Twintig jaar geleden zette Peter Oostinga de Stichting Aight op, waarmee hij een plek creëerde voor hiphopheads in Den Haag. Inmiddels is het Haags Hiphop Centrum onmisbaar in het culturele veld: het is een plek waar jong en oud kan kennismaken met hiphop en al diens facetten. Dans, graffiti, rap, beats en dj’ing, het wordt allemaal aangeboden in het grote pand aan de Van Der Kunstraat, nabij Hollands Spoor. Maar onder zijn naam MistaSweet werkte Peter de afgelopen jaren aan een heel ander project: Queensbridge To The Hague City. Een plaat waarop hij vele raplegendes uit het beroemde New Yorkse stadsdeel over zijn eigen beats laat spitten. We gingen langs voor een bak koffie en een goed gesprek. Over hook-ups, beats van twintig jaar oud en de classic releaseparty.
Het is er rustig, een paar dagen nadat hij zijn produceralbum er presenteerde. Vrienden, collega’s, pers en hiphopfans waren het er allemaal over eens; hier had iets legendarisch plaatsgevonden. Vijf van de sleutelfiguren van zijn plaat waren overgevlogen. Blaq Poet, Capone, Piif Jones, Big Noyd en JaRock waren aanwezig voor een uitgebreide talk over hun levens en carrières, waarna er een live-rapsessie ontstond waarin zowel het nieuwe materiaal als classic joints werden gespeeld. Geen podium, gewoon in een kring; cypher style dus. Hoe het zover kwam?
Queensbridge is het grootste volkshuisvestingsproject in Noord-Amerika – “volgens Tragedy Khadafi was het zelfs een tijdje de grootste van de wereld.” Een beroemde kweekvijver voor rappers. In de jaren tachtig en negentig bracht de insulaire gemeenschap in Long Island City, Queens, meer raptalent voort dan hele steden, staten en regio’s. Marley Marl, Roxanne Shante, Nas en Mobb Deep horen bij de bekendste namen – een hele reeks begaafde mc’s en producers komen er vandaan. Het geluid van de wijk, afgekort tot QB, is meer dan een subniche van de New Yorkse boombap, en weerspiegelde het leven in de projects. Het klinkt gewelddadig, claustrofobisch en nihilistisch. Confronterend, voor luisteraars van zowel binnen als buiten de bekende appartementen-blokken. Gevaarlijk voor luisteraars die niet bekend waren met de levensstijl, een spiegel voor iedereen die dat wel was. Maar vooral dreunend, hard, ruig en smerig.
Dat bleef bij Peter niet onopgemerkt. Zijn liefde voor het stadsdeel groeide uit tot een plaat. Het begon allemaal met de wens om samen te werken met een legend, die niet toevallig ook uit de projects komt. “Begin 2022 kwam ik tot het besef dat ik al lange tijd het grootste deel van mijn tijd invulde met dingen doen voor anderen”, vertelt Peter. “Ik houd van het regelen hoor, maar ik vond dat ik ook wel een keer iets leuks moest doen voor mezelf. Ik had een goede spaarrekening opgebouwd en dacht ‘laat ik eens gaan checken of ik een track kan maken met Tragedy Khadafi’. Dat is een van mijn favoriete mc’s, hij staat sowieso in mijn top-5 of all time. Via Instagram stuurde ik hem een bericht, waarna hij mijn beats eerst wilde horen voordat hij zijn fee noemde. Hij zei meteen dat het wel passend moest zijn. Al redelijk snel vond hij het tof!” “You really bringing that 90’s QB sound back”, had de man die eerder bekend stond als Intelligent Hoodlum hem gezegd.
“Die was dus snel in de pocket”, aldus MistaSweet. “Ik houd ervan om een beetje grimey, een beetje soundscape-achtig te werk te gaan. Maar dan wel met harde drums eronder. Dat is mijn go to-ding geworden als ik bezig ga. Hij voelde het direct en binnen twee dagen had ik de vocals terug.” De producer vond het al gruwelijk dat het hem gelukt was, maar Tragedy zag een groter plaatje: “Hij vond het zonde om het bij één track te laten en vroeg naar mijn plan. Uiteindelijk kwam hij met het idee om er een EP of een album van te maken, met een aantal key features, zoals hij het noemde. Bij track twee duurde het al wel wat langer, maar het balletje bleef op zich wel rollen. De songs bleven zich opstapelen, maar de featurings bleven uit. Uiteindelijk liep het een beetje spaak. Tot er toch een verse van Capone in m’n mail zat. Die moest erop!”
