Na een succesvolle tiende editie van Definitie Van Dopeheid in een uitverkochte grote zaal van 013, is het weer tijd voor een de elfde editie in de oude vertrouwde kleine zaal. Wederom een grote variéteit met acts van verschillend kaliber.
De laatste editie heeft blijkbaar indruk gemaakt, want vanaf het begin is de zaal goed gevuld. De Phillibustas uit het Belgische Leuven mogen het spits afbijten. Op het moment dat ik binnen kom zijn ze al bezig en hebben een zangeres bij zich op het podium staan. Het klinkt indrukwekkend, maar al snel genoeg wordt duidelijk dat ze met een band meezingt. Misschien is het wel haar stem, maar Ashley Simpson taferelen worden nooit erg gewaardeerd. De Phillibustas hebben zeker kwaliteit en ook in het Engels komen ze goed uit de voeten. Maar de enige Belg die echt indruk maakt is Fatty K. Hij is Belgisch kampioen beatboxen en liet in Tilburg horen waarom hij die titel verdient. Hij weet de Nederlanders extra te boeien door de beat van Tjappies en Mammies van Opgezwolle over zijn lippen te laten komen. Verrassend en erg dope.
De Nijmeegse crew Zo Moeilijk is al lang bezig, maar begint nu pas echt bekendheid buiten Nijmegen te genereren. Nosa en Rosco komen meteen rauw op beats van Nikes en DJ D-Incredible. Lekkere boombap beats met de jaren ’90 als inspiratiebron. Het publiek reageert positief en er ontstaat een flinke pit voor het podium. Het duurt even voordat het geluid goed is. Rosco is in het begin slecht te verstaan, maar dat trekt gelukkig snel bij. Hij heeft namelijk een aparte flow, waar je echt even goed naar moet luisteren. Zo Moeilijk levert wat podium tijd in voor Furiuz Stylez en Misstress. Furiuz Stylez komt erg verrassend met een rap in het Maleisisch van Tanman. De track heet Kepala Batu, wat hard hoofd betekend, en gaat over misstanden in de Molukken. Het klinkt dope, maar daarna maken ze minder indruk. De beats zijn een beetje Dirty South-achtig en klinken te gemaakt. Misstress heeft slechts voor 1 nummer de tijd en komt een beetje à la Da Brat met ruige Amerikaanse rap. Het valt een beetje uit de toon op een overwegend Nederlandse avond, maar rappen kan ze wel.
De kersverse winnaars van de publieksprijs van de Grote Prijs van Nederland laten horen waarom ze die hebben ontvangen. De uit Den Bosch afkomstige Cartes en Kleine Jay komen met slimme teksten: “Rappers staan onder spanning dus ik stop contact” en dope beats. Ze maken opzwepende muziek en weten goed het publiek bij de show te betrekken. “Komt eruit, komt eruit”, roepen de twee MC’s. Waarop de zaal met “Hoppa!” antwoordt. Ze sluiten hun act af met het persoonlijke Basis. Een goed geschreven track die indruk maakt. We gaan zeker nog meer horen van deze terechte winnaars van de Grote Prijs.
Dan is het tijd om lekker vanuit de sofa verhalen te vertellen. Diggy Dex, bekend van D.A.C., heeft onlangs zijn eerste soloalbum gedropt. De beats op het album komen voor een groot deel bij Skiggy Rapz vandaan wat zorgt voor erg muzikale jazzy invloeden. Verhalen vanuit de sofa is een erg beschouwend album en zo ook zijn optreden. De bass staat erg hard en dat geeft een raar contrast met rustige en maatschappelijke nummers als Glazenwasser. De zware tonen komen wel goed tot hun recht bij de banger Dubbeldik en in de pit gaat het goed los. D.A.C.-crewmember Hux B is aanwezig om Dex bij te staan. De show is erg energiek en Dex zijn gespring en gezwaai slaan snel over op de zaal. Het geluid laat wat te wensen over, maar remmen Diggy Dex geen seconde af.
De Haagse Nuclear Family bestaande uit Ahab, Mic-Nif, Papemann en DJ Tommy 2 Times mogen de avond afsluiten. Ze brengen een heel verrassend geluid wat soms zelf neigt naar dancehall. Dat is hoofdzakelijk te wijten aan de stem en stijl van Papemann. Een donker Jamaica-achtig geluid bijgestaan door een dancehall ritme. De heren van Nuclear Family zijn goed te verstaan en weven dope punchlines door hun teksten heen. Het publiek gaat minder los dan bij voorgaande acts, maar de Hagenezen komen heel sterk. Een rustig en indrukwekkend nummer is Elle c’est enfant de le soleil (Zij is het kind van de zon). Erg muzikaal en diepzinnig. Ondanks dat Frans niet mijn sterkste kant is, blijft het refrein hangen.
De heren laten de mogelijkheid om hun nieuwe album te promoten niet aan zich voorbij gaan en laten in mixtapestijl horen wat we kunnen verwachten van het album Kernkoppen. Dope punchlines en hoofdknikkende beats zijn het recept. Nuclear Family is een goede en overtuigende afsluiter, alleen Papemann valt een beetje uit de toon met het showen van zijn body en rare haar.
Na DVD 10 moet je wel een stapje terug doen om weer met een frisse blik naar een nieuwe editie van DVD te kijken. Toch blijft DVD zich bewijzen als podium voor Nederlandstalig hiphoptalent. De avond begint wat mat, maar vanaf Cartes en Kleine Jay gaat het goed los. Langzamerhand laat de rest van hiphoppend Nederland zich steeds meer horen. Nijmegen en Den Bosch hebben nu ook dope hiphopvertegenwoordigers waar we zeker nog meer van gaan horen.
Fixtures:
Hoogtepunt: Cartes en Kleine Jay
Dieptepunt: Furiuz Stylez
Bier: 1,80
Wc: gratis
Garderobe: 1,-
Merchandise: Ja.
Geluid: matig, maar in de loop van de avond beter
Bezoekers: circa 300
Showtime: 20.30 uur
Damage: 10,-
Cijfer: 7,5
