Vergeleken met The Fix klinkt Made een stuk minder soulvol. Geen beats van Kanye, geen verse van Nas en geen hook van Faith Evans of Kelly Price. Gezien het succes van die vorige plaat is het misschien vreemd dat Face niet verder gaat op die sound. Maar hoewel de eenheid van The Fix ontbreekt, is Made ook een meer dan degelijk album. Het overheersende geluid is wat kaler en klinkt een stuk ‘zuidelijker’. Zo zou N.O. Joes beat van Bigg dogg status niet misstaan op menig cd van de populairste rappers uit het vieze zuiden. Hetzelfde geldt voor het door de strijkers en harde drums gedragen Git out my face.
Dat Scarface in de loop der jaren niet op één hoop is gegooid met z’n vaak bekritiseerde collega’s uit de dirty south, heeft natuurlijk alles te maken met zijn lange en succesvolle carrière. Ook wordt hem een kwaliteit toegedicht die veel van zijn regiogenoten niet lijken te bezitten: hij heeft wat te melden. Op Made is dat niet anders. Ondanks een niet al te originele samplekeuze (Lenny Williams’ Because I love you) vertelt Face op het lekkere Girl you know over z’n problemen met het trouw blijven aan een vrouw. Door er af en toe wat relativerende humor in te gooien, is de track gelukkig nooit zwaarmoedig. Qua productie had dit nummer overigens wel prima op The Fix gepast. Boy meets girl is een mooi verhaal over de relatie van een jong koppel die misloopt vanwege hun verwikkeling in de drugswereld. Who do you believe in beschrijft de ellende in de ghetto en de rest van de wereld. Scarface richt zich in zijn laatste verse op de politiek: “Politicians playing puppet. Gotta answer me this. Do you believe you really God? My answer is this. Did you say let there be light, give Adam his wife? Produce the vegetation, separate the day from the night? Create the land and the sea and man in your own image. If not, then I want all this bullshit ended.”
Het merendeel van zowel de beats als de teksten is in orde, maar daar bovenop heeft Scarface nog een extra pluspunt. De als Brad Jordan geboren rapper is namelijk gezegend met een diep, meeslepend stemgeluid. Samen met zijn aparte, slome delivery houdt dit het luisteren interessant wanneer de productie of lyrics even wat minder zijn. Die momenten zijn er helaas ook op Made. Bigg dogg status en Git out my face klinken prima, maar hebben tekstueel weinig meer te bieden dan de bekende stoere opschepperij, terwijl Dollar vooral lijdt onder een wel erg simplistisch refrein. Tracks als Boy meets girl en het afsluitende door Tone Capone geproduceerde The suicide note (over de zelfmoord van een vriend) zijn productioneel niet slecht, maar missen de soul die je zou mogen verwachten bij deze onderwerpen. Het zijn dit soort momenten die je doen verlangen naar The Fix en aangeven dat Made het niveau van z’n voorganger niet evenaart.
Een sterk album is het echter zeker wel. Met slechts wat assistentie op de refreintjes laat Scarface horen dat hij moeiteloos een heel album alleen kan dragen. Zijn donkere stem en heerlijk nonchalante flow maskeren de meeste productionele en tekstuele minpuntjes. Hoe groot de populariteit van vele zuidelijke ringtonerappers ook is, met zijn negende volwaardige soloalbum bewijst Face dat er ook nog plaats is voor MC’s met een langere houdbaarheidsdatum.
Tracklist:
01. Intro
02. Never
03. Bigg Dogg Status featuring Wacko
04. Girl You Know
05. Burn featuring Z-Ro
06. Go featuring Nina
07. Dollar
08. Boy Meets Girl featuring Tanya Herron
09. Who Do You Believe In
10. Git Out My Face
11. The Suicide Note
12. Outro
Meer info: Scarface
