Na een lange en vermoeiende reis (trein-bus-trein-vliegtuig-bus-trein-wandeling) zijn we dan toch aangekomen in Hradec Králové voor de twaalfde editie, die overigens mijn eerste keer betreft, van Hip Hop Kemp. Op de poster prijken namen als Mobb Deep, Ghostface Killah, PRhyme, Demigodz én Dope D.O.D., dus dat belooft een spektakel te worden op het inmiddels vervallen vliegveld ten noorden van de Tsjechische stad. Let’s go!
Woensdag: boombap van Mykill Miers
Op woensdag is er traditiegetrouw de preparty, maar waar er normaliter veel dj’s spinnen in de hangars, staan er nu acts geprogrammeerd. We lopen de Backspin hangar in om Mykill Miers te zien, maar we zien en horen eerst nog een stuk van de show van MC Gey en DJ Fatte uit Tsjechië, die met rauwe beats komen en de perfecte opwarmer vormen voor Mykill Miers, die staat vervolgens werkelijk een uur lang te vlammen met zowel oude als nieuwe tracks. Niks publieksparticipatie; gewoon strak rappen, wat voor iemand met zijn omvang (en zonder back-up mc) erg knap is.
Daarna lopen we een eerste rondje over het terrein en zien dat er één hangar niet open is, maar helemaal achter op het terrein is nog de Sunpark Reggae hangar, die zijn naam tijdens de preparty geen eer aandoet omdat er eerst hardcore raps te horen zijn van Lord Lhus en wanneer wij binnenlopen er een click on stage staat die ScHoolboy Q- en A$AP-achtige flows ten gehore brengt in het Tsjechisch, wat niet als een succes beschouwd kan worden. Daarnaast is er een soort halfronde bubble (de officiële naam van de tent is The Urban Zone) waar wordt gesoundcheckt met Fear Factory tracks, we zijn erg benieuwd of daar nog wat gaat gebeuren dit weekend.
Als we teruglopen naar de Backspin hangar is de sfeer aan op het plein ervoor, waar omheen een aantal bars staan. En na wat gesprekken met dronken Duitsers, idem Italianen, Tsjechen en Polen worden we ernstig vroeg, namelijk al rond 02.00, van het terrein geveegd door de security.
Donderdag: Een Dilated avond met een welkom vleugje country
Rond kwart over zeven ‘s avonds lopen we het festivalterrein op en het eerste dat opvalt: het is beduidend drukker dan tijdens de preparty. Overal lopen/hangen/liggen mensen, sommigen al dan niet passed out. We verzamelen bij de main stage voor Evidence en pakken daarvoor eerst nog een klein half uurtje mee van het Tsjechische label Bigg Boss, dat uitgebreid viert dat het een showcase op Kemp mag doen: vlaggen, fakkels, een rookbom en zelfs brandende letters aan de zijkant van het veld ondersteunen de synthesizer-beats.
Meteen daarna maakt DJ Babu zich klaar om de show voor Evidence te gaan rocken. Ev heeft zo’n natuurlijk charisma dat hij alleen maar zijn hand hoeft op te steken om de crowd mee te krijgen. Hoogtepunten in de set zijn The Red Carpet (“My favorite Alchemist beat!”), Mr. Slow Flow (waarvoor een chick het podium op wordt getrokken die de adlibs mag doen) en wanneer ook Rakaa Iriscience on stage verschijnt kunnen we het niet laten om een pit te starten op Worst Comes To Worst. Shit is aan!
Meteen na Evidence start Reverie, die in Europa bezig is met bekendheid winnen door te spelen op diverse festivals, in de Backspin Hangar, maar wanneer we daar aankomen blijkt die te klein. De chick staat voor een uitpuilende zaal en geniet er zichtbaar van. De tent gaat helemaal los op de 9th Wonder en Dilla beats, helaas zijn we genoodzaakt om het van buitenaf te bekijken. Maar ook daar is genoeg te zien; de hoeveelheid street art is al gegroeid ten opzichte van gisteren en nét wanneer je ervan staat te genieten besluit een pissende Pool het kunstwerk te crossen. Tja, ook dát is Hip Hop Kemp. Alles kan, alles mag, dus het terrein verandert meteen in één grote wc, zeker omdat de Dixi’s dit jaar in verre donkere uithoeken van het terrein zijn verstopt.
Yelawolf sluit de main stage af met een show vol pure rock ‘n roll. Begeleid door DJ Klever en een gitarist komt hij (met dikke baard en cowboyhoed) on stage voor een show van jewelste. Veel scratches, gitaarsolo’s en veel tracks van zijn begin dit jaar verschenen album Love Story (inclusief hoogtepunt Box Chevy V en de minste track in de set Best Friend) passeren de revue. Het rock ’n roll-gehalte wordt opgevoerd met het klimmen op de dj-booth en het slopen van de microfoonstandaard, maar hij maakt het nog gekker om de setlist van de grond te pakken, zich naar het publiek toe te keren, die om zijn mic te binden en in de fik te zetten. Terwijl hij steeds meer als een slachtvarken door de microfoon blèrt draait hij zich op het hoogtepunt om en ziet het publiek dat zijn mic in de fik staat. Yeah! Country, pop, hiphop, rock, Yela brengt het allemaal mee naar Kemp. Shout outs naar Johnny Cash, Willie Nelson en Lynyrd Skynyrd maken het feit dat er vlaggen met de tekst Hip Hop naast het podium hangen nóg weirder. Nu al een hoogtepunt van Kemp!
“Het gaat om de vibe, dit kan allemaal in de bubble!”
Daarna is het tijd om voor een uurtje de al eerder genoemde ‘bubble’ (die echte naam noemen we niet nog eens, de ‘bubble’ it is) in te lopen en damn, je waant je in een andere wereld: aan de ene chicks in de kortste topjes die buckwild gaan op DMX en Dr. Dre beats, aan de andere kant voetbaltafels en een rokerslounge en… geen DJ! Er is gewoon een playlist opgezet maar deze shit is zo aan dat zelfs Mista Sweet zegt: “Het gaat om de vibe, dit kan allemaal in de bubble!”
In de Radio Spin hangar, die vandaag voor de eerste keer open is zien we vervolgens het jonge talent HD Been Dope, die met sterke boombaptracks en loepzuivere flows doet denken aan Joey Bada$$ en daarna bewijst dat hij ook on point kan komen met de wat meer new school hiphop. Een niet onaantrekkelijke dame in het publiek klimt tijdens de show met een markeerstift het podium op om vervolgens direct haar jurkje op te tillen voor een handtekening op haar billen. Alsof dat nog niet genoeg is laat ze deze ook nog even zien aan het publiek door ver voorover te buigen. Typische Kemp taferelen. De mc uit Brooklyn is dé ontdekking van de 2015 editie, een hele verrassende boeking die meer dan goed uitpakt. Meteen daarna neemt Homeboy Sandman het stokje over, maar we besluiten tijdens die show om ons alvast in de Backspin hangar te gaan voorbereiden op Expansion Team.
En waar we dachten dat Expansion Team zou bestaan uit een DJ-set van Babu aangevuld met Rakaa louter als mc, openen de mannen met solotracks van Rakaa, om vervolgens Evidence er weer bij te halen voor wat Dilated joints die ze op het hoofdpodium nog niet hadden gespeeld. De crowd gaat all out en ook wanneer de échte afterparty met Babu on the decks begint (met Ante Up als opener) is die shit aan als een malle. In het begin van de set speelt hij op safe met o.a. Made You Look en Simon Says maar daarna komen ook onder meer zijn eigen classic beats als Duck Season en M.O.P.’s Dearly Departed en zelfs Alright van Kendrick Lamar in rap tempo voorbij. Tel daarbij op de rauwe sfeer in de hangar en mijn eerste échte Hip Hop Kemp afterparty is er een voor in de boeken.
