Tien jaar timmert Dave East al aan de hiphopweg. Toen hij in 2014 de Black Rose-mixtape uitbracht en tekende bij Nas’ label Mass Appeal, ging het balletje definitief rollen. Toch duurde het nog vijf jaar voordat zijn langverwachte debuutalbum in de schappen lag. Maar die periode heeft de rapper uit Harlem overleefd, dus doopte hij het Survival.
Natuurlijk, de plaat is met maar liefst twintig nummers een flinke kluif. Toch zijn er voor iedere rapliefhebber mooie dingen te vinden op Survival. Neem alleen al de lijst producercredits; die is om van te watertanden. Een bangende binnenkomer van Swizz Beatz, de vederlichte sample-based beat van DJ Green Lantern, een koppenknikker van Timbaland en het lekker stuiterende Night Shift, dat geproduceerd is door Murda Beatz. Hofleverancier is AraabMuzik, die zich bemoeide met vier van de producties.
Het is tof dat Dave East overloopt van ambitie, maar het zorgt er wel voor dat Survival teveel van alles is. Hij wil op zowat elke beatsoort rappen die er in hiphop bestaat, wil veel zelf verhalen vertellen maar wil ook de ruimte geven aan vele featurings. Om het af te toppen wil hij ook nog een bruggenbouwer zijn; door zowel veteranen als Nas -hoe kan ‘t ook anders- en Rick Ross te laten featuren, maar ook relatieve nieuwkomers als Lil Baby, Gunna en Jacquees op zijn plaat te zetten.
Het is de logische verklaring voor een album dat maar liefst 78 minuten klokt, maar echt praktisch is het niet. Het is dus goed zoeken waar de tracks zitten die je aanspreken. Qua lyrics en flow is Dave vaak niet bij te houden door zijn collega’s. In zijn coupletten hoor je de ambacht voor het schrijven terug en ook knap; op het gevarieerde palet aan producties hoor je bijna altijd de vintage hiphop-spirit terug.
Toch voelen de meeste tracks alsof er formulematig is gezocht naar het meest complete hiphopalbum van 2019. 90’s r&b-feeling hier, een segmentje over liefde en alleen zijn daar, een rauwe boombap-joint hier en een knetterharde traptune daar. Het vervelendste moment is een van de slechte gastverses ooit; die van E-40. En dan is er ook nog die sample in Everyday, die Ronnie Flex vorig jaar veel beter wist te flippen in Geekin’. Het is zonde om te concluderen, maar Dave East z’n debuut is een allegaartje geworden.
