Ja, die weersvoorspellingen. Je kunt er nog steeds niet echt van op aan. Maar of die paar druppels – die gaandeweg het Paasweekend tóch durfden te veranderen in een bui – de gemiddelde Paaspopbezoeker klein krijgen? Nooit. In Schijndel viel namelijk de opening van het festivalseizoen te vieren. Alle seinen stonden 3 dagen – en voor sommigen vier dankzij de sponsordag – op groen voor een knalfestijn. En dat werd het.
Het terrein ziet er ieder jaar weer nét iets anders uit op de Schijndelse Molenheide. Eenmaal door de poorten kan het publiek zich al vergapen aan de mooiste decors. ‘The Greatest Show On Earth’, valt er meerdere malen te lezen op het festivalterrein, in grote lichtgevende letters. Dat is inderdaad waar Paaspop flink op heeft ingezet, het afgelopen decennium; het is tot Brabantse variant van Las Vegas gedoopt. Zeker wanneer het donker is, er plots vuurpijlen uit de barren omhoogschieten en er een happy hardcore-deuntje uit de speakers galmt. Wie hier komt voor rust, zit fout. Dit is Paaspop, en hier gebeurt op iedere vierkante centimeter wel iets leuks.
Wie komt voor Caribische, Jamaicaanse, Cubaanse en Surinaamse ritmes bijvoorbeeld, staat in de groene casa op het middenterrein. Al vroeg klinkt daar reggaeton, maar worden ook hiphopklassiekers met tropische stijlen vermengd door de dj’s. Het is daar dan ook dansen met een pitcher mojito in de hand. Wie schuin oversteekt komt in een vernieuwde en prachtig aangeklede discotent terecht, die eigenlijk het hele weekend uit zijn voegen barstte. Funky Brother liet daar op vrijdag al vroeg zien hoe je een festivalseizoen aanwakkert met klassiekers, en bij FissABBAnd op zondag was het ook volle bak. Kwam je niet voor Abba-covers, dan kwam je wel om te schuilen voor de hoosbui die op dat moment over Midden-Brabant trok. En zelfs dán werd je door medebezoekers meegesleurd in hun dansbehoefte.
Want de bezoeker maakt Paaspop. Er staan zo’n twintig podia en zo’n tweehonderd artiesten geprogrammeerd, maar de hoofdact is het publiek. Ze kunnen dan ook volop meedoen. In een dorpje staat Discodip met een eigen tent, bijvoorbeeld, waar DJ Bol draait vanuit zijn eigen vinylcollectie. “Je komt precies op tijd”, zegt hij terwijl hij nét de naald op Tyler, The Creator’s Yonkers parkeert. Onder het genot van een eerste biertje krijgt men een stift aangerijkt en doodlet iedereen er vrolijk op los op de muren om hem heen. Het is hiphop pür sang, natuurlijk; de geuzennaam van je vriendengroep op een muur kalken. Represent!
Er tegenover vindt ook een waar schouwspel plaats, maar het is moeilijk onder woorden te brengen. Als we hier neerzetten dat je een levende fruitautomaat gemist hebt, met een bestuurbaar autootje kon hebben gereden, je zomaar in de House Of Wonders-tent kon belanden en een man in een kippenpak achter een paashaas aan zou zien rennen, zou dat in principe al genoeg stof tot nadenken moeten bieden om volgend jaar toch eens naar Schijndel af te zakken. Er waren genoeg rariteiten, hoekjes én extra dansvloertjes in de Join Us-area van het terrein te ontdekken. Op een minipodium stonden zelfs twee rappers niet onverdienstelijk te freestylen, om het ietwat dunnere hiphopprogramma (met ook Reanny en de last minute ingevlogen Ray Fuego als uitschieters!) dan andere jaren een beetje op te krikken.
Optredens? Ja, die waren er ook, maar echt een route uitstippelen over de timetable bleek dit jaar lastiger dan gedacht. We wilden namelijk Paaspop gewoon laten gebeuren. En dus stonden we op vrijdagavond bij Fresku die een wat onwennige show gaf, maar konden we ook belanden bij de Turks-Nederlandse OGUZ, die de ene na de andere technoklapper de Phoenix-tent in blies. Hoogtepunten? De reünie tussen Mr. Polska en Ronnie Flex op vrijdag, de all round-show van SFB op zondag…
… en De Jeugd Van Tegenwoordig, die anno 2024 tot een van de grootste live-acts van het land gerekend mogen worden. En dat was te zien. Wie een sanitaire stop maakte achterin de Apollo zag dat de ingang inmiddels afgesloten was. “Area is vol”, kopte de lichtkrant erboven, met een rood kruis erbij. Schijnbaar hadden Vjèze, Wiwa, Yayo en Bas meer liefhebbers van hun muziek naar Paaspop gelokt dan in de grootste tent van het terrein pasten. En die is inmiddels uitgebreid tot maatje Ziggo Dome.
Het publiek dat er wél binnenstond, kreeg een uur-durende hitmedley voor hun kiezen. Watskeburt blaast volgend jaar 20 kaarsjes uit, in hun festivalset hoor je minstens zoveel klassieke uitspraken. Vriendengroepen die luidkeels “Gekke boooooys!” scanderen, een welbekende dame die gevraagd wordt voor een wiepie op het balkon, dandyboys, ellebogen en bloedlippen; de formule is in ieder geval nog lang niet uitgewerkt. DJVT op Paaspop is als een rode lap op een stier.
Daarna gaat iedereen weer zijn eigen route, de laatste avond in. Langs brullende gitaren – bij de Thunderbolt-tent is het eigenlijk het hele weekend dringen geblazen, of naar een van de laatste theatershows die nog gepland staan. Even kijken bij CHO, die met een band langs de poppodia tourt maar ook een stop op Paaspop heeft ingelast. Of langs bij Satheo, een woordgrap die je als eigenaar Theo niet kon laten liggen. “Alle gekheid op een stokje”, valt er te lezen op zijn foodtruck, die vlak naast de grote Phoenix-tent te vinden is.
En waarom eigenlijk niet, met drie verschillende stokjes en marinades on the go, gewoon weer de beats inlopen, de dansvloer op. Dit is Paaspop, hier wordt on the spot besloten wat de volgende move is. En de volgende move, is altijd weer langs een nieuw feest. Het sein festival is gegeven, het is aan de rest om het feest voort te zetten.
