Ter vervanging van het befaamde Drum Rhythm Festival en het failliet verklaarde World Port Jazz (dat ook al op de Wilhelminapier plaatsvond), is MOJO op de proppen gekomen met het Rotterdam Import festival. Een tweedaags festival dat zich richt op Hiphop, Soul, Funk en progressieve Jazz met veel aansprekende namen als The Roots, Dilated Peoples en Black Eyed Peas. Kon het festival de hooggespannen verwachtingen inlossen?
Voor HIJS zijn natuurlijk alleen de Hiphop acts op Rotterdam Import relevant, en daarvan was er op de zaterdag maar 1: het wereldbefaamde The Roots uit Philadelphia. Afgelopen woensdag had ik ze al gezien in het voorprogramma van de Red Hot Chili Peppers en was ik zeer onder de indruk van het nieuwe materiaal dat ten gehore werd gebracht (het nieuwe album "The Tipping Point" komt volgende maand uit), dus dat beloofde wat voor dit langere optreden op Rotterdam Import. En het moet gezegd worden: The Roots imponeerden. Vooral de nieuwe intro is zeer ill: een gespeelde medley van de Big Daddy Kane klassiekers "Wrath Of Kane" en "Set It Off", waar Black Thought naar hartelust over rapt. In de volgepakte Cruise Terminal 1 speelde de crew uit Philadelphia veel nieuw materiaal van het komende album. Deze nieuwe nummers werden afgewisseld met nummers als "Water" en "The Seed" van Phrenology, alsmede solo‘s van enkele muzikanten. Als Roots-liefhebber van het eerste uur had ik gehoopt op nummers als "Proceed", "Distortion To Static", en "What They Do", maar anderzijds kan ik wel begrijpen dat de band het ruime uur liever besteedde aan recenter materiaal. Minpuntje was het geluid in de erg grote en vooral hoge hal. Vanwege het hoge dak zong het geluid nogal rond, een euvel waar meerdere bands op het festival mee te maken hadden. Vooral in het begin van het optreden seinde bandleider en drummer ?uestlove constant naar de geluidsman in de hoop het geluid wat beter te krijgen. Desalniettemin hebben de Roots een dope show neergezet, die door het gemêleerde publiek (van hiphopper tot trendy type) zeer werd gewaardeerd.
De zondag beloofde heel wat te worden, aangezien o.a. Blackalicious, Dilated Peoples, Black Eyed Peas en Killa Kela de podia zouden gaan bestijgen. Opener in de grote Cruise Terminal was het uit Sacramento afkomstige Blackalicious, met als stralend middelpunt de uiterst sympathieke zwaargewicht Gift Of Gab. Omdat het pas 17:00 was toen de crew al moest rocken, was het nog tamelijk rustig in de Cruise Terminal 1, maar dit mocht de pret niet drukken. Nummers als "Bow And Arrow", "First In Flight", en het titelnummer van hun laatste plaat "Blazing Arrow", konden het aanwezige publiek bekoren. Zanger Myron en zangeres Jennifer Johns bleken een welkome aanvulling op de virtuose rhymes van Gift Of Gab, die vanwege het geluid niet altijd even verstaanbaar waren. De sound van de Californische crew leent zich meer voor kleine clubs, zoals vorig jaar Ekko in Utrecht (zie recensie in "partyreviews") waar een heel sterke show is neergezet, maar toch was Blackalicous een goede opener van de tweede dag van Rotterdam Import. Na het optreden heb ik een interview met Gift Of Gab gehouden, dat binnenkort hier te lezen zal zijn.
Een van de crews waar veel Nederlandse hiphopfans al jaren op wachten zijn Dilated Peoples. In 1998 hebben de mannen op de Fat Beats Anniversary in de Amsterdamse Melkweg gerockt, maar het een aantal jaren daarna geplande optreden op Drum Rhythm ging helaas niet door. Het sierde de crew uit L.A. zeer dat ze hiervoor alsnog hun excuses aanboden aan het in grote getale gekomen publiek. En de show was erg dope te noemen. Dilated heeft het uur dat hen toebedeeld was benut met een afwisselende show, waarin nummers van de eerste twee albums "The Platform" en "Expansion Team" de hoofdmoot vormden. Aangezien menig hiphopfan hun laatste album "Neighborhood Watch" vond tegenvallen is dit een verstandige keuze. Gelukkig zijn de dope songs "Marathon" en "This Way" van "Neighborhood…" wel gedaan, met veel succes. Wat opviel aan de show was het pure enthousiasme waarmee de Californiërs rockten. Vooral Evidence was zichtbaar blij om te mogen optreden op dit festival en hypte het publiek constant op. Rakaa is meer een rustige, berekenende MC, die als performer zijn mannetje zeker staat. DJ Babu trakteerde de crowd op de nodige turntable-acrobatiek, hetgeen de show volledig maakte. We hebben voor dit festival geprobeerd een interview met Dilated Peoples te regelen, maar het management heeft hier geen gehoor aan gegeven. Aangezien ik Rakaa achter in de zaal zag chillen bij het Blackalicious optreden, besloot ik hem onder het mom "brutale mensen hebben de halve wereld" aan te spreken om te proberen alsnog een interview te doen. De man, ook wel bekend als Iriscience, bleek de vriendelijkheid zelve en stemde toe. Zo zie je maar weer dat managements erg vervelende tussenschakels kunnen zijn, die de artiesten onterecht een slechte naam kunnen geven. Het interview met Rakaa is binnenkort te lezen op deze site.
Commerciële publiekstrekker van het festival was, naast het afgelaste Timbaland & Magoo, Black Eyed Peas. Ik denk dat weinig lezers van HIJS de laatste verrichtingen van de crew uit L.A. dope vinden, maar toch leek het me goed om even te gaan kijken aangezien de mannen (en barbiepop) al jaren bekend staan om hun energieke liveshows. De show was, ondanks het matige materiaal van het laatste album, heel verzorgd. De houding van het management was echter een ander verhaal, maar daarover later meer.
De laatste act waar ik naar ging kijken was het Engelse beatbox-fenomeen Killa Kela. In de knusse Cruise Terminal Club werd het publiek eerst opgewarmd door een medley van hiphopklassiekers van de hand van de DJ, in combinatie met de MC Trip. Na een kwartier was het dan zover: Killa Kela verscheen op het podium. Van deze man wordt gezegd dat hij Rahzel in een battle zou verslaan en hoe onwaarschijnlijk dit ook klinkt; hij zou een goede kans maken. Kela koos ervoor om voornamelijk herkenbare Neptunes-producties als "Milkshake (Kelis)", "I Just Wanna Love You (Jay Z)" en de break uit "Rock Your Body (Justin Timberlake)" te doen, die natuurlijk als voordeel hebben dat de hele crowd ze gelijk herkent. Dit wisselde hij af met typisch Engelse muziekstijlen als drum & bass en two step, hetgeen leidde tot een afwisselende show van deze stemkunstenaar. MC en sidekick Trip bleek de ideale man naast de apestonede Killa Kela te zijn. Met zijn indrukwekkende freestyle skills hield hij het publiek constant enthousiast. De bomvolle Cruise Terminal Club viel van de ene verbazing in de andere en reageerde uitzinnig op Kela en Trip. Binnenkort op deze site is een Neptunes-productie te beluisteren in de Killa Kela-versie. Welk nummer het is zeg ik niet, dat wordt snel genoeg duidelijk.
Minpunten over de organisatie zijn de volgende:
– Timbaland & Magoo: op 5 juni is Timbaland geopereerd, waardoor hij niet naar het festival kon komen. Aangezien het zeker één van de grote publiekstrekkers was, is het dubieus dat pas één dag vantevoren bekend werd gemaakt dat hij niet zou komen. Zo sprak ik iemand die zo teleurgesteld was dat hij zijn geld terug wilde, maar de organisatie of het postkantoor gaf hier geen gehoor aan. Reden was dat het festival gewoon doorgang kon vinden, met of zonder Timbaland. Dit is natuurlijk wel zo, maar iedereen weet dat de meeste kaarten voor een festival in de laatste week verkocht worden. Zoals gezegd was op 5 juni (2 weken van tevoren dus) al duidelijk dat Timbaland niet zou komen…
– De fotografen werd over het algemeen door de security geen strobreed in de weg gelegd, behalve bij het optreden van Black Eyed Peas, aldus onze fotograaf Beast. Bij de 3 MC’s en één barbiepop mocht alleen van de zijkant gefotografeerd worden gedurende de eerste 3 nummers.
– MOJO had het niet goed geregeld qua pers en dus konden wij helaas geen verslag doen van o.a. VSOP, Pete Philly, Fingathing en nog een aantal andere artiesten.
Rotterdam Import is, ondanks deze minpunten, en de enigszins teleurstellende opkomst, toch een succes te noemen. Vriend en vijand zijn het erover eens dat de locatie schitterend is, en de acts die optraden waren over het algemeen van hoge kwaliteit. Als try-out is het festival geslaagd met als (hiphop) hoogtepunten The Roots en Dilated Peoples. Hopelijk krijgt deze editie volgend jaar een nog sterker vervolg, want Rotterdam Import heeft zeker toekomst.
Fixtures:
Hoogtepunt: Dilated Peoples
Dieptepunt: de afwezigheid van Timbaland & Magoo
Bier: er was een bonnensysteem, maar omgerekend 2 euro.
Wc: 0,50 cent binnen, maar je kon ook gewoon buiten gratis gaan.
Garderobe: 1 euro
Fotograferen: yep
Geluid: vaak niet zo goed in de grote Cruise Terminal 1, beter in de kleinere ruimtes.
Bezoekers: moeilijk te zeggen, maar het kon beter.
Damage: 40 euro per dag
Cijfer: 7
