Aanraking met hiphop
“Hiphop kwam op mijn pad rond ’86, ’87. Elke keer als ik bij mijn neven was, hoorde ik hiphopmuziek. Zij draaiden toen platen van Just Ice, T La Rock, Schoolly D, Mantronix, Fat Boys, Doug E Fresh et cetera. Sindsdien luister ik het elke dag, nog steeds. Ik ben altijd trouw gebleven aan hiphop. Nooit overgestapt naar een ander genre. Ik heb nu twee kids, werk als onderhoudsschilder en ben nooit ver van mijn geboorteplaats Utrecht weggegaan, woon dus al heel mijn leven in Utrecht en omgeving. Mijn eerste concert moet in 1992 zijn geweest. Osdorp Posse, net nadat hun eerste album was uitgekomen. Ze stonden in een klein zaaltje in Nieuwegein, waar ik toen woonde. De sfeer was gespannen, het was het tijdperk van de grote straatbende van negers in Nieuwegein. Die waren ook massaal naar Osdorp Posse gekomen om de boel daar te verzieken. De crowd bestond dus voornamelijk uit mensen die totaal niet geïnteresseerd waren in Osdorp Posse. Het optreden zelf was niet verkeerd, alleen Osdorp Posse kreeg weinig kans om zich te bewijzen. Er werd telkens door de tracks heen geschreeuwd en er werden dingen richting het podium gegooid. Ik ben eerder vertrokken, later hoorde ik dat de Osdorp Posse het ook eerder voor gezien hield, doordat de sfeer almaar grimmiger werd.”
Hoogtepunten
“Wat me altijd erg is bijgebleven, is Brooklyn Academy in Leiden in 2004. De sfeer in het LVC was niet te beschrijven. M.O.P. in Utrecht, dat was gewoon een feest. Billy Danze en Lil Fame waren energiek. En het is echt mijn favoriete soort hiphop, lekker rauw. Boot Camp Clik in Utrecht was ook gruwelijk. Al die mannen bij elkaar kan haast niet slecht zijn. Heb Heltah Skeltah meerdere malen gezien, maar dit sloeg echt alles. Ook het 020 Hiphop Festival, dat in 2011 werd georganiseerd op de NDSM-Werf behoort tot mijn hoogtepunten. Onder anderen Onyx, EPMD, The Liks en Jeru the Damaja traden op. Dat zijn toch wel echt de shows waar ik helemaal op kapot ben gegaan. Er zullen er vast nog wel meer zijn, maar deze zijn me echt bijgebleven. Uiteraard is er ook een aantal Nederlandse acts waar ik helemaal los op ben gegaan. Dope D.O.D., Pariaz en Nul7Negen vind ik harde live-acts. In de beginperiode van Opgezwolle reisde ik stad en land af om ze te zien. Zij kwamen met echte hiphop. Spuugdingen op de Mic is een classic. Ze stegen echt ver boven de rest uit, vond ik. Al stonden ze om 13.00 uur op een festival voor tien man, ze deden altijd fanatiek hun ding. Maar op een gegeven moment was voor mij het nieuwe er af. Vond het qua producties ook minder worden. Als je bijvoorbeeld Spuugdingen en Vloeistof vergelijkt met wat er nu uitkomt, die Fakkelbrigade en Fakkelteit-dingen, vind ik persoonlijk dat ze achteruit zijn gegaan. Nu check ik het niet eens meer, alleen als ze toevallig op een festival staan waar ik ben.
Wie mij heel erg verraste, was Big Daddy Kane vorig jaar in de Melkweg. Die gast was echt nog energiek op zijn oude dag. Veel energieker dan ik van tevoren had gedacht. Ik verwachtte sowieso geen slechte show, want we hebben het hier wel over Big Daddy Kane. Ik heb meerdere MC’s gezien van de echte old school, zoals T La Rock, Just Ice, Donald D en Kurtis Blow. Maar BDK was toch veel energieker dan al die anderen. Het leuke aan optredens van dat soort oldschool gasten, vind ik toch wel het publiek. Ik voel me daar nooit oud.”
Dieptepunten
“Ik verwachtte echt veel van Paris, tijdens het 020 Hiphop Festival in 2011. Ik had gehoopt, en met mij bijna de hele crowd denk ik, dat Paris de klassiekers van zijn eerste twee albums zou doen. Alles behalve dat dus. Hij deed bijna alleen maar die nieuwe fucked up Guerilla Funk-zooi. Dat was een zware tegenvaller.
Een andere tegenvaller was Public Enemy in Tivoli, vorig jaar. Ze stonden er met liveband. Flavor Flav die ook nog even een tenenkrommende gitaarsolo deed. Het voorprogramma was al helemaal bagger. Een of andere hardrockband. Niemand in de crowd bewoog ook maar een klein beetje. Mensen raakten zelfs geïrriteerd door die herrie.”
Zalen en factoren
“Wat de beste zalen zijn van Nederland? Tivoli Oudegracht vind ik een toffe zaal met een goede locatie. Utrecht ligt natuurlijk centraal voor heel Nederland. Geen chagrijnig personeel, van de garderobe tot het toiletvrouwtje, iedereen is er altijd vriendelijk. De sfeer is er goed, het geluid ook. Maar ook 013 en Melkweg zijn zalen waar ik erg over te spreken ben wat betreft het totaalplaatje.
De factoren spreken wat mij betreft voor zich. Het geluid moet goed zijn, van zowel beats als lyrics. De show moet lekker lopen van begin tot eind. Geen pauzes met slap gelul enzo, dat is overbodig, daar kom ik niet voor. Een show moet ook lang genoeg zijn, niet dat je na een half uurtje al staat van: is dit het? Ook moet een artiest altijd wel een of meerdere klassiekers voorbij laten komen, de menigte gaat vaak los op oude shit, niet op die nieuwe shit die bijna niemand kent. De klassiekers zorgen vaak voor een dikke sfeer. Een live DJ is altijd wel dope. Ten slotte is op tijd beginnen ook wel een pluspunt.
