Oyster Festival kon in 2023 op goede recensies rekenen. Het UK-gerichte muziekfestival brengt iedere editie talentvolle acts naar Nederland. Dit jaar waren onder andere Artan, Rushy en Cityboymoe onderdeel van het menu. Zaten er verborgen parels tussen? Wij checkten vrijwel alle artiesten en komen met het antwoord.
Bij binnenkomst is het direct duidelijk – Oyster biedt heel veel op één avond. Met meer dan 15 acts wordt er constant tussen de zalen van de Melkweg bewogen. Na een valse start bij de entree pendelen de enthousiaste bezoekers tussen de vijf zalen. Want ook in de cinema wordt elk uur een exclusieve film vertoond. Vanavond is de venue dus op volle kracht.
De avond begint met het meest opmerkelijke onderdeel – een film van Joseph Adenuga, beter bekend als Boy Better Know-MC en producer Skepta. Hij heeft in het verleden eigen clips geregisseerd en deze avond presenteert hij zijn eigen onafhankelijke korte film genaamd Tribal Mark. Wij zagen de indrukwekkende film, die opent met de tekst: ‘This is NOT a Skepta biopic, this is a fictional story’. Er zijn zeker onderdelen van Skepta’s achtergrond ter inspiratie gebruikt, maar de regisseur mikt op iets groters. Tribal Mark, een ‘origin story’ over een Afrikaans-Britse huurling, gestoeld door de vele roddels in de UK over wie de nieuwe James Bond zou kunnen worden.
In de film zien we hoe een jonge Mark samen met zijn moeder vanuit Nigeria naar Londen verhuist en daar opnieuw moet aarden. Beïnvloed door de vrienden om hem heen komt hij in contact met het Londense straatleven, waar confrontatie en geweld een dagelijkse rol spelen. Het conflict tussen zijn opvoeding en omgeving wordt alsmaar groter en Mark kan onmogelijk dezelfde persoon blijven. Deze verandering start de geboorte van Tribal Mark – een nieuw soort Britse huurmoordenaar of geheim agent, zoals Skepta hem noemt. Of zoals Mark zelf zegt: “Pain is the only true feeling in life. It either makes you or breaks you.”
Na de vertoning deelt de regisseur zijn beweegredenen achter de naam van de film. “Tribal Marks zijn een Afrikaanse vorm van scarificatie en worden gebruikt om medicatie toe te dienen, voor decoratie of om een eigen identiteit te creëren.” De korte film is bewust zeer sterk met haar Nigeriaanse roots verbonden. Zo zien we borden met Pounded Yam en Jollof rice expliciet in beeld gebracht. “We wilden laten zien hoe is om een immigrant te zijn”, zegt Skepa hierover. “Welk voedsel er gegeten wordt, hoe mensen met elkaar omgaan.” Die ervaringen vormen de basis waar Tribal Mark zijn karakter op vormt. De slotscène van de film reflecteert daarmee goed wie Mark uiteindelijk is geworden en de Skepta’s filmkennis. Het team is zeer goed bewust van wat het product moet worden en dat is voelbaar in elke scène.
“My name is Jordy, not Jordan – talk to me important! And if I couldn’t rap, I wouldn’t rap!” Met krachtige statements laat Jordy direct merken dat hij in Amsterdam is om écht te rappen. Met drie albums binnen vier jaar en een handvol EP’s is duidelijk dat hij graag in beweging blijft. Ook op stage, waar hij in rap tempo nummers afvuurt. Binnen één couplet van Cynical is het niveau duidelijk. De set klinkt bijzonder compleet en na twee nummers is de gehele zaal op zijn hand. Wanneer zijn hit MEDELLÍN inzet rapt de zaal het refrein en dat raakt de artiest zichtbaar: “First time ever performing in Amsterdam, which means you are part of history with me!” Track als A13 en I Called TJ Twice vinden ook direct aansluiting met het publiek en Jordy zet een ijzersterk eerste concert neer.
Tweede artiest is Dré Six, singer/songwriter uit Oost-Londen. Gehuld in licht begint de jonge artiest nerveus aan zijn set. Zijn begin is breekbaar, maar komt nog niet volledig uit de verf. Wanneer hij halverwege zijn set de gitaar pakt wordt de werkelijke kracht van deze zanger zichtbaar. De rustige popnummers als Light & Dark en zijn nieuwe nummer Countless Nights komen goed tot zijn recht en Dré Six klinkt live opvallend helder. Het contrast met Jordy’s aanpak kan niet groter, maar ook Dré Six weet zijn publiek te raken. De setlist is wat eenzijdig met veel ballads, maar de persoonlijke overdracht van zijn muziek is ontwapenend.
