Kweli wordt veelal gelabeld als een rapper die focust op inhoud omdat hij vaker rijmt over de problematiek van deze wereld dan over seks en gewelddadige thema’s van meer commerciële gangsta-rap. In plaats van rondrijden in dikke auto’s en drinken in de V.I.P.-ruimte van de meest chique en exclusieve clubs ter wereld, hoor je Talib Kweli vaker rijmen over politieke gevangenen of kwesties rondom burgerrechten.
Het label ‘conscious’ lijkt hem in de weg te zitten, wat al te merken is aan de titel van de plaat. Met de titel Prisoner of Conscious (P.o.C. voor het gemak) probeert hij zich los te maken van hen die hebben geprobeerd hem een etiket op te plakken. Met Busta Rhymes, Curren$y en Nelly op de tracklist zet Kweli dat kracht bij. Hij wil als een volleerd artiest gezien worden in plaats van het buitenbeentje dat alleen kwesties aankaart die door anderen genegeerd worden.
Op beats van onder anderen Oh No en Symbolic One zet Talib Kweli een paar sterke nummers neer. Het zoetsappige liefdesliedje Come Here (met Miguel) is daar een voorbeeld van. Kweli flirt met oldschool beats, r&b en zelfs folk (op Favela Love doet Seu Jorge mee). Jammer genoeg is er geen duidelijk rode draad in het album te ontdekken zoals op eerder werk, Train of Thought bijvoorbeeld. Het is meer een verzameling van tracks.
Muzikaal zijn er wel wat leuke dingetjes te vinden: de combinatie van strijkers en piano op Human Mic zorgt voor een sfeervol geheel en de S1 beat van Push Thru (met Curren$y, Kendrick Lamar en Glen Rynolds) heeft een Kanye West-achtige feel, maar de echte uitschieter is Rocket Ships. Op een productie van RZA (heerlijke hoorns en keys) damt Busta Rhymes zijn snelle flows van de laatste jaren in tot een rustige, doch overtuigend gebrachte verse en ook Talib zelf is scherp in deze track.
Jammer genoeg is dat niet altijd het geval en staan er op P.o.C. iets te veel middelmatige tracks voor Kweli-standaarden. Zo is Turnt Up een poging tot een clubtrack die nooit kan tippen aan clubtracks zoals die worden neergezet door bijvoorbeeld A$AP Rocky (Fuckin’ Problems) of Rick Ross (I’m a Boss, B.M.F. etc.). De lyrics zijn nietszeggend: Gagging on my ground, getting guap cause green is the new black, meet me at the bar, we throwing a few back. Upper Echelon is eveneens een skipper; het refrein en de beat van deze clubtrack zijn irritant en vormen een van de weinige slippertjes van producer Harry Fraud tot nu toe.
P.o.C. wordt eveneens ontsierd door zwakke en inspiratieloze wordplay (colder than Minnesota en buzz like Georgia Tech). Dieptepunt is Hamster Wheel, waarin de zin How she running the streets but still standing still, she need to get up off the hamster wheel in het refrein eindeloos wordt herhaald.
Talib Kweli probeert van etiketten en stempels af te komen op P.o.C., wat ervoor zorgt dat dit zijn zwakste soloplaat tot nu toe is geworden. De wisselvalligheid komt wellicht voort uit zijn eigen wispelturigheid; clubtracks worden afgewisseld met sfeervolle beats. Er is bewust minder nadruk op politiek, maar er mist een duidelijk concept. Zowel tekstueel als beatwise gaat het alle kanten op. Er staan een paar leuke tracks op (waaronder Come Here, Push Thru, Rocket Ships en Human Mic), maar het ontbreekt aan eenheid en consistentie. Talib springt in iets minder dan een uurtje van stijl naar stijl zonder een duidelijke bestemming in zicht te hebben.
Tracklist:
01. Intro
02. Human Mic
03. Turnt Up
04. Come Here (feat. Miguel)
05. High Life (feat. Rubix and Bajah)
06. Ready Set Go (feat. Melanie Fiona)
07. Hold It Now
08. Push Thru (feat. Curren$y, Kendrick Lamar and Glen “Grey” Reynolds)
09. Hamster Wheel
10. Delicate Flowers
11. Rocket Ships (feat. Busta Rhymes)
12. Before He Walked (feat. Nelly and Abby Dobson)
13. Upper Echelon
14. Favela Love (feat. Seu Jorge)
15. Only Gets Better (feat. Marsha Ambrosius)
