De vorige twee albums, Bastard en Goblin, zorgden ervoor dat Tyler de enorme schare krankzinnige fans binnenhaalde die tot op de dag van vandaag nog altijd groeiende is. Wanneer Wolf in de cd-speler wordt gestopt, horen we meteen een nieuwe Tyler, The Creator. In plaats van de gebruikelijke zes minuten durende introtrack, waarin hij zijn problemen uit en gal spuwt, begint de nieuwe plaat met een introductie van Sam en Wolf, personages die twee verschillende delen van de persoonlijkheid van de rapper illustreren.
Verkrachting, necrofilie en andere vulgariteit vormen, tegen de verwachting van ondergetekende in, niet de rode draad op het album. Het boegbeeld van Odd Future lijkt te worstelen met problemen die de roem en liefde met zich meebrengen. Dat hij nog steeds een goed gevoel voor humor heeft, bewijst hij op tracks als Jamba, Tamala en single Domo23, maar de nieuwe Tyler overstijgt die grappige onzin. Zo gebruikt hij op 48 het personage Sam om de problemen die het dealen van drugs met zich meebrengen te illustreren, bespreekt hij met Pharrell Williams liefdesproblemen op IFHY (wat staat voor I Fucking Hate You) en komt Sam terug op Pigs, ditmaal om de luisteraar te verwittigen over de effecten van pesten onder tieners. Zo komt de figuur die hij beschrijft tot het besluit om een pistool te dragen om af te rekenen met de pesters.
Colossus, Tyler’s eigen versie van Eminem’s Stan, is misschien nog wel het beste voorbeeld van wat de roem met je kan doen. Tyler beschrijft in deze track dat hij het naar vindt dat hij niet eens meer normaal naar een pretpark kan, zonder gestoord te worden door fans die met hem op de foto willen. Hij houdt zijn fans een spiegel voor en smeekt ze bijna om privacy in de publieke ruimte. Ja, ook een deugniet als Tyler, The Creator wordt volwassen.
Tyler, The Creator is niet alleen qua mindstate veranderd. Het album is ook muzikaal gezien toegankelijker in vergelijking met zijn voorganger Goblin uit 2011. Op productioneel vlak valt er behoorlijk wat te genieten. Van de piano-akkoorden op Bimmer tot de heerlijke jazzy rifjes in Parking Lot, Wolf bevat een aantal pareltjes van producties. Zelfs de zwakkere (veelal grappige) tracks (Domo23, Trashwang) bevatten beats waarvan andere artiesten zouden willen dat ze die konden produceren. Op Trashwang zorgen de meeste MC’s die een featuring doen voor irritatie doordat ze zwak voor de dag komen. Gelukkig is dit maar een klein smetje op een verder prima plaat.
Op Wolf onthult Tyler, The Creator een kant van zichzelf die we nog niet kenden. Een kant die overduidelijk pas hoor- en zichtbaar wordt wanneer succes en faam worden behaald. Het album is een prima vertegenwoordiging van een creatieveling die bruist van het artistiek talent, maar heeft te dealen met de problemen die succes met zich meebrengen. Het door hemzelf aangekondigde trio Bastard, Goblin, Wolf is nu compleet. De vraag is waar hij zijn pijlen nu op gaat richten. De tijd zal leren of hij zijn grote idool Pharrell gaat volgen door meer te gaan produceren dan te rappen. Tyler, The Creator is in amper twee jaar tijd van een rebelse skater veranderd in een volwassen muzikant. Kleine jongens worden groot.
Tracklist:
01. Wolf
02. Jamba (feat. Hodgy Beats)
03. Cowboy
04. Awkward
05. Domo23
06. Answer
07. Slater (feat. Frank Ocean)
08. 48
09. Colossus
10. PartyIsntOver/Campfire/Bimmer (feat. Laetitia Sadier & Frank Ocean)
11. IFHY(feat. Pharrell)
12. Pigs
13. Parking Lot (feat. Casey Veggies & Mike G)
14. Rusty (feat. Domo Genesis & Earl Sweatshirt)
15. Trashwang (feat. Na’kel, Jasper, Lucas, L-Boy, Taco, Left Brain, & Lee Spielman)
16. Treehome95 (feat. Coco O & Erykah Badu)
17. Tamale
18. Lone
