Na de supportacts, Gikkels en Boef en de Gelogeerde Aap, komt Mr. Ghostman het podium opgewandeld om samen met DJ Sueside een korte warming-up te doen. Sueside gooit er de ene klassieker na de andere in en Ghostman zweept het publiek op. Een kwartiertje later lost DJ Allah Mathematics Sueside af en neemt RZA de plaats van Ghostman in. De beat van Bring Da Ruckus wordt ingestart en één voor één betreden de leden van het legendarische collectief onder luid gejuich het podium. Enige die ontbreekt is Method Man, die de kar vaak moet trekken tijdens shows van Wu-Tang Clan. Als hij na een track of vijf ook tevoorschijn komt is het feest compleet. Het publiek eet uit de handen van voornamelijk Mef, Ghostface en RZA, die zorgen voor het meeste publieksparticipatie en ook hun verses met volle overtuiging brengen. Inspectah Deck en Masta Killa leunen veelal tegen de dj-booth aan en komen pas in beweging als ze een verse hoeven te doen, U-God lijkt zich te willen bewijzen en komt hongerig over (hij verzorgt ook de back-ups tijdens Method Man’s solotracks) en staat ook solo zijn mannetje.
En zoals zo vaak is het geluid bij een Wu-Tang Clan-show weer eens niet om over naar huis te schrijven. Elke geluidsman lijkt te schrikken van een formatie die met zoveel zangmicrofoons het podium op komt wandelen. Zo heeft de microfoon van Cappadonna (ja, ook hij was erbij) geen enkel moment het gewenste geluid verspreid, wat toch wel erg zonde is. Is de Clan een keer compleet, gaat het geluidstechnisch weer eens enorm mis. Tijdens elke track is het gepiep van de mics wel eens te horen. Wie eerder bij een show van de groep uit New York is geweest weet dat afgesloten wordt met Da Rockwilder en Method Man op de crowd gaat staan. Zo ook vanavond. Blijft een mooi tafereel.
En zo bestaat de avond uit hoogtepunten en diepe dalen. Een klassieker als Knowledge God (Rae) en een ‘nieuwere’ track als Fall Out (Mef) worden verpest door het slechte geluid, sommige members lopen wat versuft over het podium en hangen meer tegen de dj-booth aan en het eerbetoon aan ODB voelt inmiddels wat geroutineerd en verplicht aan. Daar staat tegenover dat de Wu-Tang Clan overcompleet (inclusief Cappadonna) op het podium stond en Method Man, Ghostface, RZA en U-God er veel plezier in hadden en dat ze een leuke setlist (zo komt ook Ghostface z’n bijdrage op New God Flow van Kanye West voorbij tussen alle klassiekers van Enter the Wu-Tang: 36 Chambers door) in elkaar hebben gezet. De live-reputatie van de groep is nog altijd niet best en het wordt zo langzamerhand tijd voor nieuwe muziek. Feit is dat Wu-Tang Clan nog altijd kan rekenen op een volle zaal wanneer ze in Nederland staan, maar hoe lang zal dat nog duren?