Meestal ga ik met wat vrienden, maar ik ga ook wel eens alleen. Dat boeit me ook echt niet, want zodra ik ergens binnen ben of een festivalterrein oploop, zie ik vaak meteen bekenden. De sfeer is ook altijd wel goed. En er is bier, dus ik vermaak me altijd wel. Alleen het reizen is dan wat minder. Gelukkig hebben ze daarvoor de MP3-speler uitgevonden.
Het ligt aan het aanbod hoe vaak ik naar shows ga. Festivals probeer ik zo vaak mogelijk mee te pakken. Concerten ook, maar dat is meestal op een doordeweekse dag. En als het dan ook nog wat laat begint, lukt het meestal niet, aangezien ik altijd met het OV ga omdat ik wel van een biertje houd. Maar ook omdat ik een fulltime baan heb en mijn wekker elke dag om 05.00 uur gaat.
Mijn voorkeur gaat uit naar underground hiphop met rauwe beats. Artiesten die blije hiphop maken voor de centen of om zoveel mogelijk kinderen bij een show te krijgen, zullen van mij persoonlijk geen respect krijgen.”
Anekdotes
“Ik heb meer dan genoeg artiesten ontmoet, zowel nationaal als internationaal. Jaren gelden heb ik eens met Kool Keith en Jacky Jasper over de Wallen gelopen in 020. Op een gegeven moment bezocht Kool Keith een hoertje en stond ik met een paar maten van me en Jacky Jasper gewoon een half uurtje buiten te wachten. Dat zijn dingen die ik niet snel zal vergeten. Ook een stagedive-moment van Keith Murray zal ik nooit vergeten. Ik ging helemaal los. Toen ik even niet keek, landde hij met zijn elleboog vol op m’n kop."
Festivals
“Outdoor heeft toch wel mijn voorkeur, zeker weten. De gezelligheid en vrijheid die je hebt, meerdere elementen van hiphop die je kunt checken. Ik ben ook eens naar de wintereditie van Splash! geweest in de Melkweg. Jammer dat Canibus en K-Solo meerapten met hun eigen vocals op de band, en af en toe zelfs playbackten. Wie me toen wel enorm verraste was Joell Ortiz.
Het beste festival vind ik toch wel dat eenmalige festival aan de NDSM-werf. Qua line-up klopte het voor mij: Redman, Onyx, Paris, The Liks, EPMD, Lords of the Underground en Jeru The Damaja. Er was ook een tent voor Nederlands talent (101 Barz stage met o.a. Kraantje Pappie en Gers Pardoel, red.), maar daar ben ik niet eens geweest.
Van de terugkerende festivals vind ik Boogiedown Breda en Definitie van Dopeheid, tegenwoordig Definitie van Hiphop de beste festivals. Boogiedown vanwege de sfeer, DVD/DVH vanwege de enorme variatie in de line-up. Het is jammer dat een festival als Boogiedown dit jaar niet doorgaat. Ik vind het toch wel een van de gezelligste festivals. Ook Rokkesteen was een gruwelijk festival, vanwege de undergroundacts. Dat is meer mijn ding. BoomDox wordt ook steeds beter. Ben zeker benieuwd naar de aankomende editie.”
Merchandise & muziek
“Vroeger kocht ik super veel originele releases. Nu praktisch niets meer. Er komt veel te veel uit. Een gekochte cd in mijn kast heeft voor mij geen extra waarde meer. Vroeger wel. Af en toe krijg ik nog een gratis exemplaar van een MC. Dat heeft voor mij dan wel wat extra waarde, want dan weet ik dat de MC in kwestie het waardeert dat ik er vaak ben om zijn optredens te checken. Heel af en toe koop ik een shirt, sweater of een cap. Wat voor mij persoonlijk meer waarde heeft, is het feit dat ik het live zie.
Ik kocht eens een shirt van Arsonists tijdens eens concert in Utrecht. Alle vijf de leden hadden het shirt gesigneerd, maar dat shirt heb ik niet meer. Ik heb ook wat gesigneerde cd’s. Waar ik wel een soort van trots op ben, is de demotape van B.R.A.A.F. Dat cassettebandje heb ik bijna twintig jaar geleden van 50% Neger gekregen.
Het laatste item dat ik heb gekocht is een cap van Public Enemy, die moest ik gewoon hebben. 25 jaar geleden liep ik rond met t-shirts van die mannen en had ik vlaggen op mijn kamer hangen. Nu volstaat een simpele cap."
"Bovenstaande foto verdient misschien enige uitleg: ik had een kaartje om naar DVD 2008 te gaan maar een paar weken daarvoor kregen ik een hersenbloeding. Vrienden van me hadden dit, zonder mijn weten, voor me gedaan zodat ik er toch een soort van bij was. Ze droegen allemaal een shirt met mijn naam erop."
Verlanglijstje
“Ik wil echt teveel MC’s nog zien. Dat is bijna niet eens allemaal op te noemen. Een paar voorbeelden: Zagnif Nori, Blaq Poet, Madchild, Icabod Chang, Fundthementals, BMC, Lord Lhus, Demigodz, Ruste Juxx, Verbal Kent, IDE, Guerrilla War Tactix… en zo kan ik nog wel tientallen namen noemen. Waarom? Het zijn acts waar ik veel muziek van check, dus een show zou ik ook zeker willen bezoeken.” "