Vrijdag: hardcore gaan bij Demigodz, een geniale Sean Price tribute en back to the bubble
De vrijdag is op papier relatief rustig dus we besluiten om pas rond 21.30 het terrein op te gaan. Om 22.00 zou Hopsin on stage moeten verschijnen, maar alleen zijn DJ, DJ Hoppa, staat nog maar on stage. Voor een warming up set van een kwartier, zo blijkt. Hij is een kundige dj die verschillende blends van tracks draait en zo het publiek al meteen bij de les heeft. Wanneer ook Hopsin zelf, in ontbloot bovenlijf en met een Kangol hoedje, de bühne betreedt wordt meteen duidelijk dat er veel vocalen op de band staan en het dus eigenlijk een semi-live act is. Met veel trappy tracks van zijn vorige maand verschenen plaat Pound Syndrome pakt hij de crowd in, met tracks die nogal catchy zijn voor iemand die zich afzet tegen de vercommercialisering van het genre. Het hoogtepunt komt wanneer Hopsin om twee keer mid-verse een Method Man te pullen door te gaan crowdsurfen (knap hoe helder ’ie bij stem blijft) en al staande op het publiek zijn track af te maken. En zo komt er na drie kwartier een energiek einde aan een vrij vlakke show.
Daarna is het de beurt aan Joey Bada$$ om de main stage af te sluiten maar niet voordat DJ Statik Selektah zijn ding nog even heeft gedaan. Bada$$ kwam al schreeuwerig over op WOO HAH! en dat is dit keer niet anders. Zijn tracks komen op de plaat veel beter over en andermaal bewijst hij dat dope beats en een geskillde mc geen garantie bieden voor een goede show. Op momenten voelt het zelfs wat gedateerd aan wat hij doet, zowel qua performance als hoe hij de crowd probeert te bereiken. Het zou te ver gaan om Bada$$’ show slecht te noemen, want hij doet zijn best en is vooral slecht bij stem, maar vooraan gaat de crowd gewoon los. Lichtpunten in de show zijn Paper Trail$, Christ Conscious en afsluiter Survival Tactics. En ook het moment wanneer mede Pro Era-member Kirk Knight erbij gehaald wordt om een splinternieuwe track te rocken kan gerekend worden tot een highlight. Als Joey in een hangar had gestaan was het waarschijnlijk doper geweest.
Na weer een uurtje in de bubble vertoefd te hebben (met dit keer gelukkig wel een dj, die ook erg on point is) lopen we langs het breakdance-podium naar de Radio Spin hangar waar het tijd is voor een hardcore avond met Demigodz en Snowgoons. En omdat die een kwartiertje te laat blijken te zijn en er, naar het schijnt, geen pauze-dj geboekt is moet Haades door het stof: er wordt geboo’ed bij de Tsjechische act en de naam Demigodz wordt gewoon dwars door hun tracks gescandeerd. Na een kwartier worden ze dan toch uit hun lijden verlost door DJ Illegal die Demigodz Apathy en Celph Titled muzikaal zal ondersteunen. En wanneer hij Demigodz Is Back instart gaat de knop om bij het publiek: areas worden gecleared om dikke pits te maken op de bombastische beats, bier wordt gegooid en sterke drank geknoeid. Na een uur vol met hardcore rammers neemt DJ Illegal samen met Crypt het over voor de volgende afterparty en wat blijkt: de hardste Sean Price-tribute komt dit weekend op hun naam te staan. Een kleine twintig minuten aan de hardste P! joints, Boot Camp Clik-classics en het betere Heltah Skeltah werk zorgt voor een hele sterke opening van hun set, wat één groot feest wordt. Uit het niets staan daarna ook een aantal mc’s, waaronder Sean Strange, on stage om hun ding te doen op Snowgoons producties en wordt er volop gecypherd. Jammer genoeg blijft daardoor het energielevel niet hoog en besluiten we de hangar te verlaten om even de VIP-lounge te blessen met extra baromzet en om ons daarna wederom naar de bubble te begeven voor een after. Een after-afterparty vindt nog plaats bij de inmiddels tot ‘Pizza-joint’ omgedoopte pizzakraam, waar het personeel met speakers nog een feestje bewerkstelligt.
