Poetic – One Life (track van Last Emperor, verse 2)
Paralyzed on the bathroom floor by pain
Last month I endured, but now I can’t ignore
Feels like railroad spikes being stuck in my liver
Am I dying? Eyes crying, body starting to shiver
Crawl upstairs from the basement calling my sister
(Sniff) Dawn help me, I ain’t feeling too healthy
Stomach walls burning, head spinning and turning
Waiting for the EMS; 3:10 in the morning
Rush me to the emergency screaming like a newborn
The pain’s too strong maybe my soul’s trying to move on
They hook me to the I.V., put me through some X-Rays
Gave me Demerol to kill the pain that was the next phase
Early the next day in the hospital room
Moms and pops in the room, three or four docs in the room
Test results suggest your colon and your liver
Is so cancerous you got three months left
Me and Death is playing chess ever since then
My strength is the most high, my fam and close friends
The Last Emp and Set Free blessed me with a verse
Staying healthy comes first
Look at me things could be worst
One Life is afkomstig van Last Emperor z’n album Music, Magic, Myth (2003). Poetic, ook bekend als Too Poetic en The Grym Reaper van horror hiphopgroep Gravediggaz, overleed op 15 juli 2001 na een gevecht tegen kanker, dat hij beschrijft in deze verse. De Canadese zangeres Esthero zingt de hook, de productie is van Set Free.
Waarom?
“Ik denk dat Twann van SuperCharger me de track voor het eerst heeft laten horen, maar waar en wanneer precies weet ik niet. Wel bleef het meteen hangen. Normaal vind ik verses tof als ze ook hele toffe skills qua rappen tonen, zoals in Nederland Per.verz dat doet en zoals de oude Eminem deed. Deze Poetic verse heeft dat niet eens zo erg. Het is meer de waarheid die je raakt dan de manier van rijmen. De echtheid en emotie in de track, dat eerlijke, zou ik wel in meer tracks van anderen terug willen horen. Overigens niet in deze situatie natuurlijk haha. Ik heb zelf een track met Per.verz, Pijn en ellende, over dat ik wat meer pijn en ellende wil in m’n leven, zodat ik wat mooier kan schrijven daarover. Maar dan is dit wel heel extreem he. Je zegt dat je het wil, maar eigenlijk wil je dat natuurlijk niet.”
“Als je hoort wat Poetic zegt en je beseft dat hij dood is terwijl jij het luistert…,veel echter dan dat wordt het niet. Ik denk niet dat heel veel mensen er zin in zouden hebben om dat in zo’n situatie te beschrijven. Daarom vind ik het zo knap dat hij het doet. Hij geeft aan in het begin dat ie het voorheen nog net kon doorstaan, al wist ie volgens mij niet wat hij mankeerde. Hij beschrijft hoe hij naar het ziekenhuis werd gebracht, daar wakker werd, en dan komt er ook zo’n harde zin: Moms and pops in the room, three or four docs in the room. Dat zie je meteen voor je, het is heel visueel gebracht. En ik zag hem ook echt op de grond liggen eigenlijk. Ik zie het echt filmisch voor me. De ziekenhuisscène is voorbij en dan zegt ie: Me and Death is playing chess ever since then. Dan zie ik hem ook echt zitten schaken, het is tijd om te kijken wie er gaat winnen. Ook door dat visuele is het zo’n sterke verse. En op het einde geeft hij er dan ook nog een macabere, positieve draai aan met Look at me, things could be worse.”
“Je hoort in Poetic z’n stem ook echt dat vechten. Ik ken wat Gravediggaz dingen en daar hoor je die stijl niet direct in terug. Het is heel anders, maar omdat het horrorrap is, gaat Gravediggaz ook heel veel over de dood. Misschien dat Poetic juist omdat hij al zoveel over de dood geschreven heeft dit op een niet aanstellerige manier kan verwoorden. Als iemand anders dit zou doen, zou het wellicht al snel een soort zelfmedelijden ding worden, wat deze verse helemaal niet in zich heeft.”
Poetic
“Het is overigens wel gek dat ik hierna niet meer Poetic ben gaan checken. Het is niet zo dat de rapper me zo aanspreekt, maar meer het onderwerp. Dat je de dood zo in de ogen kijkt en er toch zo’n toffe verse over kan schrijven is eigenlijk belachelijk. Ik heb ook nog even die Burn baby burn track van de Gravediggaz gecheckt, die gaat er ook over, maar die is al een stuk minder. Zo nu en dan laat ik One Life aan anderen horen. Ik weet eigenlijk ook niet waarom. Ja het is dope, maar natuurlijk geen sfeerverhogende track. Maar de track is zoveel meer waard geworden doordat hij ook daadwerkelijk is overleden, hoe naar dat ook klinkt.”
“Een persoonlijke band met deze tekst heb ik niet, dat bewijst misschien nog wel meer hoe sterk de verse is. Iedereen kent wel iemand die het heeft gehad, maar het is niet zo dat ik in m’n nabije omgeving van ouders, broers, vrienden iemand heb die aan kanker is overleden. Misschien had ik het anders ook niet getrokken trouwens. Nu kan ik de schoonheid van de verse nog inzien zonder telkens aan iemand te hoeven denken.”
Engel bracht eerder dit jaar zijn tiende album #10 uit, waarvan onlangs ook nog een remix EP verschenen is.
