Afu-Ra – State Of The Arts

Afu-Ra, die de meeste mensen wel zullen kennen van zijn bijdrage op Jeru The Damaja’s debuutalbum. Daarna werd het tijd voor zijn debuutalbum in 2000 “Body Of The Life Force” en in 2002 zijn tweede album “Life Force Radio”. Nu, 5 jaar na zijn debuutalbum, komt de perverted monk met zijn 3e album. Collabo’s met artiesten als Masta Killa, Royce Da 5’9 en Kardinal Offishal zijn niet echt verassend in mijn ogen, wat ik wel jammer vond bij het zien van de tracklist is dat M.O.P. niet meedeed deze keer. Deze keer ook weer reggae invloeden door middel van de bijdrage van Gentleman uit ons buurland.

State Of The Arts eist na het intro gelijk je aandacht op met God Of Rap, een swingende beat met waar Afu met een lekkere flow over heen komt. Het zangerige refrein laat je lekker meegaan met de track, een goede binnenkomer dus. Verder het album in laten vooral de teksten wat te wensen over, je zit nergens tijdens het luisteren naar het album verbaasd van “whoa!! did he just spit that?” Dit is jammer omdat Afu-Ra over het gehele album goede beats heeft uitgekozen om samen te gaan met zijn eigen flow. Vooral de collabo’s met Royce & Masta Killa zijn uitschieters in het eerste deel van het album, afwisseling van de flows maken veel goed aan het gebrek aan tekstuele originaliteit.

Hierna lijkt het allemaal wat rustiger te worden, wat rustigere beats en weinig hype tracks. Het nummer Cry Baby is één van de betere nummers van het album, een soort liefdesverklaring aan hiphop en tegelijk over hoe het misbruikt wordt. Lady Blue & Q zorgen voor een heel relaxed refrein op een lekkere beat. Hierna zijn alle tracks van gemiddeld niveau, maar het wordt meer muziek om op te zetten als achtergrondmuziek. Op sommige beats lijkt Afu-Ra ook niet helemaal lekker uit de verf te komen, zoals Dynamite, waar vooral het refrein de beat heel erg in de weg zit.

Al met al is het album redelijk goed en het luistert lekker weg, wat voor mij maar 4 echte uitschieters heeft. Het album laat een rustige indruk achter en op enkele missers na vind ik dat Afu-Ra goede beats heeft uitgekozen om samen te gaan met zijn stem en stijl. Verre van een klassieker, maar fans zouden geen redenen hebben om het te laten liggen. Het enige wat zou kunnen gaan vervelen zijn de teksten, maar Afu-Ra brengt het op een melodieuze manier waardoor de flow en niet de tekst de hoofdrol heeft. Jammer dat het niet op het niveau van Body Of The Life Force zit maar na een paar keer luisteren, kun je het album wat meer waarderen.

Meer info: http://www.afu-ra.com/

Tracklist
01. Intro
02. God Of Rap
03. Power Skit 1
04. Pusha (ft. Royce Da 5’9)
05. Pranksta
06. Living Like That (ft. Masta Killa)
07. Rumble
08. Power Skit 2
09. Why Cry (ft. Gentleman)
10. Ghetto Hell
11. Cry Baby (ft. Lady Blue & Q)
12. Dynamite
13. Sucka Free
14. Deal Wit It (ft. Kardinal Offishal)
15. BK Dance
16. Only U
17. Poisonous Taoist
18. Power Skit 3

Geplaatst door bowie op 17 juni 2005