“Ik wist het, je moet hier niet met de auto komen”, zegt de man die zich voorstelt als John als hij aankomt in een klein kantoorpandje midden in het Amsterdamse centrum. De afgelopen jaren werkte hij aan zijn nieuwe album Vrij, waarop de naam Dicecream staat. Toch had er net zo goed ‘John’ op kunnen staan, want het is het meest persoonlijke en volwassen werk van zijn carrière. Het proces ging niet zonder slag of stoot en wij spreken hem erover: “Het is af, dus mijn doelstelling is behaald.”
Ik dacht ‘Is dit het? Haal ik er wel genoeg voldoening uit voor mezelf?’
Nadat hij zijn excuses heeft gemaakt voor iets waar hij niks aan kan doen -de overvolle parkeergarages rond de Kalverstraat blijven een crime- duiken we in zijn nieuwe release. Die staat haast haaks op alles wat hij tot nu toe maakte. De naam Dicecream dook alweer zestien jaar geleden (!) voor het eerst op op de legendarische Vet Verse Flows compilatie-cd, waarna hij een groep vormde met onder meer Brainpower als ADHD. Ook solo timmerde hij toen al flink aan de weg. Met zijn Blaastest-mixtape toonde hij bars te hebben en zijn met collabo’s met The Partysquad en Negativ bediende hij het clubpubliek. “Ja, als je het daarmee vergelijkt is wat ik nu maak iets heel anders. Dat heeft met groei te maken, met de levensfase waarin ik nu zit. Muziek voor volwassenen, zou je haast zeggen”, vertelt hij rustig. “Maar ik krijg ook berichten van dertien-, veertienjarige kids hoor, over best wel zware tracks. Het is toch fijn om te weten dat het ook door jongeren wordt gecheckt.”
Hij beseft heel goed dat zijn nieuwe muziek niet in de club gedraaid gaat worden op een zaterdagavond. “Dat moet je niet willen, en daar is de muziek ook helemaal niet voor gemaakt. Ik zou dit eerder in een poppodium willen spelen, met een band erbij.” Dat is ook de plek waar Dicecream naartoe wil: “Je kijkt gewoon hoe je het live aan wilt gaan pakken. Ik voel er niet zoveel voor om weer overal als tape-act aan te kloppen. Dit album zou dan een stuk minder tot z’n recht komen. Er hebben ook veel muzikanten meegewerkt aan de plaat en die kunnen dat geluid het beste vertolken.”
In de lange aanloop naar zijn nieuwe album heeft hij al best wel wat muziek laten horen. “Na m’n tweede album zat ik privé even in een dip. Daardoor wilde ik ook lange tijd geen muziek maken. Dat knaagde aan me. Ik dacht ‘Is dit het? Haal ik er wel genoeg voldoening uit voor mezelf?’ M’n muziekcarrière zat in de lift en ik boekte meerdere successen. Ik had opeens heel veel vrienden. Als dat dan op een gegeven moment wegvalt omdat je iets minder succes hebt, kom je jezelf flink tegen. Toen heb ik mezelf bewust een tijdje gedistantieerd van het artiestenleven. Tot ik City Lights tegenkwam. Met hem ben ik heel voorzichtig weer aan de slag gegaan. Eerst hebben we in 2013 nog Open Kaart uitgebracht. Daarna hebben we een schrijverskamp georganiseerd, en daar is wel de basis gelegd voor Vrij. Bleek ineens dat ik de dingen waar ik persoonlijk mee zat op een hele natuurlijke en fijne wijze van me af kon schrijven.”
“Of het nou goed gaat of slecht met me, ik wil op muzikaal gebied mijn gevoelens niet onder stoelen of banken te hoeven steken.”
“Het hoeft niet allemaal per sé meer te rammen en te beuken. Dat kan ook de tekst en daarmee de inhoud in de weg staan”, vertelt Dicecream over het geluid dat City Lights (die hij consequent Jaap noemt) heeft gecreëerd en zij samen hebben geselecteerd voor het album. Gaandeweg het proces werd hij ook voor de eerste keer vader. “Daardoor was ik niet full time met muziek bezig maar ondertussen veranderde het geluid wel. We besloten toen al enkele nummers, waaronder Tijd, Alleen ft. Rbdjan en Rennen uit te brengen om mensen alvast mee te nemen en te laten wennen aan die nieuwe sound, zodat ze niet een te grote omschakeling zouden krijgen bij het album. Het was voor ons een goed moment om af te tasten en even te checken hoe het is om zulke persoonlijke muziek naar buiten te brengen.”
Tijd zou ook de titel worden van het album dat vanaf vandaag in de digitale schappen ligt, maar dat is gaandeweg een paar keer veranderd. “Mijn eerste ingeving een aantal jaar terug was Vrij. Maar op een of andere manier heb ik dat geparkeerd, omdat Bobby (van Hear No E-Ville, red.) zei dat het té Marco Borsato was”, lacht Dicecream, om vervolgens snel terug te schakelen in serieuze modus. “Vrij past eigenlijk precies bij wat het album is en wat het moet zijn. Als ik het Tijd had genoemd waren er misschien weer mensen in de war geweest, zo van ‘Dit heb ik al eens gehoord’, omdat er een single ook al zo heette.”
De huidige titel past ook perfect bij Dice z’n mindstate van nu. “Ik voel me vrij om me uit te laten zoals ik ben. Dat kan kwetsbaar zijn, maar ook zelfverzekerd. Of het nou goed gaat of slecht met me, ik wil op muzikaal gebied mijn gevoelens niet onder stoelen of banken te hoeven steken. Daar moet je als artiest, maar zeker als persoon klaar voor zijn. Bij mij heeft dat ook lang geduurd. Ik heb eerst twee albums uitgebracht waarop deze kant nauwelijks naar voren kwam. Je moet het vooral niet forceren. Hiphop heeft over het algemeen nog steeds een best wel macho imago. Er is vooralsnog niet altijd genoeg ruimte om te zeggen dat het wat minder met je gaat, bijvoorbeeld.”
“Als ik dit niet beter zou vinden dan mijn laatste album, had ik het niet uitgebracht.”
Dicecream geeft zich helemaal bloot. “Vroeger wilde ik de beste zijn, de meest gruwelijke flow neerzetten, de hardste punches gooien. Inmiddels voel ik me weer geïnspireerd, maar heb ik geen bewijsdrang meer. Ik wilde gewoon de dingen van m’n chest af hebben, die dingen vermeld ik op dit album. Daar hoeven allemaal geen technische rapskills meer aan te pas te komen. Ik heb voor mezelf al lang bewezen dat ik dat kan. Ik wilde muziek maken die op dit moment heel dicht bij mij staat en dat is gelukt.”
Ex-geliefden, zijn moeder, zijn kids en de eerder genoemde verloren vrienden hebben allemaal een eigen plekje op het album gekregen. Het zijn personen waar hij geluk mee heeft beleefd maar die hem ook pijn of bezorgdheid kunnen geven. Hij schrijft die gevoelens van zich af en wil het ook nog eens delen met de wereld. Het lijkt alsof Dicecream geen grenzen ziet of wil zien op Vrij. “Nou, die heb ik wel hoor. Ik heb ook een paar tracks gemaakt voor dit album waarvan ik denk dat het too much zou zijn. Gelukkig krijg ik veel goede reacties op de singles die tot nu toe zijn verschenen. Dat is voor mij de bevestiging dat ik op de goede weg zit.”
“Ik heb het geluk dat ik mezelf weer heb gevonden nadat ik flink met mezelf in de knoop zat.”
De track voor zijn zoontje (“puur vanwege de inhoud”) en het nummer voor zijn moeder (“eigenlijk was dat echt een persoonlijk moederdagcadeau”) en Nooit Meer, een featuring met Diggy Dex, zijn zijn favorieten. Toch is hij op elke track van de plaat trots. “Die track met RBDjan bijvoorbeeld… ik wist gewoon dat hij daarop zou passen. Hij had zijn deel ook binnen een half uur af, het vloeide er gewoon uit.”
Zowel met Diggy als RB heeft Dicecream al eerder gewerkt, maar de naam van Ellen Ten Damme komt waarschijnlijk voor velen uit de lucht vallen. “Ik wilde al zo lang met haar werken. Ik zag haar voor het eerst op Lowlands 2004 en heb haar altijd een fascinerende artieste gevonden. Dus vroeg ik haar voor een track, De Mijne, en zowel zij als haar management waren enthousiast. We hadden meteen een goede klik. Dat is tof, want ze doet helemaal niet veel featurings. Toen we bezig waren in de studio liet ik nog een andere track horen en daarop wilde ze ook meteen samenwerken. Het refrein was nog open. Toen vroeg ze aan me of ik iets Franstaligs erop zou willen. Ik dacht meteen ‘Jaaa, man. Frans! Dat is het.’ Dus nu ligt er La Chanson Du Chagrin, een unieke tweetalige samenwerking tussen twee unieke artiesten.
Dicecream heeft lang geschaafd, maar het eindresultaat mag er zijn. Vrij is persoonlijk, muzikaal en volwassen. “Ik heb het geluk dat ik mezelf weer heb gevonden nadat ik flink met mezelf in de knoop zat en dat ik weer ongedwongen muziek kan maken.” De onzekerheid is weg, de drang om te maken is terug en de kalme rapper voelt zich beter dan ooit. “Ik ben eraan begonnen en ben blij dat het nu eindelijk af is, ook al ben ik tot het bittere eind gegaan. Dat was eigenlijk doelstelling één; afmaken. Maar ik vind het eindproduct ook echt heel mooi geworden. Je bent zo goed als je laatste werk. Als ik dit niet beter zou vinden dan mijn laatste album, had ik het niet uitgebracht.”
Stream het nieuwe album hieronder:
