De kakkerlak. Een beestje dat al gauw als irritant wordt gezien. Als er één in je huis zit, is er al snel sprake van een plaag. Ze verspreiden bacteriën en schimmels en planten zich razendsnel voort. Voor de mens staat de kakkerlak al gauw voor negativiteit. Toch besloten de Groningers van Dope D.O.D. de opvolger van hun debuutalbum Branded te vernoemen naar het kleine beestje. Eigenlijk zijn het er twee; Da Roach betreft een dubbelalbum.
De eerste kakkerlak dringt tergend langzaam je oor binnen met Millenium Falcon, waarop alle drie de MC’s van het collectief een verse doen. De hook bestaat uit scratches. Ook But For Now is een track waarop je langzaam je hoofd op en neer knikt als luisteraar. De raps van de MC’s zijn eveneens rustiger, de articulatie is veelal beter dan op Branded. Vervolgens krijgt het beestje hulp van een aantal Brainworms. Kool Keith komt de gelederen versterken. Dat doet hij op de bekende manier: off beat. Wederom is de beat langzaam, we hebben nog geen uptempo banger zoals Psychosis of What Happened gehoord en zijn al bij track vier van de plaat. De flows zijn eveneens bekend en zorgen niet voor het ‘wauw-effect’ waar sommige tracks op Branded wel voor zorgden. Bij Black Rain wordt het tempo iets opgeschroefd en lijkt de plaat eindelijk op gang te komen. Vooral Jay Reaper steekt boven de rest uit met een sterke verse. Het simpele en ritmische refrein blijft goed hangen:
When the bomb explodes, black rain will fall / when it rains it pours, black rain ofcourse.
De track met Da Goldminerz heet heel toepasselijk Dope vs. Gold. Deze track ademt het meeste hiphop van de plaat. De beat kabbelt rustig voort, terwijl leden van Da Goldminerz en Dope D.O.D. hun bars neerleggen. Het eerste deel van de plaat gaat verder met de single Rocket (die we al kenden van de zwart-witte livevideo) en Panic Room, waarop Onyx meedoet. Het is erg verfrissend om Sticky Fingaz op een beat als deze te horen, in de afsluitende verse van de track komt hij door met dope lines:
I take it to a place that i don’t like to go / i got the rifle flow / cuz killin’ niggas is like riding a bicycle / and how I break a neck is something you can’t forget / it’s Sticky Fingaz, but you can call me Face of Death!
Waar het verfrissend en nieuw is om de leden van Onyx op dit soort beats te horen, geldt dit niet voor de MC’s van Dope D.O.D. Het nieuwe is inmiddels van hun geluid af en de stijl is ook wel bekend; veelal duistere lyrics waar de absurditeit vanaf druipt, af en toe wat haat op mainstream rap en pompende beats met zware bassen.
Hopende op een vlotter bewegende kakkerlak kan vervolgens de tweede cd in de speler gestopt worden, en jawel: op The Butterfly Effect wijkt Dope D.O.D. even van bovenstaande formule af. Op deze track, die gaat over seks, komen alle leden luchtig over. Skits Vicious geeft zijn versierpraatjes prijs:
I got the butterfly effect on her / the reason she calls up a friend of hers / bad bitches news so they spread the word / there’s a new sheriff in town, lets flirt!
Een heerlijke uptempo track met een goed refrein. Groove vormt een ander hoogtepunt. Deze banger bevat een bijdrage van Redman. De door de Italiaanse Maztek geproduceerde track heeft qua beat wat weg van Psychosis, een track die op het vorige album van Dope D.O.D. staat. Wederom is het erg dope om een MC die normaliter niet op het type beats van Dope D.O.D. rapt, te horen. Redman opent zijn verse met:
Oh my god homie / I’m the shit, i got flies on me / feel like FBI eyes on me.
Heerlijk om hem op deze banger los te horen gaan. Sean Price komt net als op Branded met een goede, doch weinig verrassende verse op de track Ash ’n Dust. Zijn stijl, gun rhymes gecombineerd met grappige punchlines, past hij niet aan voor een nieuwe gastbijdrage op een Dope D.O.D.-album.
Dope D.O.D. heeft met hun debuutalbum een eigen geluid neergezet, waar ze met het tweede album op voortborduren. Het is niet meer nieuw, en door de veelal langzame beats voelt een luisterbeurt aan als een behoorlijk lange zit. Nog altijd heeft Dopey Rotten de minst overtuigende stijl; zijn stem past niet heel erg goed bij die van Jay Reaper en Skits Vicious. Wanneer Dopey aan het woord is, verslapt daarom vaak de aandacht, terwijl de anderen je helemaal meesleuren in hun verhaal als ze met hun dreigende stemgeluid te horen zijn op een track. Hun deal met Duck Down heeft Dope D.O.D. duidelijk geen windeieren gelegd; met de featurings die Da Roach bevat, zal het album ongetwijfeld ervoor zorgen dat Dope D.O.D. wederom op veel aandacht kan rekenen na de release. Helaas bevat het album voor de gemiddelde hiphopluisteraar te weinig variatie om echt te kunnen boeien. De hoogtepunten zijn schaars (Black Rain, The Butterfly Effect, Groove en de verse van Sticky Fingaz op Panic Room). Deze kakkerlak zal bij de neutrale hiphopfan niet lang in huis rondwandelen.
Tracklist:
Disc 1
01. Millenium Falcon
02. But For Now
03. Bloodbath
04. Brainworms (ft. Kool Keith)
05. Black Rain
06. Dope vs. Gold (ft. Da Goldminerz)
07. Rocket
08. Panic Room (ft. Onyx)
09. Granted (Interlude)
Disc 2
01. Spaz (ft. Simon Roofless)
02. Deal With The Devil
03. The Butterfly Effect
04. Hallucinations
05. Lil Bit A XTC
06. Groove (ft. Redman)
07. Twinkle
08. Staring Thru Da Blinds
09. Ash ’n Dust (ft. Sean Price)