Zaterdag: Een line-up van jewelste, Dope D.O.D. brengt letterlijk vuur én de Hennessy van Lil Dap
Qua programmering hebben we de heftigste dag voor de boeg. Rond kwart over vijf zijn we al op het terrein te vinden want vanaf 18.00 staat er een continu programma klaar: Gang Starr Foundation, Cymarshall Law, de Slowaakse act Kontrafakt, PRhyme, Dope D.O.D., Ghostface Killah en Mobb Deep moeten ervoor gaan zorgen dat we afsluiten in stijl. Volgens de directeur kunnen we beter later naar het terrein gaan en Gang Starr Foundation skippen, “want die oudjes gaan toch geen vuur meer brengen.”
Voor Gang Starr Foundation besluiten we om helemaal naar voren te gaan om de front row vibe eens te gaan voelen. We staan vlak naast de catwalk waarop de mc’s een stukje het publiek in kunnen lopen en zodra de eerste beat wordt gestart krijgen we zin in een show vol classics van Big Shug, Jeru The Damaja en Lil Dap. Yid krijgt gelijk, met die quote uit de vorige alinea, want vooral laatstgenoemde blinkt uit en dan niet in positieve zin. Zijn drankmisbruik (niet de eerste keer, zo blijkt na research) zorgt ervoor dat hij een aantal keer zijn tekst vergeet en vervelende opmerkingen maakt naar zijn dj en het publiek. De show is een rommeltje want de mannen kennen elkaars teksten niet en wanneer de één op de catwalk staat te spitten wandelen de anderen in slakkentempo aan de achterkant van het podium rond, al kijkend naar de grond of schenken ze rustig nog wat in. Ze hypen het publiek niet op bij tracks van de ander, vergapen zich teveel aan de ‘When I say Gang, y’all say Starr!‘-participaties en naast het gezuip van Lil Dap besluit Big Shug ook nog eens een paar tracks te gaan zingen. De mannen zijn niet gewend om grote crowds als dit te rocken, zoveel is duidelijk. Nee, ze maken de naam Gang Starr ten schande, Guru draait zich om in z’n graf. De quote “Als dit in een hangar stond, zou het nog steeds kut zijn!” komt voorbij in onze groep en daarmee is alles gezegd.
De beurt is aan Cymarshall Law die in de Backspin hangar voor slechts een handvol mensen staat te rappen met twee mics in zijn handen. Alsnog komt het geluid in een lege hangar niet ten goede van zijn optreden en besluiten we al snel om een chillsessie in te lassen. Quotes als “Nas had maar één mic nodig..” gaan over de tafel voordat we teruglopen naar de main stage om nog een stuk van de show van Kontrafakt mee te pakken. De Slowaken maken er een dikke show van. Het veld loopt daarna wat leger wanneer PRhyme op het punt van beginnen staat. We lopen nog wat naar voren en DJ Premier hyped de crowd alvast voordat hij Hip Hop instart. Wanneer Royce opkomt gaat het dak eraf; met tracks van hun gezamenlijke album, Slaughterhouse, Bad Meets Evil en de onvermijdelijke afsluiter Boom (waarbij Preemo inmiddels hyped als fuck is) knalt Prhyme, jammer genoeg slechts 35 minuten, met een loepzuiver geluid over het hele veld. Ongelooflijk dat deze act na 3 Europese tours nog niet in Nederland te zien is geweest.
