De vormgeving van Slave Education oogt uitnodigend. Waar het hoesje goed aansluit bij de titel van de cd, doet de tracklist gissen naar een verhaal. De vijf delen van ‘Creon Rebellion’ alsmede de drie tracks getiteld ‘What An Emcee’ duiden op een conceptueel doordacht project. Uitzonderingen daargelaten zijn conceptalbums vrijwel altijd langer interessant dan doorsnee hiphopplaten, simpelweg doordat er meer uit de muziek te halen valt dan wat er op het eerste gehoor tot je doordringt.
Het duurt even voordat Slave Education op gang gekomen is. Pas bij het vierde nummer, de titeltrack, begint deze schijf te boeien. De beat en de openingszin (I was a slave, back in my playin’ days) nodigen uit tot aandachtig luisteren. Vanaf hier zijn The Impossebulls ook los en luistert de cd lekker weg. Hoewel het flauw is om constant te blijven zoeken naar een vermeende invloed, is het gedachtegoed van Chuck D op Slave Education onafgebroken waarneembaar. Vooral op het gebied van krachtig, ongecompliceerd verzet zijn de leerlingen met hun meesters te vergelijken. De vier kernleden weten zich over de hele cd gesteund door tien regelmatig terugkerende MC’s, DJ’s en producers. Dit zorgt ervoor dat er meer dan voldoende afwisseling bewerkstelligd wordt om twintig tracks lang te blijven boeien. Uiteraard is de ene track interessanter dan de andere, maar saai wordt Slave Education nergens.
De producties klinken stuk voor stuk even sloppy als oldschool, terwijl er merkbaar een eigen sound tot stand gebracht wordt. De maatschappijkritiek wordt ongenuanceerd onder woorden gebracht, terwijl er op even duidelijke wijze afstand wordt genomen van rappers waarvan er dertien in een dozijn passen. Dit is meteen het grootste punt van kritiek: geen van The Impossebulls onderscheidt zichzelf door een bovengemiddelde flow, een hoogstaande rijmtechniek of een onweerstaanbaar pakkende stem. De rappers tonen constant aan redelijk beperkte MC’s te zijn. De tekstuele en conceptuele diepgang van Slave Education compenseert deze begrenzing enigszins, maar over het geheel genomen lijkt het alsof de MC’s stil hebben gestaan in de tijd. Ook al zouden The Impossebulls in de jaren ’80 als vooruitstrevend gezien worden, twee decennia later zal menigeen ze niet voor volwaardig houden. Dit gezegd hebbende komen de aantijgingen jegens andere middelmatige rappers dus niet echt aan.
Ofschoon de originaliteit vooral op het gebied van onderwerpen te betwisten valt, moge het duidelijk zijn dat het zaak is om de boodschap die The Impossebulls verspreiden constant te blijven uitdragen. Deze overdachte vorm van hiphop kan, mits goed beluisterd, een bewustzijn prikkelen dat in de beslommeringen van het dagelijks leven gemakkelijk ondergesneeuwd kan raken. Het grootste bezwaar van Slave Education is het niveau van de rappers, waardoor de plaat nooit boven zichzelf uitstijgt. Evenmin als er diepe dalen zijn, zijn er grootse pieken aan te wijzen. De hoop is daarom gevestigd op de volgende release van The Impossebulls. Wellicht kunnen de heren in de tussentijd een ontwikkeling doorstaan waardoor ook de verwende heads van deze tijd zich uitgedaagd zullen voelen door de ten gehore gebrachte vaardigheden.
Tracklist:
01. Textbook
02. Textbook Response
03. Pledge Of Allegiance
04. Slave Education (Pay The Ransome)
05. Volume
06. One Man’s Dope
07. What An Emcee (Was)
08. One Nation (One Fam)
09. Creole Rebellion Part One: All Our Revolutions (Prelude)
10. Creole Rebellion Part Two: Rebel Music
11. Creole Rebellion Part Three: By Any Means
12. Creole Rebellion Part Four: Blaque Gloves
13. Creole Rebellion Part Five: All Our Revolutions
14. What An Emcee (Is)
15. Mediaocrity
16. Circle Of Lies
17. Stricly Hiphop
18. What An Emcee (Should Be)
19. RSVP
20. Chapter II
Meer info: http://www.impossebulls.com
