Op de vruchtbare grond van Den Haag is onder andere het Europese succes van Kane en Anouk geoogst. Daarentegen ligt de solide hiphop basis internationaal gezien nog ingegraven in de duinen die de mooie stad beschermen. Velen hebben de ambitie het over de grens groots te gaan maken. Maar ja, bij die overweging belandt de oer-Hollander in een tweestrijd: zich veilig vast klampen aan de dikke Van Dale of de uitdaging aangaan om wereldtaal number one onder de knie krijgen? De Haagse formatie Nuclear Family koos de gulden middenweg en dropte onlangs een Engels/Nederlandse follow-up op hun zelfgetiteld debuut, genaamd Nuclear Fission/Kernsplitsing.
Vrienden zijn de familie die je kiest, moeten Derde Kamer en Pickpockets hebben gedacht toen ze in 2001 besloten de krachten te bundelen onder de naam Nuclear Family. Maar zelfs wanneer je je eigen familieleden kiest kan het in de soep lopen, zo blijkt. De Family schrapte enkele namen uit de stamboom, hertrouwde en zodoende is er dan eindelijk het tweede kindje van MC’s Ki, Ahab, Vescy.D en Mic-Nif en producer Tommy2Times.
Nu de familiecrisissen van de baan zijn, kon de groep het niet laten een vermeende break-up op de hak te nemen op de intro “Breaking News”. Sarcasme past de NuC, die de fantasieën de vrije loop laat op “We Want Mo!”, een samenvloeiing van pakkende Oosterse samples met de reggae vibes van Skinny Scootty. De Fam wil zogenaamd van alles, nog wat en een beetje meer: “Ik wil m’n kop op TV of ik stop ermee/ Een ronde kont op de cover van m’n fucking CD/ Ik wil een rijke vent zijn die geen gelijken kent/ Een platendeal met Eminem met het budget van vijftig cent.” Naast fictieve situaties als deze zet de NuC je ook met beide benen op de grond. Met simpele pianoloops en droevige vioollijnen legt men de nadruk op diepe nummers als “Down And Out”, het geheel Engelstalige “Pioneers”, “Straight Line” en “The Code”, dat een goede reflectie geeft van de staat waarin de wereld verkeert.
Hoewel hij schreeuwerig van intonatie is, dropt Pape Mann een dope refrein op “Pak De Mic”, terwijl de Family neppe MC’s afslacht: “Hip hop als ik het drop ga ik verder dan punchlines/ Sta in de ring niet aan de kantlijn, want we zijn Nederlandstalig, kapitalig/ Nou en als je het niet lauw vindt/ Ik vreet cats met chopsticks als Shaomin/ Zelfverdediging als Shaolin.” In dezelfde formatie rekent men op eerste single “O.o” eveneens af met alle zandhappers die hip-hop liever kwijt dan rijk is. Pape verlaagt zijn stemvolume en laat de pianoloop het werk doen op het laid-back “Barriers”, dat jammer genoeg eindigt met een fast-forward skit. De afgezaagde openingsskit van het monotone “One Of Those Days” is een soortgelijke misstap. Waar skits dus achterwege hadden mogen blijven, zijn de gastoptredens juist wél effectief. Ahab en de agressieve Gobz vormen een verfrissend team op “Held Back”, terwijl de NuC met de Letse MC Gustavo de Baltische Staten represent op het Engels/Letse “Breathtaking View”.
Variatie, dat is waar het wederom om draait bij de sound van de NuC. Frans tot Lets, een samenhang van uiteenlopende genres, punchlines en rijmschema’s over copycats, struggles en maatschappelijke problemen. En niet te vergeten, één van de puurste hip-hop love songs die ons land rijk is. Met poëtische woordspelingen en een Frans refrein presenteert Ki “Din”, een ode aan de Indo chick die met haar lichtstralen zijn ogen verblindt en zijn hart licht geeft. Wat mij betreft heeft dit album hetzelfde effect: een sterke bron die met zijn felle lichtstralen ook eens de andere kant van de duinen verlicht en een vuurtje aanwakkert dat niet meer uit te krijgen is.
Meer info: http://www.nuclearfamily.nl
Tracklist:
01. Breaking News
02. The Code
03. We Want Mo!, featuring Skinny Scotty
04. Pioneers
05. One of those Lives
06. Pak de Mic, featuring Pape Mann
07. Barriers, featuring Pape Mann
08. Een Leven Geleden
09. Straight Line, featuring Diversity
10. Held Back, featuring Gobz
11. Din
12. Smoelverlegen, featuring Capital G
13. Down and Out, featuring Khaoz & Jester
14. Breathtaking Views, featuring Gustavo
15. O.o, featuring Pape Mann
16. Fade Out
