Van alle legendarische Hiphop-groepen die eind jaren ‘80 begonnen zijn is Public Enemy de laatste die nog steeds albums maakt (als er nog een crew is, let me know). Dat deze albums niet in de buurt komen van hun eerste 3 meesterwerken (“Yo! Bumrush The Show,” “It Takes A Nation Of Millions To Hold Us Back,” “Fear Of A Black Planet”); daarover is iedereen het wel eens. Sinds ergens midden jaren ’90 is in Hiphop de politiek bewuste beweging nooit meer echt op de voorgrond gekomen. Natuurlijk zijn er nog gasten die ermee bezig zijn, bijv. Common, Dead Prez en Immortal Technique, maar die spelen in het hedendaagse miljoenenspel slechts een bijrol, helaas. Hoe heeft Public Enemy het dan al die jaren volgehouden vraag je je af? Door continu op te blijven treden, door slim gebruik te maken van moderne technologie (Chuck D is een zeer vroege Hiphop-voorstander van internet geweest, ook van het door velen verguisde vroege filesharing-programma Napster) en door toch albums te blijven uitbrengen. Veel veranderd in de muziek van P.E. is er niet echt in de periode na de briljante Bomb Squad-productie van albums 1 t/m 4 (De 4e is het eveneens sterke “Apocalypse ’91: The Enemy Strikes Black”). In feite probeert P.E. op alle albums sinds “Apocalypse!” de oude sound te benaderen, of in ieder geval de energie daarvan. Dit lukt soms, maar vaker niet.
Op New Whirl Odor vinden we sterke tracks als “Bring That Beat Back” en het titelnummer “New Whirl Odor,” maar ook mindere tracks als “Questions.” Chuck is nog steeds gezegend met een krachtige stem en heeft nog steeds veel te melden, maar het straalt allemaal gewoon minder kracht uit dan het oude werk. Dat wil niet zeggen dat dit album zwak is, maar het komt simpelweg niet in de buurt van de oudere klassiekers. Dit is ook heel moeilijk, omdat dit zulke briljante platen zijn dat het evenaren bijna ondoenlijk wordt. Politiek gezien heeft Chuck natuurlijk veel om kwaad op te zijn; het beleid van Bush (dat hij al eerder messcherp aanpakte op “Son Of A Bush”), de vele troep die uitkomt tegenwoordig ("Check What You’re Listenin’ To") en de nog steeds erbarmelijke sociale positie van veel zwarte Amerikanen.
Aangezien Chuck in het nog altijd ongelijke Amerika woont, zal hij altijd weer nieuwe stof voor nummers hebben, de vraag is alleen hoeveel mensen geïnteresseerd blijven in de mening van de veertiger. Public Enemy is voor eeuwig één van de beste Hiphopgroepen óóit, laat daar geen enkel misverstand over bestaan! Zoals andere legendarische artiesten (Big Daddy Kane, Lord Finesse bijvoorbeeld) zullen ze daarom altijd de mogelijkheid hebben om wereldwijd met hun oudere materiaal vette shows neer te zetten. Maar ik ben bang dat “New Whirl Odor” wederom een album is voor de kleine maar hondstrouwe kern van P.E. die-hards.
Meer info: http://www.publicenemy.com & http://www.slamjamz.com
Tracklist:
01. Intro
02. New Whirl Odor
03. Bring That Beat Back
04. Intermission One
05. Put Yo Hands In The Air
06. Questions
07. Makes Ya Blind
08. Look It Here
09. Get Down
10. The Revolution Rocks On
11. Check What Ya Listenin’ To
12. Somethin’ To Say
13. So What Ya Sayin’
14. Intermission Two
15. Back In The Building
