Het is rumoerig in de backstage op de NDSM-werf, wanneer we er Mr. Eazi ontmoeten. Logisch, want tijdens het Encore Festival is het een komen en gaan van artiesten, tourmanagers en dus ook fotografen en journalisten die graag van de gelegenheid gebruik maken hen even te spreken. Mr. Eazi vraagt aan één van zijn mensen of ze de bril die hij op het podium heeft laten liggen op kunnen pikken, en neemt vervolgens de tijd om met ons te zitten. Wat volgt is een gesprek met een Nigeriaanse popster die in een Ghanese stijl zingt, aan de vooravond van een wereldwijde tocht die nog veel meer stijlen mengt, en ook het westen veroveren zal.
Sinds de hit Leg Over is het hard gegaan met Mr Eazi. Zijn relatie met de muziekindustrie gaat echter veel verder terug, naar zijn tijd als student aan de KNUST, een universiteit voor techniek en wetenschappen in Ghana. “Ik vond school saai”, zegt hij zonder omhaal. “Dus ik begon feesten te organiseren, en vandaar raakte ik al snel betrokken bij het promoten van clubs, concerten, modeshows. Het groeide erg snel, en ik stopte bijna met school.”
Nadat zijn studie toch onder het succes van zijn activiteiten als promoter gingen lijden, en hij ook nog betrokken was bij de organisatie van een groots festival dat in het water viel omdat de boeker de artiesten niet betaalde, besloot hij zich op het laatste jaar van zijn opleiding te storten. “Mijn reputatie was naar de klote. Ik deed nog één gratis feest om mensen tegemoet te komen, maar daarna was ik er klaar mee.”
“Mijn reputatie was naar de klote. Ik deed nog één gratis feest, maar daarna was ik er klaar mee.”
In de tussentijd had hij uit hobbyisme zelf ook wat nummers opgenomen, die onder de studenten van de KNUST bescheiden hits geworden waren. “Soms weet je niet dat je aan iets werkt, je bent gewoon aan het spelen. Ik nam talloze nummers op, voordat ik echt een artiest was. Ik denk dat dat allemaal oefening was, mijn eigen stijl ontwikkelen. En toen ik ermee naar buiten trad, was dat ineens duidelijk.” Die stijl bestaat uit de energieke afrobeat-soundscapes van zijn geboorteland Nigeria, gecombineerd met de laid back-vocalen waar Ghana hem tot inspireerde. Hij noemde het banku music; een verwijzing naar een soort Ghanese bapao van mais- en cassavemeel, die je eet bij soep. Een nogal zwaar gerecht, en tijdens het uitbuiken daarvan kregen zijn lyrics die inmiddels kenmerkende, lome voordracht mee.
Ondanks dat herkenbare, eigen geluid, duurde het lang voordat hij zichzelf echt als artiest beschouwde. “Dat was in juli 2016, toen ik in Londen twee shows deed. Ze waren allebei stijf uitverkocht. 30.000 mensen in Londen. Toen dacht ik ‘hier zit wel iets in.’” In navolging van dat succes besloot hij fulltime muzikant te worden. “Mijn moeder vond het niks”, zegt hij speels. “Maar mijn ouders legden me nooit op wat te doen. Ze zeiden ‘Je bent nu ouder dan 18. Als jij zegt dat dit is wat je wil doen, vertrouwen we erop dat je er goed over nagedacht hebt.’ Maar ze hielden wel in de gaten of ik niet gewoon lol aan het trappen was. Toen ze me steeds vaker op TV zagen, en ze van vrienden ‘Jullie zoon is Mr. Eazi!’ hoorden, wisten ze dat het serieus was.”
Zijn licentiedeal met Diplo’s label Mad Decent zorgt ervoor dat zijn publiek inmiddels nog internationaler is geworden dan het al was. “Mad Decent helpt me mijn muziek te promoten, maar ook om me remixen te laten doen, of me aan te bevelen bij andere artiesten. Vaak, als Diplo in een sessie zit, zegt hij iets als ‘Check Mr. Eazi, die zou iets met dit nummer kunnen doen’, dus mijn partnerschap met hem gaat verder dan het tekenen van een deal.” Het leverde hem onder meer features op bij Rudimental en Major Lazer, een remix met Ty Dolla $ign en French Montana, en recent nog samenwerkingen met grime artiesten als Sneakbo en Giggs.
Met die laatste maakte hij ook de goed ontvangen single London Town. “Ik ben het afgelopen jaar in de UK geweest om te werken met artiesten daar, en mijn geluid te mixen met UK sounds. Dat bevalt me tot nu toe erg goed.” Hij blijft zo zijn geluid verbreden, naarmate hij meer over de wereld reist. “Al mijn projecten zullen gaan over het evolueren van mijn geluid en het verwerken van die invloeden.” Op zijn nieuwste album, Lagos To London, verbindt hij (de titel zegt het al) de popmuziek van Nigeria en Engeland. Het tweede deel in een serie van stilistische bruggen tussen landen waar hij voorlopig nog lang niet klaar mee is: “Ik wil elk jaar zo’n project gaan doen.”
Het ontdekken van verschillende culturen en hun muzikale stijlen blijft hem namelijk mateloos fascineren, sinds hij al die jaren terug Nigeria verliet om in Ghana te studeren. “Er zijn veel overeenkomsten, maar ook veel verschillen. Nigeria is erg high-energy. Ghana is conservatiever. Iedereen heeft zijn eigen identiteit, elk land. Duitsland is niet hetzelfde als Nederland, en Nederland is niet hetzelfde als Engeland”, merkt hij op. “Maar je ziet wel overeenkomsten, en die herinneren je er uiteindelijk weer aan dat wel allemaal één ziel zijn, uit dezelfde bron. Iedereen heeft íets gemeen.”
Mr. Eazi’s ‘Life is Eazi Vol.2: Lagos To London’ is komt deze week uit. We voegen de stream toe zodra deze beschikbaar is!
