Reach the Top is een heerlijke intro track, kan m’n hoofd lastig stilhouden. 

 Inderdaad een sterke opener. Die Donnie Brasco line (Donnie Brasco of music / play two sides / Donnie Brasco of music / Say it two times) met die herhaling erin is leuk. 

 Grappig dat je het zegt, dat is echt de line die blijft hangen.

 Zijn flow doet erg aan Method Man denken, maar dat mag als compliment gezien worden.

 Ik volg Joe al een tijdje en het is pas met dit album dat ik aan Method Man moest denken. Vind het ook zeker niet irritant, maar juist tof.

 Grappig dat jullie ook een Meth in Joe horen.

 Tweede track Switch heeft ook een toffe beat en opnieuw een overtuigend refrein, dat hij zelf voor zijn rekening neemt. 

 Dat is mijn favoriet hoor! Eerst die fluit. Dan de harde drums. Dan die paar akkoorden. Heerlijk! “Hipsters can’t handle me”

 Sowieso erg sterke producties op heel de plaat, hoewel ik ‘t afgeven op ’swag’ rappers wel een behoorlijk platgetreden pad vind. Ik heb bij de eerste drie nummers wel het idee dat ik inhoudelijk drie keer hetzelfde nummer hoor.

 Te weinig afwisseling?

 Ik heb ‘t idee dat ik een beetje weinig van Joe’s persoonlijkheid terug hoor in de lyrics.
Ik hoor veel geweeklaag over de stand van zaken in rap, maar als je dat doet, kun je niet met I’m so fresh my breath don’t need tictacs aankomen.

 Voor mij zit de kracht van dit album toch wel aan het eind.

 Ja, tweede helft is vele malen sterker.

 Is het album teveel uit balans vinden jullie? Productioneel zeer hoog niveau en de teksten wisselend?

 Uit balans is te negatief. Maar als ergens de zwaarte ligt, dan zijn het wel de beats.

 Betere sequencing had misschien ook kunnen helpen. Tekstueel blijft de eerste helft mij te veel in algemeenheden hangen a la ‘Muziek is heel belangrijk voor me, ik werk hard, ben doper dan de competitie, hiphop tegenwoordig suckt, maar ik niet’. Met basic brag ’n boast tracks is in principe niks mis, maar dan moet je ze wel op de een of andere manier een eigen kleur geven.

 Ik vind het wel knap dat er geen skippers op het album staan. Er zijn weinig albums waarvan je dat kan zeggen.

 Superhero Stuff skip ik hoor! 

 Die GI JOE skit die eraan vooraf gaat, is een leuke touch en een concepttrack is ook zeer welkom.

 Een duidelijke ode aan zijn voorliefde voor striphelden.

 Ben zelf ook een behoorlijke comic geek dus kan dat wel waarderen. Vind ’t voor een storytelling track wel weinig in de vorm van een plot hebben. Lijkt meer om ’t verwerken van zoveel mogelijk namen te gaan. 

 Ik probeer inderdaad het verhaal te ontdekken, maar ik krijg het niet voor elkaar. Te onsamenhangend wat mij betreft.

 Hij wordt lastig gevallen door striphelden die zijn hulp willen, maar hij heeft geen tijd voor ze.

 Tof concept op voorhand maar het resultaat, mwah.

 Door mensen als Ghostface, DOOM en Last Emperor hebben we ’t al beter gehoord.

 Maar jullie vinden het album vanaf track 8, The Right Melody, een stuk sterker worden? 

 Die is lekker hoor!

 Dat is absoluut een hoogtepunt. Lijkt in eerste instantie puur over zijn liefde voor muziek te gaan, maar krijgt een zeer persoonlijke touch zodra hij het onderwerp van zijn moeders ziekte aansnijdt. Eindelijk een track met een persoonlijker verhaal/ervaring. Emotioneel beladen zonder sentimenteel te worden.

 Ik kan het niet beter verwoorden, een van mijn favoriete tracks.

 Ik vind The Big Bang echt een banger. 

 The Big Bang staat ook hoog in mijn lijstje favorieten. 

 In principe ook een brag track, maar door alles aan die ruimte-referenties op te hangen, krijgt het wel eigen smoel. En de effecten op zijn stem zijn ook vet, vocalen en beat vallen perfect samen.

 Hey Joe met DJ Haem is de track waardoor ik bij de eerste luisterbeurt dacht dat de tweede helft interessanter is. Scratches hoor ik sowieso te weinig op hiphopplaten! 

 Ook een brag track, maar de scratches brengen variatie en Joe brengt hier zijn a-game.

 Gevolgd door Holding On met Sacha Vee. Terecht dat ze drie keer een feature doet. 

 Hier hijgt ze ook alleen maar op hoor.

 I portray myself as better / ‘cause I feel I wasn’t good enough / all my life I felt the need to be tough

 Die is wel erg nice.

 Gevoelige Boombap. Het kan. 

 Hier zit persoonlijkheid in en emotionele eerlijkheid.

 Fijn om te horen dat Joe hier ook weer wat persoonlijker wordt.

 Hij weet zijn twijfels goed over te brengen en dat boeit.

 I think they don’t wanna know Wel dus! Méér vanuit het hart.

 Voor het album was Holding On een beter einde geweest. The Average Joe is wel een dope afsluiter van een liveshow. 

 Weet ik niet hoor Bleek, Holding On is erg introspectief en kalm. Mooi, maar om daarmee te eindigen, laat je mensen wel op een zware toon achter. Met een afsluiter als The Average Joe blijf je hongerig naar meer. Dat je lekker zit te bouncen en denkt: fuck, hij is al klaar!

 Ja toch!

 Echt zo’n track die je alleen als afsluiter of opener gebruiken kan. Joe flowt hard in dat refrein!

 Het album vliegt hard voorbij. Typisch een album dat je makkelijk nog een keer draait. Lastig voor te stellen dat het meerdere producers zijn.

 Ja, er zit een sterke samenhang in qua sound, je zou zweren dat dit een één producer, één mc plaat is.

 Het is echt consistent. Heel knap dat je dat voor elkaar krijgt met diverse producers. En ook al is het warm voor de tijd van het jaar, ik vind dat dit echt een zomeralbum is.

 Dat vind ik het meest knap aan deze plaat, de samenhang qua beats.

 Als Joe ooit besluit te stoppen met rappen, weet ik nog wel een vracht rappers wiens albums ik hem wil horen executive-producen.

 Eindoordeel?

 Got style for days when I switch beats. Punt. 

 Zo kort.

 Heb je het nou over die plaat?

 De samenhang is erg fraai en het is daardoor echt één geheel. Omdat het album productioneel zo goed in elkaar zit, hoeft Joe niet boven zichzelf uit te stijgen om een goed album af te leveren.

 Productioneel van hoge klasse en nekoefeningen van begin tot eind. De persoonlijkere lyrics zijn stukken interessanter dan de standaard brag ’n boast verses en meer daarvan had de plaat naar een nog hoger niveau getild. Average Joe wordt pas echt een superheld wanneer hij buiten de gebaande paden treedt, maar met zijn plaat zul je je desalniettemin geen moment vervelen.

 Niks meer aan toe te voegen.