Het is nog maar een paar weken geleden dat Phonté met het overweldigende en intens persoonlijke No News Is Good News één van de beste, zo niet hét beste rap album van het jaar tot nu toe uitbracht. Dat deed hij op het label The Foreign Exchange Music, wat hij zelf runt samen met Nicolay, zijn kompaan in het gelijknamige duo. Dat zij niet op hun lauweren rusten blijkt wel uit het feit dat het label nu al aan de volgende release toe is: Glaciers van Nicolay & The Hot At Nights.
The Hot At Nights is een jazztrio met gitaar als basis, bestaande uit Chris Boerner, Matt Douglas en Nick Baglio. Net als Phonte komen zij uit Raleigh, North Carolina, en toen hij en Nicolay in 2012 een begeleidingsband zochten voor hun tour als The Foreign Exchange, was de link snel gelegd. De muzikale chemie die het trio met hen had hield na de tour niet op, want beatmaker en producer Nicolay brengt nu een album met hen uit.
Hun instrumentale album Glaciers is een plaat geworden die er niet voor schroomt om stijlen te mixen. Opener Now the Coast Is Clear zorgt met een funky roffelende drumpartij, warme synthlijn en subtiele akoestische gitaar voor een dromerige sfeer. De kalme, jazzy blazers in Tell Me Something New zetten die sfeer aangenaam voort, maar in derde track Of Days Gone By komt er een zweem melancholie bij, terwijl de stuwende, hoekige drums en iets rauwer gemixte gitaren voor een licht rafelende textuur zorgen.
Pioneer 11 is vervolgens een alle kanten op vliegende explosie van energieke jazz met filmische ambities. Luisterend naar de horten saxofoon en opbouwende synths, kun je je zo op hoge snelheid daar het heelal suizend voorstellen, scherend langs voorbijrazende meteoren, met de ene na de andere felgekleurde planeet onder je.
Elke track op Glaciers lijkt zo wel een nieuw element te introduceren, die de volgende track weer als bouwsteen gebruiken kan. De flarden Prince-achtige synths die bij vlagen in Pioneer 11 langskomen, komen bijvoorbeeld in het uptempo Saturn tot volle wasdom. Die track voegt daar op zijn beurt net zo makkelijk een elektrische gitaarsolo aan toe die op een rock album niet zou misstaan, doet daar een schep P-funk bij, en schiet na een korte breakdown door naar een soulvolle saxofoonfinale.
Glaciers is opvallend veelzijdig, zonder stuurloos te klinken. Het had iets vaker de rauwe kant op mogen sturen, om de cleane, elektronische baslijnen wat meer contrast te geven, maar Nicolay en The Hot At Nights blijven moeiteloos boeien van begin tot eind. Met deze plaat kun je wel een paar maanden de ruimte in; er valt genoeg te vinden op deze 41 minuten durende ontdekkingsreis.