“Am I too late? Am I too late for the party?” Met de eerste zin van haar nummer Cherry Wine onderscheidt Debbie zich direct van de andere artiesten. Haar stem is helder, duidelijk en komt direct binnen. Niet gek dat we haar tweemaal hoorden op Stormzy’s album This Is What I Mean. Of het nou enkel pianowerk of de Amapiano-beïnvloede drums van You Belong To Me zijn – haar stem draagt elk nummer. Debbie is niet bang om haar emotie bloot te leggen, zoals ze uitlegt voordat ze Cousin’s Car doet: “Dit nummer is een soort ontsnapping voor mij.” Zo gaat I’m different over zelfacceptatie en als haar nieuwe single Rain inzet danst Debbie over het podium, alsof ze alle emotie weer van zich afschudt. Debbie voelt voor mij als de meest ontwikkelde artiest van het festival en houdt zich daarom staande naast artiesten als Stormzy.
In de tweede zaal vinden we Sophie Faith. Hier geen moshpits of gunshots, maar een brede glimlach en een zwoele vibe. Haar tweekoppige band creëert een lekkere sfeer waar Sophie’s stemgeluid mooi bovenop ligt. Met het jazzy ‘Say So’ danst de zangeres over de stage terwijl ze het publiek inpakt. “This is wild for me!”, roept Sophie als ze door de nummers van haar EP ‘The Right Side of Wrong’ gaat. Vooral het groovy ‘Flowers’ wordt met veel applaus beloond. Moeiteloos schakelt de zangeres tussen Jazz, R&B en pop-achtige soul en het staat haar allemaal. “I wanna see you f-ing dancing!”, roept ze als de zwoele track ‘Temperature High’ begint. En dansen doet de zaal, want het publiek heeft Faith in Sophie.
Qua muziek denk je dat Nippa een soort 2020-versie van Craig David is. Live heeft Nippa echter de energie van een rapper en vliegt hij efficiënt over het podium. Tijdens de eerste track twijfelde ik of hij wel live zong. Bij track twee is zijn microfoonvolume iets beter en horen we dat zijn stem op momenten wel met de plaat overeenkomt. Singles The One en Situation zorgen voor liefdevolle reacties vanuit het publiek, wat ondertussen uit steeds meer vrouwen bestaat. Met een welgeplaatste Ollie, ollie, ollie?! weet hij de mannen weer bij de les te trekken om vervolgens met ontbloot bovenlichaam Ocean Drive in te starten. Nippa weet goed wat hij met zijn publiek wil en bezoekers in de zaal zijn tevreden.
Ook Len verspilt geen seconde en doet alles om zijn zaal in moshpit-modus te houden. De blonde verschijning rent op stage en brengt direct zijn album LEHGOLAND ten gehore. We zien nauwelijks een hand voor ogen, maar op FUKIT voel ik het publiek rondspringen. Aan een paar introgeluiden hebben fans genoeg om zichzelf te laten gaan. “I love this vibe!”, roept hij uitzinnig terwijl de track Niko Bellic start. De moshpit dreunt verder en zelfs als cameraman word ik uiteindelijk de zaal rondgeslingerd. “Who’s ready for some house energy?”, roept Len driftig. De zaal zingt luidkeels het refrein “Ooh, is it true? You want something new!” mee. Het is die aanstekelijke sfeer die uiteindelijk de uptempo track NGGAZCANT in de fik steekt. Len geniet duidelijk enorm van live-optreden en zijn fans geven hem alle energie die hij van ze vraagt.
Bij Cityboymoe slaat de drukte toe. Mensen dringen bij de deur en als hij op stage verschijnt, is duidelijk waarom. Hij begint direct met zijn hit Nw10 en het publiek zingt vol vreugde mee. Ook hij reageert verbaasd en benoemt dit direct: “Amsterdam, I’m f-ing with you lot!” Door het harde geluid en de autotune is Cityboymoe minder goed hoorbaar, maar dat mag de pret voor aanwezigen niet drukken. Als vervolgens de track Pop Out klinkt, begint de eerste rij vooraan een dansje en de rapper doet vrolijk mee. Als voor de laatste nummers collega-artiest Gdup ook op stage komt is iedereen in de zaal om en veranderen zelfs drill-achtige nummers een partyvibe. Het perfect-getimede ‘skyblue’ als afsluiter daarop doet iedereen met een glimlach de zaal verlaten.
Vanaf de eerste seconde is duidelijk dat Fimiguerrero zeker van zijn zaak is. Gehuld in een New World Order-shirt brengt de rapper een salvo aan tracks ten gehore. Het publiek eet alles op en als ALOT begint, ontstaat er direct een moshpit waar Fimi goed op inspeelt. Kritiekpunt is dat veel nummers niet veel langer duren dan een minuut. Het hoge tempo houdt het publiek echter scherp. “Where are my Africans at? AH-HA!”, vraagt de rapper voordat het publiek reageert en hij Pull Up begint. Fimi kent zijn publiek goed en Bswer-drums dreunen de zaal door terwijl de voorste rijen luidkeels meezingen. Fimi is een vibe!
