Sinds het vorige album is het teamgevoel merkbaar toegenomen, want waar de verschillende MC’s op The Torture Papers nog geen eenheid vormden, doen ze dat nu ontegenzeglijk wel. Van de vijftien leden is het vooral Helen Demoz die positief opvalt: hij is gezegend met een zeer aangename stem, brengt schijnbaar moeiteloos pakkende flows ten gehore en overstijgt de overige Pharaohs constant. Ook Esoteric maakt een hongerige indruk en komt zowaar met een nieuwe stijl op de proppen – hoezeer men dat na al die jaren ook voor onmogelijk had gehouden. Ten slotte verdienen Chief Kamachi en Vinnie Paz een eervolle vermelding. Maar eigenlijk levert geen van de rappers een ondermaatse prestatie (in tegenstelling tot Torture Papers).
Ondanks dat de beats soms wat gelikt klinken, bevat The Ritual Of Battle een flink aantal onbehoorlijke bangers – in het bijzonder Bloody Tears (waarop Vinnie Paz zijdelings een flinke tik uitdeelt aan Kanye West en, minder expliciet, aan Mobb Deep), Time To Rock, Gun Ballad en Seven. De minste track is overduidelijk het trage Murda Murda, maar zelfs dat nummer is prima van begin tot eind te beluisteren. Over het algemeen is dit album bombastischer van aard dan zijn voorganger. De instrument- en samplekeuze is zwaarder, de drums pompen harder en de sound is donkerder. Strike Back is hierop een uitzondering: een ongewoon gemoedereerde compositie ondersteunt de onafgebroken agressieve raps.
Het moge duidelijk zijn: Army of the Pharaohs heeft een flinke ontwikkeling doorgemaakt sinds de vorig jaar verschenen debuutplaat. De beats zijn gewaagder, de rappers vormen een krachtiger geheel en de gehele sound karakteriseert de crew beter. Deze groei is veelbelovend, maar toch staat één ding vast: onsterfelijk zal het gezelschap nooit worden. Daarvoor zijn de artiesten stuk voor stuk te beperkt. Hiphop is nu eenmaal oververtegenwoordigd door MC’s en producers die hun vak verstaan. De mannen van AOTP zijn daarom gedoemd slechts een dwarsdoorsnede van hun tijdsbeeld weer te geven.
Ten tijde van hun eerste releases waren NWA, Ultramagnetic MC’s en Wu-Tang Clan onbetwiste supergroepen, pioniers die het publiek met een vernieuwende insteek verrasten. Daartegenover staan The Torture Papers en The Ritual Of Battle, sterke albums die goed in elkaar zitten, maar niet uitstijgen boven het enorme aanbod en daarmee een klassieke status nooit zullen bereiken. Army of the Pharoahs hoeft zichzelf overigens niets te verwijten, want het is maar de vraag wie er in deze tijd nog wél in zal slagen een absolute klassieker voort te brengen.
Tracklist:
01. Swords Drawn
02. Time To Rock
03. Dump The Clip
04. Black Christmas
05. Blue Steel
06. Gun Ballad
07. Strike Back
08. Frontline
09. Through Blood By Thunder
10. Murda Murda
11. Bloody Tears
12. Seven
13. Drama Theme
14. Pages In Blood
15. D And D
16. Don’t Cry
Meer info: Army of the Pharaohs
