In de schaduw van Busta, Rah Digga, Rampage en Spliff Star viel Roc echter niet erg op, en besloot hij Flipmode in 2001 (na slechts twee jaar) weer te verlaten. Vervolgens begon hij zijn eigen crew genaamd The U.N., waarvan een album en een mixtape zijn verschenen. Dit werk bleef niet onopgemerkt bij enkele grote namen en Roc Marciano wordt sindsdien veel gevraagd voor samenwerkingen. Zo staat hij bijvoorbeeld op Marco Polo’s ‘Port Authority’, GZA’s ‘Pro Tools’ en Pete Rock’s ’NY’s Finest’. Na meer werk met andere grootheden, waarvan veel overigens nooit is uitgebracht, begon Roc in 2008 te werken aan zijn debuutplaat ‘Marcberg’.
Om hiervan echt zijn eigen ding te maken besloot hij eindelijk maar eens zelf apparatuur aan te schaffen en zich meer toe te leggen op productie van beats. Alle tracks zijn volledig van Roc’s hand, en op het hele 15 tracks tellende album komt er slechts 1 andere mc aan het woord, Ka, op We Do It. Dankzij het feit dat er geen gast-producers aan te pas zijn gekomen, valt bij een eerste keer luisteren al op dat het echt een samenhangend album is, in plaats van wat losse tracks die samen op een plaat terecht gekomen zijn. Alle beats klinken ontzettend rauw en hard. De gebruikte samples zijn gruwelijk, de drums vervelen nooit en voor de vocale samples worden dope filmquotes gebruikt die niet gelijk bekend voorkomen of al op een dozijn andere albums gebruikt zijn.
Heel veel variatie zit er niet in de producties, maar dat wordt eigenlijk nooit vervelend, want zo wordt de aandacht niet te veel afgeleid van de raps van Roc Marciano. Zijn eigen producties lenen zich perfect voor zijn stemgeluid, onderwerpen en flow. De gekozen onderwerpen zijn niet wereldschokkend, meer gewoon over zijn eigen leven en ervaringen. En als je in de jaren ‘80 in Long Island opgroeit, krijg je altijd wel wat mee van de minder rooskleurige kant van het leven. Zo nu en dan toont Roc zijn klasse met hele dope metaforen of door rijm op rijm op rijm te stapelen. Niet om geforceerd te laten zien dat hij het kan, maar gewoon als natuurlijk onderdeel van de track. Zo zijn de verses in Whateva Whateva helemaal rijmend op 1 klank. Uit Jungle Fever: "We play the graveyard-shift for chips, we stay dipped in the whip, different day, same shit, duckin’ the dicks, huggin’ the strip, puffin’ the spliff, with niggas who want the shine and get rich, like Mitch when I first met the bitch I admit, she wasn’t thick, not a dime, she was more like a nick, said she came from the Bricks, then she came and I missed, me and my click broke her off, she was buying us kicks…"
Wat Marcberg nog het meest onderscheidt van de albums die de afgelopen tijd zijn uitgekomen, of albums die de afgelopen jaren zijn uitgekomen, is de algehele sound. Technisch gezien klopt er namelijk helemaal niets van. Het piept, kraakt, hisst en overstuurt zo nu en dan alle kanten op. Geen enkele grote platenmaatschappij zou het ooit aandurven om iets dat zo klinkt uit te brengen. Dus regelt Roc het gewoon in samenwerking met Fat Beats. En omdat Roc alles zelf doet, wordt Marcberg echt een album waarin de persoonlijkheid van de artiest doorschijnt. Misschien heeft Roc de hoes ook nog wel gewoon met de zelfontspanner van zijn eigen camera gemaakt…
Tracks als Jungle Fever, Pop, Snow_,_Raw Deal , Panic en Hide My Tears springen eruit, maar een wacke track is op het hele album niet te ontdekken. _Marcberg is gangsta, grimey, persoonlijk en gedurfd voor een hedendaags album. De plaat klinkt als materiaal dat sinds 1994 onder het stof heeft gelegen en nu pas net is herontdekt. Al die kenmerken zorgen ervoor dat dit gewoon een erg dope release is. Daarnaast blijkt Marcberg een flinke carrière-impuls voor Roc Marciano: korte tijd na het uitkomen van Marcberg werd bekend dat er een album met MadLib aankomt, eentje met Sean Price én een solo-vervolg. En naar die releases mag worden uitgekeken, want met Marcberg heeft Roc Marciano bewezen dat hij een aanwinst voor de scene is.
Marcberg is nu uit via Fat Beats Records
Tracklist:
01. Pimptro
02. It’s a Crime
03. Whateva Whateve
04. Raw Deal
05. We Do It (met KA)
06. Snow
07. Ridin Around
08. Panic
09. Thugs Prayer
10. Pop
11. Jungle Fever
12. Don Shit
13. Marcberg
14. Hide My Tears
15. Shoutro
