Seks, drugs en hiphop met Danny Brown in de Melkweg

 

Supportact Vic Mensa

 

Om 22.00 uur stipt neemt de dj van Danny het van de zaal-dj over en start tot groot plezier van het publiek de knallende Lex Luger productie Hard in the Paint in. Dat warmt het publiek lekker op, maar die opwarming was niet bijzonder noodzakelijk aangezien de zaal-dj dat ook al prima deed. Nadat de dj nog enkele tracks instart, waarbij op diverse momenten geluiden uit zijn laptop komen alsof hij tegelijk een mailtje binnenkrijgt, begint dat een beetje te wringen. Het publiek komt hier toch zeker voor een rapper, niet voor een playlist uit een laptop. Uiteindelijk volgt de beat van Break It [Go] en stapt Danny breed lachend het podium op. Met zijn tong uit de mond en zijn karakteristieke gebit duidelijk zichtbaar lijkt hij er zin in te hebben. Het publiek heeft dat net zo zeer en de opener blijkt goed gekozen; de Oude Zaal van de Melkweg staat van voor tot achter te springen. Meteen na deze track volgt Molly Ringwald, een samenwerking met Araabmuzik. Een bijzondere keus aangezien de track op geen enkel album van Danny staat, maar het risico blijkt gering; ook de iets obscuurdere kanten van zijn discografie worden warm ontvangen door het publiek.

 

 

Hoewel zijn setlist grotendeels uit tracks van zijn laatste twee albums XXX en Old bestaat, gaat het dus niet alleen langs de voor de hand liggende punten. De selectie heeft wel een duidelijke rode draad: hedonisme. De introspectievere tracks laat Danny vooralsnog achterwege, het is seks en drugs wat de klok slaat. Dat deel van zijn oeuvre heeft natuurlijk ook wel de bangers waar het hardst op gesprongen en meegeschreeuwd kan worden. Danny jaagt als een speer van track naar track, alsof de opwarmperiode door de dj ingehaald moet worden. Na vier nummers roept hij enkel “Make some noise Amsterdam!” om direct de volgende track weer in te starten en iedereen verder te laten stuiteren. Zijn snerpende stemgeluid is uitstekend verstaanbaar, wat bijzonder is aangezien Danny geen tweede mc bij zich heeft die backing vocals kan leveren. Op enkele kreten tijdens refreinen na, laat hij die gelukkig ook niet elektronisch invullen. Een knap staaltje raptechniek, zeker met een stem die binnen enkele bars van hoge schreeuw naar een blaffende grom gaat.

 

Tijdens Smoking & Drinking wordt zonder dat iemand daarvoor aangespoord moet worden drinking and smoke en masse terug gescandeerd. Tijdens de brug van Lie4 weet het publiek, wanneer Danny een pauze laat vallen, precies hoe ‘t voelt om that income tax swag te hebben en tijdens Monopoly wordt de zin Ready to hit the studio and shit all on your mixtape door het publiek direct aangevuld met Nah, literally, shit all on your mixtape. Eigenlijk vervult het publiek de rol van tweede rapper deze avond, en met groot genoegen. Sommigen gaan echter nog een stapje verder, en tijdens Handstand wordt er zelfs spontaan gecrowdsurft. Regelmatig gebaart security-personeel met zaklampjes woest de zaal in, maar het is onbegonnen werk en het zal ook zeker niet de laatste crowdsurf van de avond zijn. Pas na een goed half uur volgt het eerste praatje van Danny Brown, het voor Amerikaanse rappers in Amsterdam schijnbaar verplichte “I’m so high right now” verhaal. Niet bepaald verrassend, maar de van oor tot oor lachende Adderall Admiral houdt ‘t gelukkig kort en als intro voor Blunt After Blunt is het ook zeker van toepassing. “Starting to smell like a Danny Brown concert in here” laat hij vrolijk weten, om te vervolgen met Kush Coma, het rokers-anthem van zijn nieuwe album.

 

 

Uiteindelijk is na een klein uur het fenomenale 25 Bucks het eerste nummer waarin Danny meer van de persoon achter het feestmonster laat zien, maar ook dat remt met zijn opzwepende trap-drums het tempo geenszins af. Voor een completer en genuanceerder beeld van de persoon achter de tracks kun je beter zijn laatste album opzetten, maar voor een non-stop party van begin tot eind ben je bij Danny Brown aan ‘t juiste adres. Wat dat betreft hoeft hij zich niet opnieuw in depressie of eenzaamheid te verliezen, in Amsterdam is hij na zondagavond ongetwijfeld voor altijd welkom om een feestje te bouwen. CHECK!

Geplaatst door bowie op 4 maart 2014