013 haalt MIKE, mc uit Livingston, New Jersey, voor een show naar Tilburg. En met het langzame en hypnagogische geluid dat hij maakt, doet het Tilburgse poppodium er goed aan hem niet in een van de zalen in het eigen gebouw te programmeren. MIKE staat op dinsdag 12 maart in de Hall Of Fame. Een duik in zijn laatste album is het bewijs van dat je erbij moet zijn.
Want op Burning Desire komen zijn lome beats, innovatieve samplingtechnieken en zijn uitstekende schrijfvaardigheden samen met vaporwave en andere elektronische disciplines. De openingstrack, een synopsis van de film waar de plaat naar vernoemd is, zet de thema’s van het album uiteen; liefde en verraad. MIKE’s beste eigenschappen zijn zijn flow en delivery, die hij perfect vermengt met de wazige productie. De luie delivery als een zwakte zien? Niet bij MIKE; zijn relaxte uitvoering is de motor achter een van de sterkste sferen die in recente jaren op een plaat waar te nemen viel.
Vertraagde samples, aangevuld met vocal chops en wazige lethargische filters; een ander sterk punt van dit album is dat een instrumentale versie heel goed op zichzelf zou kunenn staan als elektronisch project. En dan de consistentie en continuïteit; de snelheid waarmee de producties in elkaar overvloeien zorgen voor een naadloos album. Daardoor is Burning Desire eigenlijk niet in shuffle-modus te beluisteren, of een track zomaar in een andere playlist te slepen. Er klinkt vaporwave, ambient pop, jazzy sax met sexy zang, maar alles bestaat in een context die niet los van het geheel te trekken valt.
De vooruitstrevendheid en zorgvuldigheid waarmee MIKE heeft gewerkt maakt van Burning Desire een echte doorluisterplaat. Na tien minuten ben je als luisteraar al bij het zesde nummer aanbeland. Een heleboel briljante ideeën zijn dan al de revue gepasseerd; gedempte drums, strompelende beats en een prachtige strijkerssample. Laatstgenoemde in plz don’t cut my wings, een samenwerking met MIKE’s inspiratiebron Earl Sweatshirt.
Het is daar waar zijn muziek klikt: in het abstracte, atmosferische. In beats die mooi en schurend tegelijk kunnen zijn. De invloed die hij heeft op de moderne golf abstracte rap is gigantisch. De psychedelische sfeer en de typische vaagheid in de flow – zonder rommelig of onsamenhangend te raken! – maken van Burning Desire zijn beste album tot nu toe. Maar laten we niet stellen zijn beste album überhaupt, want dat deze oude ziel is pas 25 jaar oud. Waarschijnlijk moet zijn echte prime nog komen. Burning Desire in elk geval een masterclass in hoe je een plaat met 24 tracks boeiend kunt houden van begin tot eind.
MIKE’s beats en rhymes strompelen, sjokken, slenteren, maar gelukkig wel richting Tilburg. Fix hier je tickets voor de show op 12 maart in de Hall Of Fame.
