Spillage Village bestaat uit J.I.D, Mereba, Hollywood JB, Benji., Jurdan Bryant en 6LACK. Ook EARTHGANG, wat zelf een duo is bestaande uit Johnny Venus en Doctur Dot, vormt een prominent deel van de groep. J.I.D lijkt de kartrekker van het nieuwe project te zijn. Begin 2020 was hij bezig met een derde soloalbum, waarvoor hij besloot een huis te huren om het zo comfortabel mogelijk te maken én om ervoor te zorgen dat artiesten simpelweg binnen konden wandelen voor een feature. Helaas kreeg de wereld vervolgens te maken met de uitbraak van het coronavirus. Dit bracht hem echter op een nieuw idee. De leden van Spillage Village zaten meer dan twee maanden in quarantaine met elkaar en namen het volledige album op in het huis dat J.I.D vóór de pandemie besloot te huren.
“De artiesten stellen vragen aan God en beschrijven wat zij zouden doen op de dag des oordeels.”
Een interessant experiment is het eigenlijk: acht extreem getalenteerde artiesten opsluiten in een huis, terwijl de wereld om hen heen te maken heeft met een virusuitbraak, politiegeweld en uit de hand gelopen protesten. Spilligion bewijst dat een ‘experiment’ als dit kan zorgen voor een enorm creatief en variërend project. Het album draait veelal om geloof; de artiesten stellen vragen aan God en beschrijven bijvoorbeeld wat zij zouden willen doen op de dag des oordeels. Daarnaast wordt er natuurlijk ook gerapt over het politiegeweld en de BLM-protesten, en ook de heersende pandemie komt aan bod.
De opening van het album spreekt voor zich, de focus ligt op het geloof. Baptize doopt de luisteraar in originele flows van Earthgang en J.I.D en verrast met een enigszins elektronisch outro. Qua leden van Spillage Village lijken J.I.D en de heren van EARTHGANG het meest veelzijdig. Het is geen geheim dat zij abnormaal technisch kunnen rappen en met zijn drieën een geweldig trio vormen; luister maar eens naar tracks die zij eerder uitbrachten zoals Meditate, Wells Fargo of D/vision. Het is bijna een zegen dat ze op Spilligion nogmaals zij aan zij staan.
Ditmaal ligt de focus echter niet alleen op rappen. Het feit dat ze allen experimenteren met R&B- en soulachtige stijlen maakt het geheel bijzonder veelzijdig. Zo brengt J.I.D nóg meer melodie aan in zijn flow dan dat hij normaal gesproken al deed, en ook Johnny Venus staat erom bekend dat hij zijn stem niet langer dan een paar seconden op één toon houdt. Een perfect voorbeeld is zijn verse op Mecca. Na zijn stijl al in volle glorie te hebben kunnen horen op de releases van EARTHGANG, blijft het op dit project nog steeds verfrissend en authentiek.
Spilligion is verre van een traditioneel hiphopalbum. De groep uit liefde voor muziek uit en voegt uiteenlopende invloeden samen. De track Judas bijvoorbeeld, dient als een ode aan Ray Charles. Zijn twee grootste hits worden als voorbeeld genomen: I’ve Got a Woman en Hit The Road Jack. Spillage Village gebruikt de twee legendarische melodieën en Chance The Rapper schudt op zijn eigen, achteloze manier een prima verse uit zijn mouw.
Alhoewel geloof het meest vooraanstaande thema van het album lijkt te zijn, ziet de groep er een beetje vanaf gedurende het middenstuk. We krijgen te maken met tracks als Mecca, Oshun en Cupid. Die focussen, ondanks hun naar verschillende geloven en mythologieën refererende titels, vooral op liefde en vrede. Het brengt een positiviteit in het project die welkom is in een tijd als deze.
Toch is het album niet constant rooskleurig. De artiesten zondigen en komen hier ook voor uit. Niet op een biechtende manier; ze zijn eerder zelfbewust te noemen. Bijvoorbeeld wanneer Doctur Dot toelicht wat hij op de dag des oordeels nog zou willen doen: “Before it’s all said and done, I’ma spend this money / ‘Fore it’s all said and done, I’ma fuck these hoes / And I ain’t pullin’ out shit but the chopper, though / I end the weak like domingo and sábado.” Na het liefdevolle middenstuk wordt het duidelijk waar het album naartoe werkte: een duistere conclusie.
De finale van het project is bereikt en is opvallend sterk. In End Of Daze wordt duidelijk hoe de leden van de groep aan kijken tegen deze onzekere tijden, de dag des oordeels komt dichter- en dichterbij. Zo zingen ze in koor: : “It’s the end of days, end of times, My, oh my / Up in a blaze, you can’t hide, Why oh why? / All the kids afraid, momma cries/ God packed His bags and said, “Bye-bye” / God packed Her bags and said, “Bye-bye” / Why, why, why?” Toch lijken ze er vrede mee te hebben; het zat eraan te komen en ze accepteren hun lot. Op de laatste track van het project zingen ze allen in koor: “So hold my hands and dance with me tonight/ You know, they say we’re all about to die/ And maybe it’s the love we all are tryna find/ Who knows what lies, it’s only by design.”
Een album waarin onbegrip voor de acties van God wordt getoond, waarin vragen worden gesteld die niet te beantwoorden zijn door de mensheid, en waarin de artiesten steun proberen te bieden in de vorm van vrede en liefde, loopt het gevaar té pretentieus te worden. Gelukkig is dit op Spilligion niet het geval. De artiesten houden het fris met verschillende stijlen en laten de luisteraar telkens weer nadenken.
Het is relevanter dan ooit om je vraagtekens te zetten bij de bedoelingen van je God; voor sommigen misschien zelfs wel onvermijdelijk in tijden als deze. De acht artiesten weten de angsten, vragen en onzekerheden die op komen zetten tijdens een pandemie die gepaard gaat met wereldwijde protesten, boeiend vast te leggen. Het album combineert duistere angsten met geruststellende nummers en vormt zo een totaalplaatje dat lang blijft hangen. Spillage Village heeft dankzij hun muzikale creativiteit een prachtig potret weten te tekenen van de tijd waarin we leven; een must listen.
Stream:
