Waarschuwing; wie hieronder op play klikt, kan weleens aangenaam verrast worden. Op het eerste gehoor is het namelijk alsof je een Nate Dogg-track van midden jaren negentig aanslingert. Niets is minder waar. De track is namelijk van zijn zoon Naijiel. Die heeft namelijk besloten een eigen carrière te beginnen in de muziek onder de naam NHALE en opent fantastisch met het fijne Dolla Bill. Én er is meer.
Aanvankelijk lijkt het ‘m toch echt te zijn; Nate Dogg. De in 2011 overleden Westcoast-legende stond en staat nog altijd bekend om zijn bijdrage aan de G-funk. Hij begon in rapgroep 213, naast zijn vriend Warren G en zijn neef Snoop Dogg, maar liet er ook een fantastische solocarrière op na. Met dubbelalbum G-Funk Classics vol. 1 & 2 en Music & Me bleef zijn eigen albumcatalogus wat beperkt, maar via vele bijdragen -voornamelijk refreinen- op werk van anderen zorgde hij voor een onuitwisbare en zeer dikke stempel op het geluid van hiphop.
Met een laag stemgeluid verzorgde hij de legendarische hook op The Next Episode van Dr. Dre en Snoop Dogg, maar ook die van 50 Cent’s 21 Questions, Mos Def’s Oh No en Till I Collapse van Eminem. Maar het meest bekend stond hij om het mede-definiëren van de G-funk. Hij belandde op Deeez Nuts van Dr. Dre’s The Chronic en scoorde iets later zijn eigen grote hit. Regulate, een samenwerking met Warren G, is een regelrechte classic en staat haast gelijk aan de term G-funk.
En juist dat is wat zoon NHALE nu terugbrengt. De dikke baslijnen, westcoast-pianoriedels en dezelfde laid-back r&b-delivery als die zijn vader beroemd maakte; Dollar Bill is een ruwe diamant van een track. In de video beweegt NHALE nog wat onwennig, kijkt hij soms te vaak weg van de camera en lijkt hij ietwat verlegen. Maar in de track zelf schuilt het krachtigste wapen; zijn stem. Hij heeft melodische aanpak in huis en heeft op 1:12 ook nog een wisseling van flow achter de hand. De oneffenheden in zijn performance poetst hij er nog wel uit. NHALE heeft hopelijk tijd genoeg om nog wat zelfvertrouwen te tanken voordat de grote media en de hiphopindustrie hem oppikken.
Dit is een haast eng gevalletje van ‘like father, like son’. Maar NHALE heeft daadwerkelijk een eigen stemgeluid; iets hoger, en iets nasaler. Maar daaronder legt hij vaak een extra laagje lagere vocals in de refreinen; zodat de balans tussen lichte en zwaardere vocalen weer perfect in het midden komt te liggen. Wie méér van NHALE wil horen, checkt nu hieronder zijn eerste volledige wapenfeit; de EP Young OG.
Dit is muziek waardoor je je onmiddelijk in een lage Cadillac waant, rijdend op East Ocean Blvd. in Long Beach, de ondergaande zon tegemoet. Met in je rechterhand het stuur, en de vingers van je linkerhand permanent tot een ‘W’ gekruist in de lucht houdt. Hoe lang gaat het duren voordat deze jongen wordt opgemerkt door Dr. Dre?
