De Gods Of Rap-tour werd afgelopen winter met veel bombarie aangekondigd, maar gaandeweg kregen bezoekers steeds meer nieuwsberichten te verwerken die zorgden voor een bittere bijsmaak. Afgelopen donderdag was het dan eindelijk zover; een avond old school hiphop in de Ziggo Dome. Konden de performances alle negativiteit wegvegen?
De geruchten bleken waarheid; Flavor Flav en Method Man waren er niet bij. De legendarische Public Enemy-mc was naar eigen zeggen buiten beschouwing gelaten bij de totstandkoming van de tour en Mef kreeg naar het schijnt niet genoeg betaald. Zo verschenen twee van de drie legendarische crews dus al hinkend aan de start. Het bleek niet voor heel veel mensen een reden om hun ticket te verkopen of niet op te komen dagen, want de Ziggo Dome stond heerlijk vol.
De La Soul mocht de avond aftrappen wat live-artiesten betreft, maar wie vroeg binnen was kon DJ Premier al de eerste (en langste) set van de avond horen draaien. Hij legde banger na banger onder de naald, en natuurlijk kunnen M.O.P. en Mobb Deep dan niet ontbreken. De La zorgde daarna voor het nodige vermaak, maar veel mensen waren nog buiten. Het vroege tijdstip (19:15 begonnen ze), de huldiging van Ajax verderop in de stad en het goede weer zorgden ervoor dat het pas druk werd nadat de eerste groep van het podium ging. De mannen zelf deerde het overigens niet. Jammer genoeg kwam er niet heel veel voorbij van hun jubilerende album 3 Feet High And Rising, maar de drie mannen speelden opgetogen hun tunes. Vooral Rock.Co.Kane.Flow -de door DOOM geproduceerde knaller met vertragingen in de beat- zorgde voor veel ja-knikkers in de zaal.
Het geluid was al niet opperbest bij De La Soul, maar toen Public Enemy Radio (de naam die wordt gebruikt als Flav er niet bij is) de bühne betrad ging er een golf van ergernis door de zaal. Op de tribunes was hij schijnbaar nog te verstaan, maar op de vloer klonk elke rap van Chuck D hetzelfde; een rommelige brei van drums en daaroverheen iets van wat op zijn militante voordracht leek. De S1W-dansers doen hun ding maar voegen te weinig toe omdat ze, zeker in vergelijking met vroeger, lijken te kampen met onderbezetting. Wel tof dat Chuck uitlegt dat hij sinds 1987 in Nederland komt om op te treden en ook diverse Nederlandse grondleggers een shout out geeft. Die kunnen All Star Fresh, Rudeboy en Deams in hun zak steken. De energie bruist op het podium, maar komt niet verder dan de eerste paar rijen, te danken aan het slechte geluid. Dat DJ Lord even later in een Ajax-shirt een dikke routine staat te doen is dan weer wél een dikke plus.
Na de laatste set van Preemo (hoe hij Prodigy eert en een Phife Dawg-tribute uitvoert is geweldig) is het de beurt aan Wu-Tang Clan. Waar bij een complete Wu-Tang Clan Method Man het boegbeeld en de kartrekker is, is dat vandaag RZA. Hij dirigeert de show en neemt het voortouw, samen met Ghostface en later ook Raekwon. Members als U-God, Masta Killa, Inspectah Deck en GZA komen sporadisch hun coupletten kicken en wanneer Capadonna het podium opkomt om zijn legendarische couplet van Winter Warz te doen wint de energie het even van de geluidsman. Ook als de Young Dirty Bastard -de zoon van, inderdaad- met hetzelfde charisma als zijn overleden vader diens klassiekers uit komt voeren is het genieten geblazen. Achter de ‘Clan’ zijn op verschillende beeldschermen flarden te zien van de buurt in New York die onlangs gedoopt werd tot Wu-Tang District, naast verschillende uitingen met het Wu-Tang-logo. Wu-Tang is een familie, vertellen de leden op het podium. Dan moet GZA haast wel die saaie oom zijn die niemand mag, want in hem was de hele avond geen spoortje van pit te vinden. RZA, Ghost en Rae moesten hem regelmatig redden en deden dat met verve en energie.
Wie Method Man nog nooit live heeft gezien weet niet wat hij mistte. Wie Wu-Tang voor de eerste keer live zag kreeg een show die prima in elkaar stak. Wie weet is het een idee om Method Man als soloact te strikken voor Gods Of Rap II, waar in de Ziggo Dome al reclame voor werd gemaakt op de schermen. “Coming Soon”, stond erbij. Als ze een geluidsman meenemen die woke is, en drie complete acts, zijn we er de volgende keer gewoon weer bij.
Nog een paar foto’s van Shali Blok:
