Anno 2011 is Lostsun bezig met producties voor Amerikaanse en steeds meer Nederlandse artiesten, mixen en masteren. Dit voornamelijk vanuit zijn Headroom Studio in hometown Bergen op Zoom, waar HIJS hem opzocht.
Sinds The Initiation is er op losse tracks na amper nog wat uitgekomen van Lostsun (Jamie Vanzunderd). Het moet wel heel raar lopen wil daar dit jaar geen verandering in komen. Een recent persbericht somde de aankomende releases op. Van het Zeeuwse 0118 verschijnt er een album waar vijf of zes Lostsun producties op staan, de andere helft is geproduceerd door Vindictiv. Op een plaat van stadgenoot Kayaman, een muzikale rapper/producer met ‘typische De Wereld Draait Door singer/songwriter muziek’, heeft Lostsun als een van de weinigen een hiphopproductie staan. Op de aankomende mixtape Rocky 2 van Amsterdammer Rocks waarschijnlijk enkele, waaronder deze track Aan. Wanneer deze tape verschijnt, weet de producer niet, “want als ik mensen buiten m’n nabije kring beats stuur en er verder niet dagelijks mee bezig ben, merk ik het wel tegen de tijd dat er iets dropt”. Met rapper Algerino gaat hij al way back en deze zomer is de release van hun gezamenlijke EP Zuidwest Undercover: “Het laatste ding wat ik echt dropte, was het album met ArmyFatique. Dat was meer een conceptalbum, echt boombap hiphop. Dat is sowieso nog steeds mijn ding en mijn liefde, maar sommige tracks waren toen al vier jaar oud. En de afgelopen jaren is mijn stijl wel veranderd. Ik probeer een beetje mee te gaan met de tijd, maar wel m’n eigen stijl te behouden. Dus ik zocht eigenlijk gewoon een outlet om m’n nieuwe eigen ding te kunnen showen en toen kwam Algerino met het idee voor een EP’tje.” Zuidwest Undercover komt als gratis download online te staan en zal waarschijnlijk later ook gedrukt worden.
Jackin’ for beats
Af en toe dropt er dus tussen de verschillende projecten door een losse track, zoals Win The Crowd met Karniege en Kain Slim. Gek genoeg soms ook tracks waarvan Lostsun het bestaan pas ontdekt als ze al uitgebracht zijn. Met verbazing nog steeds in zijn stem vertelt hij over enkele voorvallen in het afgelopen half jaar: “Met Access Immortal (mc uit Brooklyn, red.) ben ik down, en ik wist ook dat die track er was, maar ik had er al lang niks meer van gehoord. Nou, eens in de zoveel tijd ga ik Googlen op demo’tjes of tracks, even kijken of er iets op internet staat. En ineens zag ik die naam, Angel Dust. Dus ik luister op iTunes en denk: fuck, hij heeft gewoon die track uit lopen brengen. Echt brakke shit. En zeker omdat die track al was uitgekozen door iemand anders. Al had ik van dit Access Immortal voorval niet zoveel last; die gast is nogal underground en die beat is uitgekozen door iemand in Nederland. Maar als je het op iTunes zet, moet je minstens om toestemming vragen en als je iets van omzet of winst eruit haalt, wil ik wel gewoon m’n deel.” Ook uit Nederland heeft Lostsun een voorbeeld: “Ik kreeg opeens een bericht van Macascene uit Breda via Twitter over een nieuwe video van Naamloos Music, ‘produced by Lostsun’. Ik zo: ‘Huh?’ Ik heb niet echt een algemene ‘aka’ ofzo, dus het moest wel om mij gaan. Het bleek een beat die ik samen met Kai Liem gemaakt heb voor die Beat M Up beatbattle vorig jaar en van al die beats is een soort mixtape gemaakt. Maar dat die track nu ineens online stond met video was gaar, want die beat was al uitgekozen. Er waren betere plannen voor die beat. Deze man had gewoon die mp3 gepakt, opgechopt en helemaal compleet anders erop gearrangeerd als dat we zelf in gedachten hadden. Ik vind dat echt brak. Als ik rapper was, zou ik eerst even vragen of ik op die beat mag spitten of vragen of ie nog vrij is, maar ja soms gaat dat dus anders.”
Het zijn kwesties die spelen voor producers die credits willen en verdienen voor geleverde arbeid. Niet zelden zijn het rappers die deze credits, al dan niet bewust, niet geven door hun vrijblijvende houding tegenover producers. “Ze hebben vaak zoiets van: de producer staat in het teken van de rapper. Als ze er maar op kunnen rappen en het kunnen pushen dan is het goed. Terwijl ik denk dat een producer veel meer kan betekenen voor een rapper dan alleen maar een beat aanleveren. Een goede producer kan van een goede rapper een hele goede rapper maken. Sowieso qua skills, hoe hij iets in moet spitten of waar hij op moet letten, maar ook qua mindstate of samenwerking/chemistry. De beste platen zijn nog altijd gemaakt in een duo vind ik. Een producer en een mc: Gangstarr, Eric B & Rakim, Kool G Rap & DJ Polo, Pete Rock & CL Smooth. Dat levert de beste albums op, tijdloos, classics. Ik denk dat veel rappers de rol die een producer kan hebben onderschatten.” De Zuidwest Undercover EP met Algerino is een hedendaags voorbeeld van een intensieve samenwerking tussen de beatmaker en mc. “Het is het samen schetsen van een palet van emoties en stemmingen wat Algerino en ik nu doen. Je zet iets neer waar je je met z’n tweeën in kan vinden in plaats van heel koud een beat naar iemand sturen die vervolgens iets opneemt. Met z’n tweeën bepaal je gewoon de vibe en sound waar het heen gaat. Je kan elkaar beïnvloeden en op dezelfde lijn proberen uit te komen, dat is het mooie van samenwerken.”
Overzeese samenwerkingen
Bovenstaande ideale werkwijze is voor de Brabander vaak lastig in praktijk te brengen, aangezien veel collabos met Amerikaanse artiesten gebeuren. Eventjes een uurtje bij elkaar chillen en rustig ergens over ouwehoeren met Q-Unique was er dan ook niet bij in het proces dat tot de single Green Grass leidde. “Die track was gewoon een kwestie van een beat sturen, maar als rappers een bepaald level hebben, komt het meestal wel goed. Ik kreeg een week later een demo terug en ik had er niks meer op aan te merken.” Naast het productiewerk heeft Lostsun ook gemixt en gemasterd voor vele rappers uit de States, wat een paar jaar geleden begon via het contact van Coalmine Records, het label dat het ArmyFatique album had gereleast. “Met Rakim of Talib Kweli heb ik nooit de eer gehad om te spreken of mailen, maar er kwam toen een album van de Duitse producer Shuko uit waar zij op stonden (The Foundation, red.), en ik moest dat masteren. Ik vond het wel dope, dat was een van m’n eerste grote opdrachten en ik was zo blij als een klein kind om muziek te mogen masteren van gasten wiens platen ik als jongetje kocht.”
Nu op 29-jarige leeftijd is Lostsun fulltime bezig met dit soort opdrachten, maar ook met opnames met streekgenoten in zijn eigen studio in Bergen op Zoom en natuurlijk met produceren, wat hij nog altijd het liefste doet. De laatste jaren ook veel meer voor Nederlandse rappers, simpelweg omdat hij het niveau van hiphop van eigen bodem ziet stijgen. ‘Nederlandse hiphop wordt volwassen, wat een cd!’, twitterde hij recentelijk nog naar aanleiding van RBDJAN’s album De Onderbaas. Hoewel Lostsun zelf veel tijd kwijt is met creatief bezig zijn, volgt hij nieuwe releases op de voet en is hij met een pilsje (of twee) in de hand te zien op menig hiphopfeest. Dat het karakter van die party’s door de jaren heen verandert, is logisch, maar voor iemand die hiphop leerde kennen via Run DMC, BDP en Public Enemy kunnen sommige Nederlandstalige festivals wel eens kinderachtig aan doen.
Lostsun met Kai Liem in de studio
Rauwe sound
We gaan even terug naar die begintijd van Lostsun als hiphop ontdekkend mannetje. “Ik luisterde Wu-Tang Clan en ik dacht dat het allemaal live instrumenten waren totdat Kayaman het had over samples, loopjes en breakbeats. Hij zei: ‘Denk je echt dat al die shit zelf is ingespeeld?’ Ik was 15 of 16, ik wist niks. Hij had toen Fasttracker en liet zien dat bijvoorbeeld die ene track van Diamond D die original is, en die track, dat is deze plaat. Dat vond ik fucking gruwelijk. Sindsdien ging ik platen kopen, beats maken en samplen. Samplen for life toen, weet je wel.” Als deel van het eerder gesignaleerde met de tijd meegaan, is Lostsun naar eigen zeggen de afgelopen jaren wat minder puristisch geworden wat produceren betreft. Zelf inspelen, al dan niet samen met Kai Liem, doet ie wat vaker tegenwoordig. Echter, eens in de zoveel tijd begint het weer te kriebelen en moet er gedigd en gesampled worden. “Het trekt me gewoon aan van die drums die net iets te hard gaan of iets te offbeat, gitaren die zwaar distorted zijn, vieze orgels, gekke koren. Het geeft een bepaalde viezigheid en het klinkt authentiek. Het straalt een bepaalde emotie uit die ik moeilijk kan benaderen wanneer ik dingen zelf inspeel.” Een voorkeur voor het vieze en rauwe die ontstaan is bij het horen van de chaotische sound van het heilige huisjes omvergooiende Public Enemy.
Rauwheid was ook een kenmerk van het geluid van ArmyFatique op het album The Initiation. Over de samenwerking tussen hem en Krylon zegt Lostsun: “Bij het maken van het creatief product deden we evenveel. We maakten ook samen beats. Hij had bijvoorbeeld een sample, die stuurde ie naar mij en ik ging ‘m flippen. Of hij maakte een beat en ik ging die drums aanpassen of andersom, of dingetjes erbij spelen. Daarnaast was ik meer het manusje van alles dat ook contacten onderhield met mc’s en met mensen om dingen te regelen. Maar qua creatief product was het 50/50, en qua smaak en stijl zaten we helemaal op hetzelfde level. We hadden gewoon chemistry, want ik kende hem al twintig jaar ofzo.” Anno 2011 is het ArmyFatique pitje gedoofd, vooral omdat Krylon een kind, eigen huis en fulltime baan heeft en sowieso wel klaar was met het creatief bezig zijn met hiphop. Hoewel de twee nog cool zijn met elkaar, komt er als duo niets meer uit. Lostsun hoopt als soloproducer dit jaar dus wel op verschillende releases te verschijnen, waarop zoals gezegd zijn sound enigszins anders kan klinken, al is het in de kern hetzelfde: “M’n sound is nog steeds wel hard, alleen iets muzikaler. Maar je zal me nooit echt een clubbanger horen maken, want bij alles wat ik doe moet er wel een rauw hiphoprandje aanzitten. Mij maakt iets softer of soulvoller tegenwoordig niet zo veel meer uit, maar het moet wel gewoon rauw blijven. Het blijft hiphop weet je wel. Ik kan er slecht tegen als mensen ineens hun hele stijl omswitchen. Daarom is het gewoon nog steeds wel hard, maak je maar geen zorgen.”
Beeld door Nick Franken (http://www.nickfranken.com/)
