Opium Lotus is de belichaming van de Rotterdamse straat. Al jarenlang geldt hij als vaste waarde in het Rotterdamse hiphoplandschap. Als hij dropt krijgt de luisteraar een ongefilterd beeld van de straat en neemt hij je mee in zijn wereld. Vanachter tralies zag hij aan hoe de Nederlandse hiphopindustrie zichzelf naar de top katapulteerde, op een manier die hij niet eerder voor ogen zag. “Iedereen begon ineens liedjes te maken, refreintjes te zingen. Ik ben het bewijs van het feit dat bars er weer toe doen.” Een gesprek vol hiphopherinneringen. Over kapotte telefoons, Method Man die zijn schoen kwijtraakte in Rotterdam en hoe hij plots bij 101 Barz belandde.
In de avonduren is het levendig rondom de Living Room, een ruimte in Rotterdam-West die zijn naam eer aandoet. Terwijl ik leunend tegen de voorgevel wacht tot Opium Lotus arriveert, groet iedereen me; een bejaard stel dat een avondwandeling maakt, mannen die met aktetassen van een lange werkdag huiswaarts keren en een tienermeisje dat haar hond uitlaat. Het door neon verlichte logo van de Living Room trekt bekijks. “Workshops, podcast studio, gaming, koken”, valt te lezen op de raamstickers. Maar nog belangrijker: “Social club, dagbesteding, persoonlijke begeleiding.” Zodra Opium Lotus verschijnt, bevestigt hij: “Dit initiatief is geboren uit liefde voor de buurt. De eigenaar is jong, maar hij wil iets teruggeven. Dat waardeer ik heel erg.”
View this post on Instagram
Het is een plek waar de Rotterdamse mc graag komt. “Ik kan hier altijd terecht om mijn shit te regelen. Meetings, interviews. Het is ook een legendarische spot voor hiphop.” Hij neemt me mee naar de achterkant van het pand, waar een muziekstudio en een podcaststudio zijn gebouwd. “Dit was vroeger WOW POW. Dit is de plek waar ik mee mocht kijken hoe U-Niq, Winne en Hef kun platen opnamen. Ik heb hier voor het eerst samen met U-Niq opgenomen, met heel Ecktuh Ecktuh eigenlijk. Daardoor is het echt een spot met historie. Toen het dichtging was het voor ons een groot verlies. We misten een centrale plek om samen te kunnen komen. De huidige eigenaar wilde de studiofunctie gelukkig behouden. Je kunt hier doen wat je wilt, dat is fijn.”
Opium Lotus (34) is een product van Rotterdam-West. Hiphop loopt als een rode draad door zijn leven. “Ik kom van een zijstraat van de West-Kruiskade, en woonde tegenover een basisschool. In de portiek chillden de oudere boys van de buurt. Het was een heel andere tijd in Rotterdam; kwam je van Middelland, had je de Middelland Boys. Kwam je van Kruiskade, had je de Damagers. Door zulke mannen kwam ik in aanraking met hiphop. Zij hadden al scooters met radio, waardoor ze bijvoorbeeld Wu-Tang Clan bliezen. De collectieven leefden écht. Ik wist niet eens hoe ze eruitzagen, maar hoorde meteen dat het gék was. Ik kon niet heel goed Engels, maar dat er zes, zeven of acht man op één track konden staan was een lauw besef. Dat konden wij óók!”
“Iedereen werd gék!” – over Method Man in het Erasmuspark
Hij herinnert zich en passant ook nog een optreden dat hij met zijn vader bezocht. “Ik heb ze daarna ook gezien in het Erasmuspark. Ik weet niet eens meer wat voor festival het was, maar het is me altijd bijgebleven dat Method Man de hele show stillegde omdat iemand zijn schoen had gestolen. Het leek alsof hij boos was, maar toen hij die Wu Loc terughad, signeerde hij ‘m en gooide hij ‘m in het publiek. Iedereen werd gék!”
Wu-Tang Clan is een van de katalysatoren van zijn drang om te rappen. Als Opium Lotus -en soms als Lotto – stond op belangrijke producten uit de Havenstad, zoals Kleine Versnelling (Kevin), Uitweg (Momi), Winne Zonder Strijd (Winne) en Scheepsrecht (U-Niq). Daarnaast voegde hij er zelf ook genoeg aan toe. In de eerste helft van vorig decennium bracht hij drie jaar achter elkaar eigen platen uit; Stem Van De Straat, Stem Van De Straat 2 en Bid Voor Ze. Daarop werkte hij al samen met niet de minste mc’s: Sjaf en Mella van Broederliefde, Hef en Rasskulz. Doordat hij in de gevangenis belandde, werd het echter stil. Maar de laatste maanden maakt hij veel geluid. Instagram Reels is het wapen van zijn keuze. Periodiek verscheen hij onder zijn pseudoniem @stacksinaflesh op onze tijdlijn, met keiharde bars.
“Het werd 2024 en kreeg weer zin om muziek te maken. Ik hoorde al een jaar of twee producers veel geluid maken, dus besloot hen te checken. Maar ik was zelf de laatste jaren niet actief op social media en in de studio, dan wordt het lastig om mensen te bereiken. Je moet muziek maken om access te hebben. Toen ik vrijkwam, met enkelband, had ik een hele productieve periode waarin ik veel heb gemaakt met Whiteboy en Moksie Meppie.” Toen hij laatstgenoemde onlangs checkte om de draad weer op te pakken zei de producer: “Wat denk je? Dat ik met je ga opnemen terwijl we nog zoveel vuur hebben liggen?” “Maar ik kon dat niet beseffen, want ik ben eens al mijn muziek kwijtgeraakt in een iCloud. Mijn telefoon was stukgegaan, mijn enkelband ging eraf en ik besloot om te gaan leven in plaats van bezig te zijn met muziek. Ik ambieerde het even niet meer.”
“Het moest eruit. Anders zou ik een hoofdstuk overslaan.”
Het is dus materiaal uit 2021, dat we hebben voorgeschoteld gekregen met de EP ‘5’. “Meppie zei me dat als ik niks met die tracks zou doen, dat hij niet meer met me wilde werken. Toen hij me de tracks stuurde besefte ik dat we tijdloze shit hadden gemaakt. Ik hoor precies de honger, de frustratie. Ik was weer de hongerige underdog, ik moest mezelf weer opnieuw bewijzen. Als ik het nu terugluister, hoor ik in vijf tracks al een hele verandering. Maar het moest eruit. Anders zou ik een hoofdstuk overslaan. Plus; Mad Luck hebben we jaren terug al gereleased als eerste single. Het zou niet compleet zijn als ik dit niet eerst zou uitbrengen. Nu kunnen we door.”
Zijn leven kwam in een stroomversnelling toen hij vrijkwam. “Ik moest mijn prioriteiten verleggen. Ik had zes jaar vastgezeten, dus ik moest mijn kinderen en familie dichtbij zien te houden. Daar lag de focus. Ik ben blij en trots dat ik na al die jaren nog steeds mijn vaste luisteraars heb. Ten eerste ben ik zelf óók een fan: ik check alles dat uitkomt. Mijn conclusie: iedereen maakt liedjes, weinig rappers rappen meer zestig bars voor de sport. De enige uit de mainstream die zomaar een hele beat volrapt zonder refrein en het als single kan droppen, is Lijpe.”
“Het is wreed hoor, dat Jonna Fraser zijn eerste #1 scoort”, gaat hij verder. “Maar we weten allemaal waar hij vandaankomt. Dat is rappen, bro. Ik weet dat hij het kan, hij weet zelf dat hij het kan. Waarom gebeurt het dan niet? Deze wereld zou niet moeten draaien om cijfers. Ik ben dan ook blij dat ik niet rap voor het geld. Ik heb mijn leven nu zo ingericht dat ik als artiest kan doen wat ik wil. Nu is het gewoon bars. Het kan zomaar zijn dat ik met het volgende project ineens met lovesongs kom. Of met liedjes”, lacht Opium Lotus.
Die artiestennaam kreeg hij in de periode dat hij als onderdeel van Ecktuh Ecktuh geluid maakte. “Ik was op de straat actief als Lotto”, blikt hij terug. “Maar ik was ook al aan het rappen. Af en toe voelde ik de ogen in mijn rug prikken en wist ik niet of het was omdat ze me van m’n muziek kenden, of dat ze iets van me nodig hadden. Dat was verwarrend voor me.” Het kwam dan ook niet verkeerd uit dat Crimitov en Lexcouper hem respectievelijk ‘Opium’ en ‘Lotus’ gingen noemen. “Ik voegde het bij elkaar en had een artiestennaam. Nu kon ik onderscheid maken; als mensen me Lotto noemden wist ik dat ze me van de straat kenden. Spraken ze me aan met Opium Lotus, kenden ze me van mijn muziek.”
En waar hij een bekend gezicht door kreeg, was de 101 Barz-sessie van Midwest Piraten. “En dan te bedenken dat ik daar niet hoorde te zijn, hè? Ik ging eigenlijk gewoon mee om de back-ups van Dubbel N te doen, omdat Ricks vastzat en Assassin niet kon. Uiteindelijk gunde Dubbel N me om ook een verse te rappen. In de auto erheen liet hij me de instrumental horen die hij ging gebruiken en puzzelde ik een verse erop. Uiteindelijk was ik niet eens een Midwest Piraat, niet eens eens een rapper zelfs. Maar uiteindelijk riep iedereen op straat naar me: “Soooorrry! Straatdingen don’t worry!”