Bawo’s show voelt in het begin wat zakelijk met hier en daar een shoutout naar een producer van een track. Moeiteloos baant Bawo zich een weg door de verschillende flows op tracks als Starts with a Text en Headtop Buss From Luss. Bawo beseft pas op het podium dat hij in Amsterdam optreedt en benoemt dat eerlijk. Hij herpakt zich met Brasileiro, een nummer uit 2020 waar de bezoekers vol liefde op reageren. De vaardigheid van Bawo is onmiskenbaar, maar het kost een halve set voor hij het publiek meekrijgt. Als de West-London rapper SKATE eenmaal inzet gaat de zaal compleet los en trekt hij zijn show met een glimlach over de eindstreep.
Cristale oogt schattig, maar rapt als een leeuwin. Zonder één woord start ze Plugged In en komen de lyrics op het publiek af. “You’re gonna spill your drink, fam!”, roept ze terwijl onmiddellijk Sing Dat instart en Cristale vakkundig over de beat danst. Na een kleine Top Boy recap begint Roadents en gaat het publiek eindelijk los. “Appreciate the love, Amsterdam!”, zegt ze met een glimlach. Als ze om suggesties voor tracks vraagt wordt direct Antisocial genoemd. Luidkeels zingt het publiek mee met “I’m an antisocial social kid” – en toch blijven mensen voornamelijk op hun plek staan. Zonde, want Cristale verdiende meer energie.
Als één van de drie headliners begint Artan direct strak. Zijn album 3.5 and a Dream is goed ontvangen en het nummer 4×4 klinkt live ook aangenaam. Artan is goed verstaanbaar en heeft zin in zijn show. Zijn setlist is uitgebalanceerd, waar zowel zang als rap de ruimte krijgen. “Does anyone smoke weed here, right?”, vraagt hij sarcastisch. Vervolgens vertelt hij een verhaal over Mary Jane, een vrouw die hij jaren geleden ontmoette en in Amsterdam. Hij start de track Mary uit 2017 en dat maakt de connectie met Nederland weer rond. Het is dus niet gek dat hij met veel plezier op Oyster Festival staat. Als hij de hit She’s A 10 But… ten gehore brengt weet iedereen weer hoe goed 2023 voor Artan was.
Rushy had tegenslagen aan het begin van zijn optreden. Teveel rook, weinig licht en het geluid was slecht. Door de rook heeft hij enkel interactie met de eerste rij fans, maar Rushy blijft gefocust optreden. Het geluid wordt ook steeds beter. Langzaam krijgt hij meer grip op de show als zijn back-up MC in het publiek springt en een moshpit veroorzaakt. Dat is blijkbaar de verbinding waar zijn publiek naar zocht. Vooral in dat laatste deel van de show zien we Rushy gas geven. Aan het eind trekt de rook weg en ook op licht wordt minder bezuinigd. “I can’t lie to you, I’m excited to do this one!”, roept Rushy terwijl de stage zich met mensen vult. Dan start Pressure en krijgt Rushy eindelijk de hele zaal plat. Met twee wheel-ups lukt het Rushy ondanks tegenslagen om de Melkweg de West-Londense energie te geven.
Blanco
In de Max maakt MC IAMNEXT op volle kracht de zaal warm als hekkensluiter Blanco opkomt. Als lid van de Harlem Spartans verliest hij geen seconde en komt hij direct met vuur op het publiek af. “I have to take it back to the Harlem Spartans, you know!”, roept Blanco met een glimlach. Direct daarna begint hij met Londis en het publiek herkent de eerste tonen van het nummer. Men zingt wel mee, maar echt doorzetten doet het nooit. Desondanks neemt Blanco tijd om nieuwe muziek te laten horen. Zijn nieuwe single Let Me Go wordt in Amsterdam goed ontvangen. “How we feelin’?”, vraagt hij voordat luid gejuich hem tegemoet komt. Het rauwe randje waar de rapper om bekend staat is er inmiddels wel af. Tracks als Pull Up, Jason Bourne en monsterhit Shippūden geven Blanco de benodigde energie om de Melkweg op slot te doen.
Een waardig festival
Oyster Festival 2024 was op muzikaal gebied interessant. Het lijkt erop dat het festival dit jaar meer stijlen samen wilde brengen en dat is gelukt. Ondanks technische tekortkomingen waren er genoeg hoogtepunten en memorabele momenten. Helaas waren we niet in de gelegenheid om de expo te bezoeken, waar interessante interviews en andere activiteiten plaatsvonden. Het was misschien niet het harde UK-rap festival waar we in 2023 bezoekers vol lof over hoorden, maar een interessante plek voor nieuwe artiesten uit Londen en omstreken is het zeker.
Fixtures:
Hoogtepunt: Keiharde film van Skepta en veel artiesten binnen korte tijd kunnen checken
Dieptepunt: Slecht lichtplan en veel backingtracks
Garderobe: Kluisjes tegen betaling
Fotograferen: Bytyron called the shots
Geluid: Vaak goed, soms te hard / onduidelijk
Bezoekers: 1000+
Damage: €35,-
Cijfer: 7,5
