzaam op gang komt. Niet gek dus dat hij eerst zijn R&B-achtige tracks uitkiest. Na een oproep aan mannen in de zaal klimt de zanger vervolgens kort achter zijn keyboard. Samen met zijn gitarist speelt Ryan de harmonie van No Prisoners – een beat die wat aan Ye doet denken, waar hij al rappend trots op zijn borst klopt.
Met herhaaldelijke kreten als “It’s Ryan season, I’m back now!” maakt hij duidelijk dat onze vraag aan het begin onterecht was. Hij is prima in staat zijn muziek te vertolken en fans smullen ervan. Na het aanstekelijke 5 Minute Freshen Up neemt de R&B-zanger in Ryan het weer over, en volgen tracks als Quicksand, Ups and Downs en Valentine elkaar op – vooral de laatste kan op veel liefde uit het publiek rekenen. Stelletjes knuffelen liefdevol en tijdens het refrein zingt de zaal luidkeels mee. De zanger neemt alle tijd om verschillende koppels te begroeten en bedankt ze voor hun liefdevolle avond. Maar… bij die liefde hoort soms ook hartzeer.
Met alle verhalen rondom Diddy zou je bijna vergeten dat zangeres Cassie ooit protegé en vriendin van Ryan Leslie was. De zanger werkt zich vakkundig door How It Was Supposed To Be en hun monsterhit Addiction heen – herkenbare hits waar de zaal van geniet. Ryan’s beats zijn duidelijk nog steeds even aanstekelijk als in 2008. Een vlugge overgang naar Start It Up van Lloyd Banks en You Be Killin’ Em van Fabolous zweept vervolgens de stemming op. Twee tracks die mannen in de zaal weer wakker schudden en laten meezingen. Zo bedient Ryan bijna drie uur lang zijn fans in Haarlem. En die fans, die lijken maar niet genoeg te kunnen krijgen. Tijdens een outro roept hij Fernando Halman toe – een “Fernando, I see you homie!” klinkt door de zaal om wederom weer liefde uit te delen aan mensen die hem altijd gesteund hebben.
Voor het laatste deel bedankt hij wederom zijn familie en vooral de fans in Nederland. Sinds 2007 bezoekt Ryan regelmatig ons kikkerlandje en het lijkt erop dat zijn fans hem absoluut niet zijn vergeten. Op de track Lay Down legt de gitarist een behoorlijke solo neer om vervolgens op You’re Not My Girl de basgitarist ruimte te geven om te stralen. Na het instrumentale geweld is het tijd voor Ryan zelf als Black Mozart begint, de track die zijn braggadocio rap naar nieuwe hoogtes bracht. Geheel in stijl begint en eindigt hij op de piano, en is het duidelijk dat Ryan Leslie zowel als producer en entertainer zijn strepen heeft verdiend.
Als daarna Diamond Girl begint, gaat zowel de band als de zaal helemaal los op de gitaar- en drumsolo’s. Het lijkt het einde van de avond te zijn wanneer Ryan zijn publiek bedankt en het podium verlaat. Maar wanneer de gitarist net van het podium is, kijkt Ryan al om het hoekje, wetende wat er gaat komen. De band komt terug en speelt nog een paar nummers, waaronder Run It Back van het nieuwe album. Wanneer de band dan echt het podium verlaat, blijft er toch een grote groep in de zaal hangen – wat aangeeft dat zelfs na 2,5 uur entertainment fans nog steeds meer willen.
Waar Ryan Leslie tien jaar geleden tijdens het laatste nummer het publiek in sprong om een moshpit te starten, zien we tegenwoordig de creatieve duizendpoot die muziek als uitlaatklep gebruikt. Nu hij na jaren weer focus op muziek legt, ervaren we hoe muzikaal Ryan na twintig jaar nog steeds is. Mocht hij weer gaan toeren, dan kun je als liefhebber met een gerust hart een kaartje kopen. That’s how you know he’s a professional!
Volg fotograaf – en tevens muziekjournalist – Tyron Rosheuvel hier.
