“Ik zet een keer een torie, en stop ’t in m’n bedrijf / ik zeg heel vaak ‘Mama Sorry’, want het verleden doet pijn / de conclusie is dat ik niet meer beneden wil zijn / want ik weet maar al te goed hoe hard het leven kan zijn…”
Met zijn stoïcijnse stemgeluid en kille vertellingen grijpt Sam J’taime je al bij de lurven nog voordat de eerste drums van de plaat zijn ingevallen. Twaalf tracks lang laat hij niet meer los. De Marokkaans-Nederlandse rapper is een intelligent schrijver en weet met slimme melodieën en kleine ad-libs een track catchy te maken. Club-dingen zoals op Niet Van Paris II uit 2018 (interview hier) hoef je niet te verwachten. Liever laat hij zich inspireren door zijn troebele verleden in de trap. Hij spiegelt het aan zijn huidige levensstijl, waarin hij ook weleens een dure auto kan rijden en daarbij niet eens zelf achter het stuur hoeft plaats te nemen.
Daar kunnen labelgenoten als KA, Ashafar en Josylvio over meepraten. Maar tussen de featurings valt vooral RBdjan op, op de oriëntaalse klanken van Flashbacks. Zijn couplet is real en wordt met een ultieme rust gebracht. Soms vallen zijn zinnen daardoor losjes met het laatste woord over de maat heen. Als de routinier die hij is, trekt hij dat achteloos recht in de volgende bar. Ook puik zijn de back-to-back-rapjoints die Sam uitvoert met Josylvio (The Message) en DIKKE (Keys To The Villa).
De rusteloze rapper weet dat de sterkste overwint en dat niets je komt aanwaaien. Hij is dan ook constant in ontwikkeling. Vooral op het gebied van zangrefreinen – zowel het schrijven als de uitvoering – heeft Sam het volgende level bereikt. Dat hij kon rappen wisten we natuurlijk al. Daarom is het goed dat hij op zijn eerste album vooral doet waar hij goed in is: hongerig en ijzersterk coupletten volrappen met realness, op donkere maar sfeervolle beats.
Beluister het nieuwste door Hella Cash uitgegeven album hieronder.
