De afgelopen maanden is de buzz rondom de Rotterdamse rapper Kevin enorm gegroeid, maar hij is bepaald geen nieuwkomer. Toen Rotterdam Airlines nog RAMG was, was hij al te horen op de hooks van de lokale hitjes. Vier jaar later is zijn haar een stuk langer, zijn publiek een stuk groter en zijn muziek is een stuk volwassener geworden. In de aanloop van zijn solodebuut Kleine Versnelling spraken we Kevin, die zijn alias ‘Slowflowanimal’ eer aan deed door aan de late kant te verschijnen.

“Het is nu mijn beroep, het is nu de tijd.”

Afgelopen vrijdag kwam je EP uit. Je draait echter al veel langer mee in de scene. Waarom heb je het gevoel dat nu het moment daar is voor die eerste plaat?

Ik heb vanaf het begin nooit echt het gevoel gehad dat ik in de scene was. Ik heb dat nu pas een jaartje, dat ik het gevoel heb dat ik meetel en dat er rekening met me wordt gehouden. Daarvoor was ik ook gewoon heel veel bezig met andere dingen. Je verdient eigenlijk niks met rap, het is gewoon strugglen, strijden. Het laatste jaar pas merk ik dat het een beetje begint te lopen. Het is nu mijn beroep, het is nu de tijd.

Wat denk je dat de luisteraars op dit project van je te horen krijgen wat ze nog niet over Kevin weten?

Ze krijgen sowieso de Kevin te horen die ze al kennen, maar ook wat vrolijkere liedjes. Iets commerciëler misschien, wat blijere beats die mensen misschien niet snel van me zouden verwachten, maar ik wil graag aan iedereen laten zien dat ik dat kan.

Heb je dat vanuit financieel oogpunt gedaan?

Nee, helemaal niet. Je bent in de studio, je bent gewoon aan het viben en er komen beats langs van verschillende producers. Je zit met steeds meer producers, steeds betere producers en je ontwikkelt jezelf gewoon. Je gaat ook andere dingen proberen, meer melodieus en muzikaal.

Vanwaar de keuze om je releaseparty ’s nachts in een 18+ club te doen? Want je hebt genoeg jonge fans die erbij zouden willen zijn.

Ja, klopt. Het is trouwens 17+. Ik had onlangs een optreden, werd ik geboekt door Woest & Wild. Dat was ook in Thalia. Zij boekten me eigenlijk een beetje zonder verwachtingen. Hef en Bokoesam stonden er die nacht ook. Na het optreden kwam die organisator naar me toe. Hij had echt niet verwacht dat het zo hard zou gaan. Die mensen waren er helemaal weg van en ik vond het zelf ook hard. Toen heeft hij me heel snel geconnect van ‘yo, je gaat je EP uitbrengen, kan ik niet iets regelen?’ Toen zei ik ‘ja, kom maar met iets’. We hebben gewoon afgesproken om een feest te organiseren in het teken van mijn EP. Maar ik begrijp dat het jammer is voor de mensen onder de 17.

Ja, want wat voor publiek denk je op dit moment te bereiken met je muziek?

Ik denk niet de jonge jonge kids, wel iets oudere kids voor wie het wat makkelijker is om het te begrijpen. Ik merk dat die jonge kids wel wat meer moeite hebben om het allemaal te bevatten. Die denken ‘waar heeft hij het nou weer over?’

“Wit, bruin, paars, geel, deze tijden gaat het gewoon om je raps.”

Je werd de afgelopen tijd aangehaald als de beste blanke rapper van Nederland. Is het label ‘blanke rapper’ eentje die je met trots draagt of word je liever gewoon als rapper gezien?

Ik kan daar niet zo veel mee, weet je. Wit, bruin, paars, geel, deze tijden gaat het gewoon om je raps. Dat de huidskleur altijd wordt benoemd, ben ik nu wel een beetje gewend. Het houdt me verder niet bezig.

Je staat nu al een tijd bekend als de Slowflowanimal. Nu heet je tape Kleine Versnelling. Wat was de inspiratie achter deze titel?

Ik zat heel lang zonder titel. Tijdens het afronden van de EP stond er al snel een releasedatum op de planning, die we toen niet hebben gehaald. Voor mijn gevoel zat ik toen echt in een kleine versnelling van yo, deadline, afmaken. Toen heb ik tegen Luciano gezegd dat ik de tape Kleine Versnelling wilde noemen. Het is dus Slow flow op een kleine versnelling. Dat vond ik wel wat hebben.

Aha, dus het heeft niet echt met de tempo’s in je flows te maken.

Je hoort me inderdaad niet snel rennen op een beat. Ik weet niet hoe dat komt, mijn flow is vanaf het begin al gewoon een beetje traag.

Is er een Rotterdamse sound volgens jou? En zo ja, hoe zou je die definiëren?

Jazeker man. De Rotterdamse sound is rauw. En tja, vies wil ik niet zeggen, maar je hoort duidelijk verschil als je een Rotterdamse track vergelijkt met een Amsterdamse bijvoorbeeld. Amsterdam is meer brag & boast en in Rotterdam heb je meer die puurheid en rauwheid sinds vroeger.

En hoe past jouw muziek in dat landschap denk je? Want je muziek klinkt niet per se rauw, het luistert wel een stuk makkelijker weg dan bijvoorbeeld een Opium Lotus.

Ja, ik snap wat je bedoelt. Zij hebben meer dat boze. Ik denk dat je het vooral terughoort in de inhoud van mijn muziek, het vertellen en je meenemen in mijn verhaal. Dat is wel echt iets Rotterdams, denk ik.

Toen je begon met rappen was RAMG vooral bezig met swag rap. De manier waarop je rapt is dus enigszins veranderd. Hoe kijk je nu terug naar die oude tracks?

Ik was wat jonger in die tijd. Ik had denk ik niet echt genoeg gezien of gedaan om mijn ding te vertellen. Ik was vooral te zien op featurings met boys, die gewoon toevallig tot stand kwamen. Zo van ‘ja, we zijn toevallig in de studio en ik spring er ook op’, weet je. Dat waren niet echt mijn eigen tracks. Als ik daar nu op terugkijk, vind ik het leuk om te zien. Ik zie dat ik veel ben gegroeid. Ik heb zelfs een keer tegen Luciano gezegd dat hij die dingen moet verwijderen. Toen zei hij van: ‘nee, dit is juist goed. Dan kunnen mensen zien waar je vandaan bent gekomen.’

Sinds de explosieve groei van Sevn is het Rotterdam Airlines-label ook veel meegegroeid en een groter platform geworden. Voel je daardoor druk?

Nee man, helemaal niet. Ik ben vanaf het begin gewoon met mezelf bezig geweest, sowieso. Ik heb wel gemerkt dat de opties steeds groter werden. Voor mij en heel Rotterdam Airlines kwamen er gewoon meer mogelijkheden. Dat is sowieso een steuntje geweest.

“In mijn liveperformance ben ik sowieso gegroeid het afgelopen jaar.”

We hebben ook een paar nieuwe namen bij het label zien tekenen die we in de eerste instantie niet hadden verwacht (Lil Saint, Yangfashiongados, Chip Charlez red.). Sommige artiesten hebben een hele andere invalshoek dan we gewend zijn van RA. Hoe is het om met die artiesten samen te werken, wanneer de stijlen zo verschillend zijn?

Ik werk niet echt samen met iedereen. Sommigen hebben gewoon een hele andere sound. Ik sta wel altijd open voor featurings binnen het team. Als iemand mij nodig heeft, bijvoorbeeld een Lil Saint of een BKO, dan kunnen ze me altijd connecten van ‘yo, kom je verse rappen.’ Maar voor de rest hebben we eigenlijk allemaal onze eigen ding. Ik vind dat alleen maar hard, dat iedereen anders rapt.

Je hebt nu al op Lowlands en in diverse poppodia door het land mogen staan als support-act. Welke ervaringen of tips kun je daarvan meenemen naar je eigen live show?

Ik weet nog dat ik voor het eerst op grote podia stond. Dan praten we over een paar duizend mensen. Aan het begin was het wel wennen. Je wordt nog betrapt op kleine dingen zoals te veel naar de grond kijken, maar in de loop van de tijd gaat het groeien en het wordt het een automatisme hoe je beweegt op het podium. In mijn liveperformance ben ik sowieso gegroeid het afgelopen jaar. Ik heb daar wel veel aan gehad, kleine voorprogramma’s, sowieso de nummers die ik mocht doen op Lowlands.

En hoe gaat jouw liveshow eruit zien als je echt je eigen product mag presenteren?

Ten eerste moet iedereen lekker gaan op de tracks en die shows komen dan vanzelf. Ik heb binnenkort ook een dag op de planning waarop ik drie uurtjes ga oefenen, heel mijn liveset. Met een DJ samen. Ik heb heel lang geen vaste DJ gehad en dat is wel belangrijk. Die liveshows worden alleen maar beter man.

Is er eigenlijk een minimaal doel dat je wil behalen met deze tape?

Streams niet zozeer, weetje. Gewoon erkenning sowieso. Ik wil gewoon dat mensen het pompen in de auto. Ik weet, mijn vrienden gaan er hard op, maar ik wil gewoon zien wat het met mensen doet. Dit is sinds 2011 mijn eerste tape, dus dat moet wat worden.

Op Wazig rap je ‘je kan niet dertig zijn en trapper zijn, da’s raar broer’. Waar zie jij jezelf op je dertigste?

Op mijn dertigste moet ik genoeg money opzij hebben dat ik nooit meer hoef te trappen man. Dat was eigenlijk de insteek. Kijk, sommige mensen vroegen me al wat ik ermee bedoelde. Ze dachten dat ik doelde op rappers die rappen op trapbeats die dertig zijn. Dat bedoelde ik niet man. Vrienden van mij die rennen in de streets en zij willen op hun dertigste niet meer met dat bezig zijn.

Kleine Versnelling is verschenen via Rotterdam Airlines en te beluisteren via Spotify.