Afgelopen vrijdag, 19 december 2008, trad Jeru The Damaja op in het jongerencentrum No Limit, Amsterdam Zuidoost. Eindelijk een concert met een artiest van naam die niet zou misstaan op een podium in een provincie stad van gemiddelde grootte.
De organistatie One Four One ging de uitdaging aan om een goede avond neer te zetten. Dat lukte niet. Helaas lieten het grote publiek en de electriciteit het afweten. Wat eruit zag om volledig te mislukken werd onverwachts toch een bescheiden klassieke avond.
Fans en liefhebbers
De grote zaal van No Limit (± 3x zo groot als de kleine zaal van Paradiso) was gevuld met hooguit honderd man. Wat een grote domper was op de feestvreugde. Na optredens van o.a. Kain Slim en Pan Africans was het de beurt aan de rapper uit Brooklyn. Na wat serieuze technische problemen bracht hij nieuw en oud werk ten gehore.
De bekende nummers werden volop meegerapt door de kleine schare fans en liefhebbers die wel waren komen opdagen. Een deel kwam zelfs helemaal vanuit Nijmegen. Het nieuwe werk van het komende album Still Rising klonk aangenaam en is de moeite waard om uit te checken. De klassieker Come Clean was de voorspelbare afsluiter van de avond.
Spittende rappers
Een ander nummer dat de spijker op de kop zou hebben geslagen is Static: nadat de problemen met de electriciteit provisorisch waren verholpen en de stroom weer vloeide, bleef er een zeer irritante en luidde electrische kraak zo nu en dan de kop opsteken. Toepasselijk vaak op het moment dat Jeru vroeg: “Make some noise!”
Het gekut met het geluid was in iedergeval niet de schuld van Damaja’s DJ, de Nederlandse DJ Shaft. Na wat gemopper van de zaal zei Jeru: “It ain’t his fault, you better say sorry.” Waarop de zaal lief ‘sorry’ in koor riep.
Het nummer In The Jungle met de beestengeluiden was een vrolijke noot m.b.t. de lokatie: gelegen midden in de betonnenjungle van de oude Bijlmerflats met recht voor de deur de kinderboederij. Na een avond met spittende rappers staat men na het verlaten van het pand oog in oog met een lama. Schijnen ook te kunnen spitten.
A capella wat rijms
De lage opkomst beloofde het geheel als domper in de statistieken te doen laten verdwijnen. Echter juist het uitvallen van het geluid en licht, net voor het optreden van Jeru, zorgde dat de avond als een klassieker in de geschiedenisboeken zal worden opgenomen.
De host presenteerde grotendeels in het Engels. Als Nederlandstalige voor een Nederlandstalig publiek heeft dat een groot ‘wanna-be’ gehalte. Wat hem echter sierde is dat hij de avond redde doordat hij op het moment supreme, bij het uitvallen van het licht en geluid, bleef hosten.
In het Nederlands zette hij aan tot een freestyle-sessie en maakte van het podium een klankkast. Met voeten en handen verzorgde hij met gestamp en geklap voor de ‘boom, boom-bap’. Waardoor er toch sfeer in het geheel kwam. Jeru deed a capella wat rijms, vertelde een mop en liet de mic voor anderen. Totdat de stroom eindelijk terug was en de show dan ook eindelijk kon beginnen.
Intiemere volle, kleine zaal
Het grotere probleem van deze avond was de capaciteit en ruimte. Die was in verhouding afgesteld aan het potentiële bezoekersaantal, toch laat het publiek het massaal afweten. Halverwege het concert van Jeru werd er een afscheidingswand dicht getrokken. Hierdoor veranderde een onpersoonlijke driekwart lege grote zaal in een intiemere volle kleine zaal. En dat is nou de truc en de tip voor de organisatie.
Begin nou eens kleinschalig, eerst kleine stapjes voordat het publiek meteen verdwaald in de zee van ruimte. Schouder aan schouder staan maakt een betere indruk dan een zee aan ruimte. Daardoor werkt het dus ook beter ter promotie met als resultaat meer bezoekers.
Het mooie van hiphop is juist dat er niet meer ruimte nodig is dan voor twee draaitafels en een microfoon. Maak van de zwakte de sterkte. Juist de kleinschaligheid met daarbij een act als Jeru, die rondwandelend tussen het publiek zeer makkelijk aanspreekbaar is, maakt het geheel zeer bijzonder. Alsof het een MTV Unplugged concert was.
Bescheiden legendarische avond
Hopenlijk zet de organisatie met hetzelfde enthousiasme een volgend concert neer op een klein podiumpje in de bar. Want het lokale publiek schreeuwt om een (Café) Duivel in hun eigen stadsdeel: klein maar fijn! Grootschaligheid is altijd de dodelijk gemene deler geweest in de Bijlmermeer. Met de vele tegenstrijdigheden die de wijk rijk is, kan deze er ook bij: het was kut, maar juist door het uitvallen werd het een bescheiden legendarische avond.
Fixtures:
Entree: €10,-
Garderobe: geen
WC: gratis
Bier, wijn en rose: €2,-
Fotograferen en video: ja
Hoogtepunt: unplugged gedeelte en aanpreekbaarheid van Jeru
Dieptepunt: lage bezoekers aantal/te grootschalig