Aan Dope D.O.D. de eer om het daarop volgende uur te vullen op de main stage. Dat doen ze, net als op Openair Frauenfeld zo’n anderhalve maand eerder, met alleen maar bangers. Het materiaal van hun Ugly EP valt zo goed in de smaak bij de vele Polen en Tsjechen dat er al bij track twee in de set een vuurzee onstaat door de stadionfakkels op het veld. De boys brengen zelf ook vuur en zeker wanneer de rubberboot van Jay Reaper tevoorschijn komt is het aan. Er wordt gezopen, gerapt, gerookt, gefeest en vooral hard gerockt, zo hard dat de mensen om ons heen tijdens What Happened niet kunnen ontsnappen aan de pit die we creëeren. Je hebt niks gezien tot je Dope D.O.D. in het Oostblok hebt gezien. Wat een chaos!
Ghostface Killah is, na het annuleren van de show met Raekwon die eigenlijk gisteren zou plaatsvinden, alsnog gestrikt voor een soloshow. En die show leunt op tracks uit de golden Wu-Tang era, want van zijn laatste soloplaten komt vrijwel niets voorbij. En omdat Rae er niet bij kan zijn, besluit Pretty Toney om twee Tsjechische fans het podium op te halen voor Protect Ya Neck, zij mogen, met de vlammenwerpers op de achtergrond, de verses van Method Man en Ol’ Dirty Bastard uitvoeren. Als vervolgens de ODB tribute overgaat in Triumph en Wu-Tang Clan Ain’t Nothin’ Ta Fuck Wit is het beste deel van de show voorbij. En wanneer het publiek daarna niet zo aan is als dat Ghost zou willen blijft hij ons er maar liefst 4 keer aan herinneren dat hij 24 uur (túúrlijk) in het vliegtuig heeft gezeten om deze show te kunnen rocken. Vervelend.
Aan Mobb Deep de eer om Kemp af te sluiten. En hoewel we allemaal cynisch zijn over hun live-reputatie kon het zomaar eens dope gaan worden. Rond 00:30 is het tijd om Survival Of The Fittest in te starten en komen Prodigy en Havoc on stage voor een show vol classics. Het is een wat uitgebreidere setlist dan op Appelsap en beide mc’s hebben zin om te rocken. Klassiekers als Eye For An Eye, G.O.D. Pt. III en Give Up The Goods komen al vroeg voorbij, waar later bangers als The Learning, Outta Control en Got It Twisted vooral de set bepalen. Ook dope dat Prodigy Keep It Thoro nog even tussendoor knalt. Weinig poespas, maar dat mag de pret niet drukken want er worden veel klassiekers op het publiek afgevuurd. En als tijdens afsluiter Shook Ones Pt. II o.a. Ghostface, Dope D.O.D. en Lil Dap (uiteraard mét een fles Henny) on stage komen om de crowd mee op te hypen is het feest compleet. It’s a wrap!
Hip Hop Kemp heeft zich voor ondergetekende, die er voor de eerste keer te vinden was, bewezen als een van de Europese festivals waar je geweest móet zijn. De grootste pluspunten zijn de ongedwongen sfeer, de locatie en de prijzen, die ondanks een stijging nog altijd ver onder de gemiddelde horecaprijzen op festivals liggen. Tel daarbij op de vele gezellige mensen uit heel Europa, de coulante beveiliging, de redelijke underground programmering en de afterparties (jammer genoeg niet echt sterk op de laatste avond) en je hebt ‘Kemp’. Een festival dat je minimaal eens in je leven moet ervaren. 100% dat ik het niet bij die ene keer ga laten.
Fixtures:
Hoogtepunten: de algehele sfeer, Yelawolf en Dope D.O.D. qua shows, Expansion Team qua afterparties en de Sean Price tribute van Snowgoons
Dieptepunt: dronkenlap Lil Dap en eigenlijk de hele show van Gang Starr Foundation
Bier: € 1,50 voor een halve liter
WC: Gratis, maar alsnog is het hele terrein één grote Dixi
Garderobe: niet gezien
Geluid: op de main stage vaak goed, in de Backspin hangar een enkele keer heel slecht, verder dik voldoende overal
Bezoekers: +- 20.000
Damage: € 42 (vvk), € 48,- (later en deur)
Cijfer: 8.5