Uiteindelijk was het de clip van Rotterdam Remix die hem liet beseffen dat het kon: “Toen ik al die jongens van mijn buurt zag, West-Kruiskade. Zij kennen mij sinds ik een baby was, ik zag ze door mijn buurt marcheren! Ik ben met hen opgegroeid. Ik begon met hun teksten overschrijven, hun teksten op andere instrumentals te rappen. Uiteindelijk ging dat over in eigen dingen freestylen. Het enige wat ik dacht toen ik het zag toen ik binnenzat; ‘Als ik buitenkom, ga ik met hen rappen!’ Ik ben gaan schaven en uiteindelijk heeft me dat veel gebracht. Ik sta op U-Niq z’n album, ik sta op Winne z’n album. Ik heb met die mannen mee mogen touren, mijn coupletten kunnen spitten voor grote crowds. Als je erin gelooft, ga je het sowieso waar kunnen maken.”
De muziek van zijn nieuwe EP met oud materiaal, 5, spreekt voor zich. Heel diep op de materie hoeven we dus niet in te gaan. Op de plaat hoor je iemand die volgens zichzelf “een magische transitie” ondergaat. Een reis van crimineel naar artiest, noemt hij het zelf. En dus besloten we hem nog even paar keer een top-5 te laten maken zodat we hem wat beter leren kennen.
“Lijpe, Hef, Kevin, Feis en Eves. Eves is voor mij amazing, dat is echt een geweldige rapper. Waarom? Omdat hij eigenlijk spoken word doet. Dat is precies hoe ik begonnen ben; teksten schrijven en a capella voordragen. Dat is de basis. Mijn beste teksten zijn in die vorm geschreven.”
“Credibility op 1. Street credibility als je over de straat rapt. In mijn tijd werd je nog gewoon ge-G-checked. Nu kan iedereen maar rappen wat hij wil met een bivakmuts op, zonder dat we kunnen checken of het allemaal wáár is. Daarnaast: inhoud. Timing. Bars. Én flow. Ja, timing boven flow. Ja, dit zijn wel de basiselementen die een rapper moet hebben voor mij.”
“Vader. Zoon. Broer. Neef. Vriend. Vader is de belangrijkste rol die ik speel. Ik noem niet eens ‘rapper’. Als je op mijn page komt is het eerste dat je ziet staan: ‘Meer dan een rapper’. Ik ben als eerst een familiemens. Als daar iets niet goed zit, kan ik geen muziek maken. Nu zitten al die dingen goed, en kan ik óók rapper zijn.”
“Hier hoef ik niet lang over na te denken; neem een willekeurige pici uit Intro van D-Double en ik ben cool. Dat is een track die ik elk moment van de dag kan afspelen en kan relaten. “Jij vindt dat ik slaap op rap terwijl ik gouden platen net als focking Toetanchamon heb /Vertrouw geen ene bitch, heb nooit m’n doekoe bij een sma gelegd / En heb ze nooit verteld waar ik me droga en m’n wapen stash…” Pfff, houd op man, wat die man doet met bars?! Ik heb geen refrein nodig, ik hoef niks mee te zingen. D-Double, Lijpe, MocroManiac, zij zorgen ervoor dat je een hele pokoe mee kunt ráppen in plaats van zingen.”
“Mijn kinderen, mijn ouders, m’n broeders, mijn familie en muziek. Familie, een paar matties en muziek en ik ben safe. De hele wereld kan ontploffen; als ik zeker weet dat ik dát bij me heb, ben ik goed. I don’t need nuthin’ else.”
“Jay-Z – Can’t Knock The Hustle. Nas – Ether. Wu-Tang Clan – C.R.E.A.M. Benny The Butcher – ’97 Hov. En dan gewoon mijn favoriete Nederlandse track ooit: Rotterdam Remix. Als die er niet was, zou ik niet rappen. Als ik hen niet had gezien op The Box, in het storende beeld dat ik binnen had, zaten we waarschijnlijk niet hier. Van Wu-Tang had ik geen idee hoe ze eruitzagen, maar bij dit collectief wel, en dan kwamen ze ook nog eens uit mijn buurt. Ecktuh Ecktuh is mijn Wu-Tang Clan!”
Stream de EP van Opium Lotus & Moksi Meppie, met Crooks als enige featuring, hieronder.
