Voordat deze inwoner van Jamaica, Queens zijn debuutalbum Autografh uitbrengt, wilde hij het publiek eerst opwarmen met een preview in de vorm van een mixtape. Alle ingrediënten voor een gangster album staan op het eerste gezicht gereed, de cover alleen al zegt genoeg. Deze kerel komt ook, zoals gebruikelijk uit een lastige buurt en, zoals gebruikelijk, wordt daar dan ook over gerapt. Dat zijn we immers wel van ze gewend en we verwachten het ook van deze rappers die elke dag niets anders dan geweld zien voor hun deur, of niet soms?
Als je dit goed leest merk je de sarcastische ondertoon, want in feite is dit de zoveelste die het probeert, maar toch geef ik deze plaat een eerlijke kans, wie weet heeft deze kerel namelijk wel iets anders te vertellen of onderscheidt hij zich op zo’n manier dat het wel goed en origineel klinkt. Naast deze cd wil Grafh hoge ogen gooien en stopt er ook een DVD bij.
Het album start met de welbekende DJ Kay Slay die in de vorm van een hoop geschreeuw duidelijk maakt dat we het niet fucked up moeten hebben en dat dit alleen maar een preview is, een opwarmertje dus voor het echte werk. Het tweede nummer wordt afgetrapt met de welbekende gangsta rap sound, dus veel elektronisch werk en vrij zachte beats. Het zou een leugen zijn als ik zou zeggen dat er veel variatie in de beats zit. Wat heel erg opvalt als je deze cd luistert, is dat je geen geblèr van DJ’s door de mixtape hoort. Normaal gebeurt dit namelijk eigenlijk door elk nummer dus ik denk dat die 30 seconde Kay Slay genoeg waren voor het hele album. Doordat er ook niet door de mixtape wordt geschreeuwd klinkt dit album meer als een geheel album dan een mixtape. De onderwerpen op deze cd klinken ons wel bekend in de oren, het harde leven, bragging en boasting, het representen van je hood en natuurlijk de hoes en bitches zijn de allerdaagse dingen die Grafh met ons wil delen. Dus dit onderscheidt zich ook niet van de rest. Heeft deze kerel dan een heel speciale flow, zou je dan misschien denken maar dat valt ook tegen. Het is allemaal erg standaard. Er staan verschillende producers op het album, waaronder The Alchemist. Deze maakt zijn reputatie wel waar door hier wel een goeie beat te droppen.
De gastoptredens zijn minimaal, dit kan een voordeel zijn maar ook een nadeel want zij zouden de cd misschien nog een beetje kunnen opfleuren. J-Hood, van de welbekende groep D-Block (met The Lox) en Stat Quo van het Shady team weten allebei niet te overtuigen en worden ook weer vrij snel vergeten.
Wat wel opvalt bij Grafh is dat hij in zijn rijms wel heel aardige punch lines heeft, maar door de gewone flow die hij heeft, vallen de punch lines helaas niet op en zal je er meerdere malen naar moeten luisteren om dan echt door te hebben wat hij zegt.
Dan nu de DVD, want misschien maakt deze een hoop goed. Als je de DVD aanzet dan blijkt al gauw dat het zeg maar 1 geheel is, het zijn niet meerdere onderdelen met bijvoorbeeld interviews, making of en clipjes. Grafh verteld je dat we een dag met hem meelopen en zien wie hij ziet en spreken wie hij spreekt. In het begin zie je de backstage van een concert en wordt er gepraat met onder andere Jadakiss, Styles, P. Diddy, Capone & NORE. Verder is vooral Grafh aan het woord en heeft hij het over zijn album, waar hij is opgegroeid en over zijn familie. Wanneer de DVD vervolgt zie je een aantal videoclips van de mixtape. Dit is totaal niets nieuws vergeleken met de rap clips die je op de Box, MTV en TMF ziet. Gewoon een stel schaars geklede dames, veel geld, dure auto’s en een hoop gescheld. Na deze clips zie je de ‘click’ van black hand entertainment. Dit is het meest hilarische gedeelte op de DVD, een stel kerels die alleen maar met pistolen lopen te zwaaien en vertellen wat er gebeurt als je hun naam noemt op een track. Dit was echt het dieptepunt van de DVD.
Na een aantal luisterbeurten weet Grafh niet te overtuigen. Zijn beats, flow en onderwerpen zijn te gemiddeld. Het positieve is dat er geen DJ door heen schreeuwt, het klinkt op deze manier wel op een serieus album in plaats van een mixtape. Ook de punches van Grafh zijn best aardig alleen door de gemiddelde flow vallen ze niet echt op. Wanneer je heel erg van gangster rap houdt dan zal je dit waarschijnlijk wel een aardige plaat vinden. De dvd is ook niet echt overtuigend, het stuk dat je met hem meeloopt en waar hij dus geïnterviewd wordt, is best aardig maar de standaard clips en dat gebrag van black hand entertainment zijn echt dieptepunten. Aangezien dit een opwarmertje is, denk ik dat ik het echte werk, de autografh maar in de winkels laat liggen.
Meer info check: http://www.grafh.com
Tracklist:
01. The Preview Kay Slay Intro
02. Rep Ya Set
03. Heat Cocked feat. J-Hood
04. Get It
05. I Ain’t Playin’ feat. Stat Quo
06. Say Yeah
07. In The Air
08. Get Shot By
09. Stab Somebody
10. Born To Live
11. Get That Bread
12. How We Livin’
