Bij bovenstaande belofte ligt ook de zwakte van de plaat. De afwisseling tussen elektronische uptempo bangers en authentieke hiphopbeats zorgt voor een groot contrast tussen de tracks, wat erg verwarrend is. Het is duidelijk dat het trio uit is op een experimenteel album. Daardoor staat er een aantal missers op de plaat. Van de uitgebreide (tevens irritante) interlude Movement, die slechts bestaat uit twee verschillende hooks, waarvan een met een vocoder op de vocalen, tot het inspiratieloze CRACK, naar Dikke Bitch, een track die precies gaat over wat je nu denkt, inclusief autotune. Het zijn tracks die niet op het album hadden hoeven staan. Ook het refrein van Dwangbuisverpleging, waarop Steen meedoet, is tenenkrommend (Laat scheten op je kop en zo krijgen we airplay). Tegen het eind van de plaat ben je als luisteraar ook de catch phrase beu. De zin Verkoop je tv en koop een cd komt zo vaak voor op het album, dat het na een tijdje de strot uit komt.
Risskant zijn stemgeluid komt op de dubstepbeats vaak geforceerd over, hoewel zijn flow bij elk project dat hij uitbrengt beter is, zo ook nu. Hij komt beter tot zijn recht op de hiphopbeats, terwijl de andere twee MC’s van het collectief ook op de dubstepbeats degelijk komen. Kaascouse komt in zijn verses vaak droog en humoristisch, zoals je hem kent van de battles. Zijn stemgeluid komt rustiger over dan dat van zijn collega met meer ervaring. Ook de voorspelbare featurings kunnen geen potje breken. Patrice, Spinal, Skenkie en de Canadese MC Anonymouz, allemaal stonden ze al eerder op projecten van Risskant, allemaal doen ze waar ze normaliter ook mee zouden komen. Waarom Chris Meth (net als Kaascouse actief in de Punchoutbattles) maar vier regels doet op de Zwart Licht-achtige track Hooligan, wordt ook nergens duidelijk.
Hoogtepunten zijn er te weinig op het album. Universiteit (met JR de Regelneger) is een degelijke track en Klootzak, een track vol zelfreflectie waarop Kaascouse het goede refrein zingt, bevat toffe verses van alle drie de MC’s. De boombap drums worden vergezeld door een hypnotiserende pianomelodie. Ook Missers is, anders dan de titel doet vermoeden, geen misser. Op de heerlijke door BrenxBeats geproduceerde beat komt Risskant met een sterke openingsverse. Bovenstaande tracks bestaan allen uit hiphopbeats. De afwisseling tussen dubstep en hiphop zorgt op dit album voor irritatie. Daar komt bij dat het album qua speelduur aan de lange kant is (19 tracks, ruim 70 minuten). Ook is nog altijd niet duidelijk waar de afkorting KSEMFD voor staat, het is de titel van het album en het wordt ook op de plaat genoemd, gek dat het nergens wordt uitgelegd. Als je de dubstepbeats en corny refreintjes weghaalt, blijft er minder dan een degelijke fundering staan. Dat is zonde, want er staan drie degelijke MC’s achter de mic. Hier had veel meer ingezeten.
Tracklist:
1. Intro
2. Universiteit (ft. JR de Regelneger)
3. CRACK
4. CD (ft. Patrice)
5. Bang Bangers (ft. Skenkie)
6. Dwangbuisverpleging (ft. Steen)
7. Lekker Bezig
8. Dikke Bitch
9. Jongeman (ft. Skenkie)
10. Klootzak
11. Ik Check Ze Niet (ft. D-Luzion & Zieklus)
12. Hersencel (ft. Spinal)
13. Ninja (ft. Anonymouz)
14. Hooligan (ft. Chris Meth)
15. Mortal Combat
16. Movement
17. Missers
18. Toekomst (ft. Sickfam)
19. Opzoute!
