Classic. Het is een beladen term in hiphop die leidt tot eindeloze discussies. Wanneer is een album nu een klassieker en wie bepaalt dat? Hoe oud moet een plaat er voor zijn? HIJS gaat die vragen met jouw hulp beantwoorden. De komende maanden bepalen we welk album nu dé absolute klassieker is van de Nederlandstalige hiphop en we doen dat in de vorm van een groots toernooi: Het Hardste Hiphop Album van de Lage Landen.
Welkom bij ronde 2 van De Hardste! De 1/16e finales zijn helemaal ingevuld en de wedstrijden de we klaar hebben staan zijn om je vingers bij af te likken. Of vol stress met je handen bij in het haar te zitten, natuurlijk. Hoe dan ook, de strijd gaat door en de matches worden alleen heviger.
Zo wordt je deze week geacht een keuze te maken tussen Vloeistof van Opgezwolle, die daar in 2003 mee bewezen bar weinig moeite met de ‘moeilijke tweede’ te hebben, en het titelloze debuutalbum van Fresku, dat onder meer zijn grootste hit Twijfel voortbracht. Haal je wollen trui en ziekenfondsbril bovendien maar tevoorschijn, want de volgende boodschap is dezelfde als die van Mike vroeger bij Tel Sell; “Maar er is meer!”
We hebben in ronde twee namelijk nog steeds twee wedstrijden per week. We zien dus ook Typhoon zijn debuutalbum het opnemen tegen die van Jawat: bedachtzaam en filosofisch tegenover hard en energiek. Wat kies jij? Ronde twee is aan, let’s gooooo!
Uiteraard nemen we deze week ook afscheid van de twee laatste afvallers uit ronde 1.
Rico & A.R.T. – Irie
Toen Rico Irie uitbracht was het al een tijdje wat stiller rond de Zwollenaar. Het antwoord op de vraag waarom vinden we op de plaat zelf; Rico was een tijd stuurloos, raakte zijn vrouw en woning kwijt en zat behoorlijk in zak en as. Hij gaat zelfkritisch en zeer autobiografisch te werk op Irie, dat desondanks allerminst een zwaarmoedige plaat geworden is. In tegendeel zelfs, de reggae soundscapes van A.R.T. bieden een prettig lome vibe waarin je jezelf al snel met een koud drankje op een warm terras ziet zitten, al of niet met een gezonde dosis wirie erbij. Dat staat behoorlijk ver af van de stijl die het publiek tot dan toe gewend was van Rico, maar zijn pen is onverminderd scherp en de ongedwongen sfeer die Rico en A.R.T. oproepen is exact wat Rico uit het slomp getrokken heeft om zijn leven weer op de rails te krijgen. Irie is daarmee een intieme en inspirerende plaat geworden waarvan met name Opa de prachtige en toepasselijk getitelde ode aan zijn opa, nog lang blijft hangen. En als de irie vibe je uiteindelijk toch te mellow wordt dan zijn er altijd nog de ouderwets harde spits van uitsmijter Je Weet, een posse cut met met Sticks, Typhoon en Maikal X. Zet Irie op en de zon gaat schijnen.
Stropstrikkers – Donkere Dagen
Er zijn veel acts die teruggrijpen op golden age geluiden, maar weinig die dat zo succesvol doen als Klaas Vaak, Jae’Mel en Skafalau, oftewel Stropstrikkers. Het trio uit de domstad rept hun stad hard maar klinkt alsof ze rechtstreeks uit de donkerste krochten van New York in de jaren 90 komen, minus de Engelse taal dan. De onderwerpen gaan van knallend brag ’n boast werk tot horrorcore en enkele maatschappijkritische geluiden, een cocktail die naadloos op hun geluid aansluit. Dat hun geluid verre van vernieuwend is weten de heren zelf ook, wat ze met een dikke knipoog laten blijken in de skit Woorden van Oma Strikker door effectief de draak te steken en hun smaak voor harde boombap en rauwe rap als bejaard neer te zetten. De stijl kan dan wel bejaard zijn, belegen is Donkere Dagen absoluut niet. Jae’Mel en Skafalau zijn goed op elkaar ingespeeld en rappen gedreven over de duistere nekbrekers van Klaas Vaak. En hoewel de plaat met 18 nummers een nummer of vier aan de lange kant is, is Donkere Dagen inderdaad een perfecte soundtrack voor de periode van het jaar waarin het daglicht steeds schaarser wordt. Lekker diep in je hoodie wegduiken met deze hard op je headphones als je een Broodje Mario gaat halen dus. De één zal misschien zeggen dat Stropstrikkers een oude formule volgt, wij spreken in dit geval spreken liever van een klassiek recept.
