Met hét album in het vooruitzicht kwam de leider van Abandoned Nation, genaamd Saigon, naar Nederland om één show te doen in de Melkweg. HIJS moest daar natuurlijk bij zijn!
Een lange rij stond er niet, bij de kassa was het ook niet druk en binnengekomen had ik nog steeds niet het idee dat dé man van het moment Saigon hier een show zou gaan geven. Met de HIJS delegatie bestaande uit Murph de Killerfotograaf, Yid en JeromeXL liep ik naar binnen. Er werden wat tracks gedraaid, handjes geschud, oude koeien uit de sloot gehaald en drankjes gehaald. Het wachten was eerst op Winne, die de support act was voor deze legendarische avond. Na een paar drankjes nam DJ Superior op het podium plaats achter de draaitafels. Showtime voor Winne. Een half uur kregen we diverse hits en knallers (lees Top 3 MC, Geef 8 en de Rotterdam Remix) om onze oren, maar het geluid was, zoals Winne wel eens zei: “kut als een vagina.” De show zat verder o.k. in elkaar, hier en daar werd een rhyme vergeten, maar het was goed te doen. Ik ben toch van mening dat Winne op tracks veel beter over komt als in een show.
De wachttijd voor Saigiddy was begonnen. De DJ’s draaiden nog wat platen (toppunten waren toch wel Hiphop van Joell Ortiz en Tell Me van M.O.D. the Black Marvel). Na een half uurtje gewacht te hebben en de zaal iets voller te hebben zien lopen was het dan zover…
Scram Jones liep het toneel op om de show te starten. De lichten gingen uit en vanuit het donker klonk ook de duistere beat van het nummer Saiiiigon oftewel het Saigon Theme en direct begint Saigon, inmiddels met 3 handlangers het podium op gelopen, met de mic te rocken. “Saiiiiigon, in case you faggots forget!” rapt hij. Dat zullen we zeker niet doen met deze prima binnenkomer. Nog steeds onder de indruk van dit moment van de waarheid, werden er steeds weer nieuwe knallers ingezet. Saigon bleek een goede entertainer te zijn en had het écht naar zijn zin op het podium. Zijn smile tussen de nummers door was daar het bewijs van. Hij was blij om in Nederland te zijn en zijn show te mogen doen. Bij het inzetten van tracks zoals Come Again, Ay Nigga en zijn single Dontcha Baby ging de boel los. Deze man heeft voordat zijn album dropt al een flinke dosis klassiekers in zijn zak zitten realiseerde ik me op dat moment. Hij maakte de verwachtingen qua live reputatie die avond waar en helaas zouden er zo’n 1000 méér mensen getuige van moeten zijn. Tijdens de show werden er nog Belly Of The Beast mix-cd’s het publiek in geworpen om daar met open armen ontvangen te worden. De show was verder nice, maar het kon beter. Het leek erop dat er niet echt een setlist was. Ook door het feit dat Saigon steeds aan het publiek vroeg welk nummer hij moest doen. Letter P werd meerdere malen geschreeuwd en daar kwam hij dan ook niet onderuit, ook al hadden ze daar de instrumental niet van bij zich. Acapella knalde hij de lyrics de zaal in en het publiek was stil, totdat hij klaar was…wat verschrikkelijk dope! Er waren natuurlijk talloze nummers die hij niet had gedaan, maar volgens mij was iedereen wel tevreden toen hij het einde van de show aankondigde. Zou het hierbij blijven? Het was uiteindelijk een redelijk korte show geworden, ongeveer 3 kwartier vermaak.
Na een minuutje kwam zijn hele entourage weer het podium op om vervolgens als toegift de single Dontcha Baby, wat echt een kei en keiharde knaller is, nogmaals te doen. Dit keer sprong The Yardfather het publiek in om vervolgens door een springende mob van mensen te worden omsingeld. Perfecte afsluiter! Hierna is de koek echt op en verdwijnen de heren naar de uitgang richting de backstage.
Wij volgen dit voorbeeld maar dan naar de buitenuitgang…
Fixtures:
Hoogtepunt: Saigon’s enthousiasme
Dieptepunt: geluid bij Winne
Bier: is niet lekker
Wc: Gratis
Fotograferen: Ja, filmen ook
Geluid: bij Winne slecht, voor de rest ok
Bezoekers: ca. 350
Showtime: 21.30
Curtains closed: 00.00
Damage: € 21 ex bullshit taxes
Cijfer: 8
