We herinneren het ons nog als de dag van gisteren; we kwamen op Appelsap, liepen naar de 101Barz-stage die Rotjoch hostte en zagen daar de Bummy Boys optreden; een duo dat voor de helft bestond uit de heerlijk wild raggende Ray Fuego, die het veld lit wist te maken nog vóórdat lit een woord werd dat die situatie perfect zou beschrijven. Nu is er Zwart, zijn nieuwe plaat.
Niet heel lang na die eerste kennismaking in Amsterdam-Oost ging Bummy Boys op in SMIB, een kleurrijk collectief uit de Bijlmer en begon Ray zich te ontwikkelen als dé punkster van Nederland; vurige delivery on stage, boze raps, pissig op de wereld. Hij ontpopte zich als de stem van een generatie, maar dook vaak onbewust onder de radar van het grote publiek. Ondertussen werden er steeds meer podia -onder meer die van WOO HAH!- afgebroken, werd een eigen kledinglijn misschien nog wel meer een mindstate dan alleen een kledinglijn en kwam SMIB steeds meer aan het daglicht, dankzij de veelgeprezen optredens.
Eind 2017 kondigde Ray Fuego, die vaak wordt gezien als frontman van de groep, al aan dat hij op 15 januari zijn nieuwe project Zwart zou droppen. Het liep wat vertraging op, maar negen dagen later kun je ‘m gelukkig alsnog aanslingeren. Zwart toont precies de twee kanten die Fuego zo goed wist te kanaliseren in interviews: aan de ene kant is er de turnup, waarop de mc prima kan uitleggen waarom hij alles kut vindt en dat hij een behoorlijke tijd depressief is geweest, maar een moment later kan hij de chillste dude ooit zijn en rappen over hoe hij met een kater geniet van de geur van het gras tijdens een wandeling. Dat alles doet hij op duistere producties van KC, Garrincha en Raven Aartsen, de drummer van Mozes And The Firstborn. Nog steeds overwegend boos, maar zowaar zijn er ook vrolijke noten (én raps) te vinden op Zwart.
Dat levert regelmatig muzikale verrassingen op; gitaarsolo’s, zang- en pianopartijen, funky soul… maar die worden -uiteraard- wel afgewisseld met bass heavy tunes zoals je van Ray Fuego mag verwachten. En hey, het is angstvallig lang geleden dat iemand z’n album opende met zulke goede eerste bars: “Kijk naar m’n ex, d’r nieuwe mattie is k#nker stiff / bij de jeweler, vraag Anton hoeveel karaat ’t is…”
We gaan hier niet alles verklappen, maar dat deze veelzijdige plaat het streamen meer dan waard is, mag overduidelijk zijn. Doe ’t nu, hieronder.
