Nu iedereen inmiddels bijgekomen is van de madness in de hoofdstad die ADE heet, is het een mooi moment om terug te blikken op ADE Beats. Sinds een paar jaar maakt de conferentie in de Melkweg deel uit van het dancefestival dat Damsko overneemt, en in de tijd is het eigenlijk een onmisbaar evenement geworden voor artiesten, A&R’s, journalisten, (brand) managers —eigenlijk gewoon iedereen die in Nederland op een professionele manier met muziek bezig is, vooral als je binnen hiphop of aanverwante genres actief bent. Heb jij dit jaar desalniettemin op je kans geslapen, dan recappen we hier nog even wat highlights voor je.
“Teruggeven aan de scene”, dat is volgens creatief directeur Saul van Stapele de insteek van de conferentie. Gevestigde namen in de business delen de kennis die zij opgedaan hebben met hen die wellicht minder ver zijn, en tillen zo de scene als geheel op.
Die kennis kan uit allerlei vakgebieden komen. Zo gaat Farid Benmbarek in gesprek met schrijver Cyrus Bozorgmehr om te vertellen over diens betrokkenheid bij Once Upon A Time In Shaolin, het geheime Wu-Tang-album dat door real life supervillain Martin Shkreli gekocht werd. Ook producer Cilvaringz is via Skype live vanuit Marokko van de partij, maar zweeft helaas bijna heel het gesprek als een metershoge Big Brother boven het podium zonder in het gesprek betrokken te worden. Een gemiste kans, want hoewel Bozorgmehr een gedreven en enthousiast verteller is, is in zijn verhaal geen spoortje info te vinden dat in de afgelopen vier jaar niet al uitgebreid in de pers geweest is.
Relevantere info wordt er gegeven in het door Noisey gehoste panel The Independent Game, waar achtereenvolgens Jebroer, SMIB en Ruyzdael aanschuiven om te vertellen over hun ervaringen en struggles als indie artiest.
Daar vertelt ex-Nouveau Riche lid Jebroer over de dagen dat hij samen met zijn labelgenoten in een brak appartement met een kapotte douche woonde. Een tijd waarin iedereen lukraak op tracks van anderen sprong, de één een zinnetje hier bijdroeg en de ander daar, en het gammele huishouden zo voor de ene na de andere creatieve kruisbestuiving zorgen. De beste tip die hij kan geven, en waarvan hij wou dat hij die zelf gevolgd had? “Afspraken maken van tevoren”, vertelt hij. Dat lijkt op het moment zelf misschien niet nodig, maar die losse aanpak kan wanneer sommige van die tracks later grote hits worden, ineens voor frictie en ruzies over geld zorgen. “Waak voor je vriendschap”, zijn de woorden die hij het publiek meegeeft.
De mannen van SMIB nemen daarna plaats om te vertellen waarom zij nog steeds independent zijn. Hebben ze ondanks hun populariteit dan nooit aanbiedingen van labels gehad? “Ja. Maar voor ons gevoel altijd te laat” antwoordt GRGY. “Dat zijn we zelf al aan het doen”, was volgens hem steeds de reactie op de mogelijkheden die hen dan geboden werden. Het zelf in eigen hand houden was daarom logisch. Bovendien zien ze zichzelf meer als een label dan een groep. “Je tekent geen label bij een label.”
Duvel, frontman van Ruyzdael heeft geen uitgesproken voorkeur voor het tekenen bij een label of indie gaan. “Maakt mij niet zoveel uit, ik wil gewoon een product hebben”, laat hij op laconieke toon weten. Kees [de Koning] had volgens hem ook interesse in het werk van Ruyzdael, maar ze werkten uiteindelijk liever samen met kledingmerk Patta dan met Top Notch, om de simpele reden dat ze dat “nog niet gedaan hadden”. Toch heeft Duuv wel degelijk een praktische tip voor degenen die hem aanhoren: “Geloof in jezelf. En zodra je begint te draaien, neem een boekhouder.”
Hoogtepunt voor veel bezoekers is ongetwijfeld het druk bezochte panel The Great Dutch Producers Debate. Een echt debat vol botsingen wordt het niet, maar Jack $hirak, Dopebwoy, Esko, Project Money, Ramiks, Spanker, Whiteboy en Yung Felix schuiven wel één voor één aan om talloze inzichten in hun werkwijze te delen, en een hoop smakelijke anekdotes. Alsof het het laatste avondmaal is, zitten de toonaangevende producers van de hedendaagse hiphop in Nederland uiteindelijk op een rij aan tafel.
Het zal niet vaak gebeuren dat ze met zijn allen tegelijk zo in gesprek zijn, en daar leren ze zelf ook van. Wanneer het gesprek op het belang van plug-ins voor de software waarmee ze beats maken komt, reageert Jack $hirak op de gortdroge toon die we inmiddels van hem gewend zijn: “ik weet niet eens hoe je die dingen installeert.” “Ik ook niet”, reageert Esko, “ik heb daar een guy voor; ik hook je op.” Dat de laptop hun belangrijkste werktuig is, en je dus in een betrouwbaar apparaat moet investeren, daar zijn ze het allemaal over eens. “Niemand gebruikt die tafels,” zegt Dopebwoy over de rijen indrukwekkende mengpanelen die je ziet op beelden van gerenommeerde studio’s, “dat is voor de foto’s.” Dat vindt Jack $hirak ook: “Ik zet mijn laptop óp die knopjes.”
Ook het idee van schrijverskampen komt uitgebreid aan bod, en sommige producers blijken lang niet zo gecharmeerd van het werken in afzondering als je zou verwachten. Met één artiest en één producer is het tof”, volgens Spanker. “Anders niet, dan wordt ‘t een speeltuin.” Daar denkt Jack $hirak, die toch veel te danken heeft aan het schrijverskamp op Terschelling waar New Wave uit voortkwam, hetzelfde over. Als hij op het succes daarvan gewezen wordt, benadrukt hij dat dat een andere tijd was, en ze nu toch wat serieuzer te werk gaan. “Toen waren we blij met een bed en een ei”, zegt hij met een lach. “Ik sliep in een kast!”
Ondanks al dat delen van ervaringen zowel entertainend als leerzaam is, zijn ook de randverschijnselen de moeite waard. Zo heeft AKAI er apparatuur uitgestald en staat er personeel klaar om uitleg te geven, zodat iedere belangstellende er een beat op kan tikken. Degene die de tofste track legt mag het apparaat aan het einde van de dag mee naar huis nemen. En aan de bar komt iedereen elkaar tegen en worden de lijntjes in de muziekwereld ineens erg kort. Stacks on stacks van visitekaartjes wisselen er van hand, terwijl de tap trouw dienst doet. Er zijn vervelendere manieren om te netwerken. Wij proosten alvast op ADE Beats 2018!