Toch verwaterde het contact met Tragedy na een poos. “Het lag een tijdje stil toen ik Cormega had geboekt voor I Love HipHop Festival. Die kwam samen met Jarock. Toen ik hen vertelde over hoe het proces was gelopen, zeiden ze meteen dat ze me wilden helpen. Nadat ze hadden gepraat met Tragedy verwachtte ik weinig meer van die kant, maar Cormega had me wel opgehookt met Blaq Poet. Die is altijd warm om dingen te doen en heeft al een tijdje niets uitgebracht, vertelde hij. Jarock hookte me op zijn beurt op met Nature, die ik op een track heb gezet waarvoor Tragedy alleen een losse verse had opgenomen. Zijn deel ging over snakes, en Nature heeft daarop doorgepakt. Ik heb het zelf aan elkaar gelijmd met stukjes uit documentaires over slangen, waardoor er alsnog een volledige en dope track is.”
Jarock nam zo de rol van A&R op zich. “Hij kent iedereen. Tragedy had me al beloofd om Havoc te checken, dus ik baalde een beetje dat hij er niet op stond, maar toen dacht ik ‘Wie zit er nog meer op dat level?’ En toen kwam ik bij Big Noyd uit. Natuurlijk kende Jarock hem, dus die hook-up was ook zo gezet. Toen zat ik al redelijk ver in de race voor m’n gevoel. Met nog wat stukjes uit een aankondiging van Capone en een verse van Craig G heb ik nog een track gemaakt, en toen besefte ik dat het best wel een oude mannen-plaat was geworden; met Capone en Noyd had ik de 90’s gecoverd, en de eerste generatie QB-rappers had ik met Blaq Poet en Craig G ook wel straight…”
“Dus ik vroeg Jarock of er niet een nieuwe lichting mc’s was om iemand uit te pikken. Toen kwam hij met Piif Jones. Hij doet iets heel anders, maar uiteindelijk had ‘ie ook een track met Havoc waarin er straight bars gespit werden. En als Jarock het zegt, geloof ik wel dat ‘ie kan presteren. Na een drukke tour met Dave East had hij Cold Lesson getaped en het was dik! Nu was er een balans, en had ik vier generaties QB verzameld. Er is zoveel gaande daar, maar voor mij was het belangrijkste dat de iconische guys erop staan, maar ook een jongere gast die laat zien dat hij mee kan komen met de legends.”
“Waar de liefde voor QB vandaan komt? Ik weet het niet. Het is niet zo dat ik er al bij The Infamous meteen helemaal inzat. In tegendeel; Hell On Earth is voor mij hét Mobb Deep-album. De productie, de featurings; alles is dope. Zo ben ik er een beetje ingerold. Het is haast filmisch, met harde beats eronder. Mijn sound heeft zich langzaam die kant op bewogen. Ik ben er niet superbewust mee bezig. Maar een van de beats, die van Long Enough van Blaq Poet, die heb ik ergens in het begin van de 00’s gemaakt. Die is dus al twintig jaar oud ofzo. Die vond ik altijd zó gruwelijk. Als je dat hoort, klinkt het dreigend, duister. Ik had er alleen nooit de juiste bestemming voor. Toen ik Poet een pack met beats stuurde zei hij meteen dat hij ze zou murderen. En de eerste die hij aanpakte was precies díe beat. Hij heeft het echt gekilld.”
Uiteindelijk is het een project geworden waarop hij niet alleen de rappers uit de projects herenigt; sommigen zijn childhood friends of zelfs bloedverwanten. Met steun van de Amerikaanse ambassade en hulp van Jarock bepaalde hij welke mc’s er naar Nederland overkwamen. “Voor hen was het ook gewoon een reünie. Sommigen hadden elkaar al jaren niet gezien, en een enkeling woont nog maar in QB. Eenmaal aangekomen was het al snel ‘What up Thun?’ gevolgd door een knuffel, verhalen delen met elkaar, de setting checken, lunchen, smoken. Het was een soort family gathering, en ik ben blij er onderdeel van geweest te zijn. Wie weet is dit slechts een zaadje waaruit meer gaat groeien!”
Een staalkaart van wat Queensbridge te bieden heeft, vertolkt door vier generaties aan elite mc’s, op beats uit Den Haag. Het album Queensbridge To The Hague City is een onafhankelijk uitgegeven project, met behulp van Dutch Gems en Redrum Records. “Ik heb met alleen maar goede intenties en alle respect een compilatie van QB gemaakt. Dat je Capone dan hier hoort zeggen en naar je ziet wijzen: ‘YOU DID THAT!’, dat doet me wel iets. Het is solid, het bangt, en dat moest ook wel. Het is een wijk die alle shine verdient.”
Daarmee doet de Haagse hiphop-mogul zichzelf hoe dan ook tekort. Want hoezeer Peter ook wordt geroemd om zijn organisatie-, dj- en boekings-skills, zijn status als producer is onderbelicht. Maar wat hij vanuit de wens “om effe iets voor zichzelf te gaan doen” heeft gecreëerd, verdient alle credits. Zoals Blaq Poet de initiator van het project toespreekt in een van zijn verses op de plaat: “Ayo Sweet, this is a killer beat / guaranteed banger, we gon’ kill the streets!”
Queensbridge To The Hague City is te koop op cd, vinyl (in twee kleuren!) en digitaal op Bandcamp. Stream het hieronder via Spotify!
