ScHoolboy Q – Oxymoron
Na Kendrick Lamar is ScHoolboy Q de tweede Black Hippy-rapper uit de Top Dawg-stal die zijn album uitbrengt via het major label Interscope en wel op 25 februari. Toen Q in 2012 het sterke Habits & Contradictions (Hands on the Wheel, Druggys With Hoes Again) uitbracht, was hij nog relatief onbekend. Inmiddels is hij in het kielzog van zijn maatje uit Compton uitgegroeid tot een van de grote beloftes van dit jaar. ScHoolboy spreekt met zijn rauwere stijl een minder brede doelgroep dan Kendrick aan, maar voor de doorsnee hiphopliefhebber zal Oxymoron een keiharde plaat worden met al uitgebrachte tracks als Collard Greens, Hell of a Night, Yay Yay, Man of the Year en het recente Break the Bank. – Rik Spruijt
Pusha T – King Push
Op het moment van schrijven zit Pusha T met The Neptunes in de studio voor een opnamesessie van 20 dagen. Als helft van Clipse behaalde hij al grote successen met het duo, met Hell Hath No Fury als absoluut hoogtepunt. Nog niet zo lang geleden dropte de neighborhood pusha zijn goed ontvangen solodebuut My Name Is My Name waar onder meer het smerige, door Kanye West geproduceerde Numbers On The Boards op staat. Het aandeel Neptunes-beats bleef op dit album beperkt tot twee, maar op King Push kunnen we weer volop genieten van de verslavende coke-rap over beats van het top notch productieteam. Dit kan gewoon niet fout gaan. – Rik Spruijt
Joey Bada$$ – B4.DA.$$
Joey Bada$$ is precies wat hiphop nodig heeft. Een jongeling die niet de hiphop uit de golden era wil namaken, maar er zijn eigen draai aan geeft. Dat levert soms spetterende en soms weer laid back gebrachte flows en lyrics op. Met zijn tapes 1999 en Summer Knights gooide hij bij mij al hoge ogen en ik heb dan ook gruwelijk veel zin om zijn nieuwe plaat te horen. Eerst maar eens die nieuwe Pro Era (met de rest van de jonkies uit zijn groep) tape checken die later deze maand verschijnt. – Bowie van Loon
Sean Price – Niggletius
Sean Price is iemand die zomaar dik vijf jaar kan roepen dat zijn album eraan komt. Waarom? Omdat hij overal schijt aan heeft. De bebaarde rapper is een comedian pur sang, tijdens zijn show in de Melkweg heb ik dan ook veel gelachen. En ook op internet maakt hij furore met zijn komische filmpjes op het Youtube-kanaal van Duck Down. Zo was hij te zien als Bob Ross, als journalist tijdens orkaan Sandy en deed hij een flawless imitatie van de komische interviewer Nardwuar als Seanwuar die Pharoahe Monch interviewt. Je zou bijna vergeten dat hij ook nog goed kan rappen. Monkey Barz, Jesus Price Superstar en het in 2012 verschenen Mic Tyson zijn daar goede voorbeelden van. Gewoon blazen over dikke beats. Alles rauw, hard en ongepolijst. Tijd voor twee albums in twee jaar tijd, Sean. Tokkie-rap op z’n best, zou Christov zeggen. – Bowie van Loon
Chance the Rapper – nnb
Chance the Rapper is zonder meer de grootste belofte van 2013 én 2014. Halverwege vorig jaar dropte hij zijn tape Acid Rap waarna het complete internet ontplofte (zoals dat eerder ook bij Odd Future gebeurde). Hij tourde met Eminem, Macklemore & Ryan Lewis én solo en hij weet zowel de Kleine Zaal van Paradiso (300 personen) als Stade de France (80.000 personen) in Parijs te rocken alsof zijn leven er vanaf hangt. Aanstekelijke rap, vernieuwende flows en dikke beats zijn de ingrediënten, dus kom maar door met dat album! – Bowie van Loon
Roc Marciano & KA (Metal Clergy) – Piece Be With You
Twee mc’s die NY hiphop de afgelopen jaren de nodige rauwheid terug hebben gegeven, brengen als het goed is in 2014 een gezamenlijk album uit. Dat soort samenwerkingen wil nog wel eens lang op zich laten wachten, maar gezien de productiviteit van Roc Marciano en KA moet dit wel goed komen. Samplebased hiphop over het straatleven in The Big Apple, hopelijk op net zo’n hoog niveau als op de soloalbums van beide heren. Gewoon alles zelf produceren en rappen, hippe producers of commercieel aantrekkelijke featurings zijn totaal niet nodig. Echte hiphop in je smoel. – Witflits
Fashawn – The Ecology
Een coming-of-age verhaal vertellen op je album maakt je niet uniek, maar zo overtuigend als Fashawn het deed op Boy Meets World (2009) hoor je het zelden. Gevolg van dit voor mij persoonlijk classic debuut is dat een opvolger alleen maar minder kan zijn. Of toch niet? The Ecology moet dit jaar verschijnen en de eerste track The Beginning, die twee maanden terug naar buiten kwam, beloofde veel goeds. Een Fashawn in vorm over een simpele Evidence productie doet de nieuwsgierigheid in ieder geval niet afnemen. – Witflits
Q-Tip – The Last Zulu
Q-Tip’s meest recente soloalbum The Renaissance is alweer een half decennium oud (het in 2009 uitgebrachte Kamaal/The Abstract was rond de eeuwwisseling al opgenomen, maar lag al die tijd te verstoffen in de archieven van de platenmaatschappij). De soulvolle en volwassen plaat was het product van een man die zich al lang niet meer hoeft te bewijzen, geen façades op te houden heeft, maar wel nog over een ruime voorraad inspiratie en bravoure beschikt. Het soort album dat groei in hiphop aangeeft en bewijst dat ook de veteranen relevant kunnen blijven, juist zolang ze dicht bij zichzelf blijven en niet dwangmatig met jongere generaties mee willen lopen. Een opvolger daarvan is meer dan welkom en in 2014 zou het op Kanye West’s G.O.O.D. Music label eindelijk zo ver moeten komen. Het vooruitzicht van nieuw materiaal van Q-Tip is an sich al aantrekkelijk genoeg, maar de verwachtingen werden in maart vorig jaar in een interview met billboard naar ongekende hoogten opgestuwd; voor The Last Zulu was hij bezig bijdrages van Ali Shaheed Muhammad, Phife Dawg en zelfs Jarobi te regelen. Dichter bij nieuw A Tribe Called Quest materiaal zullen we voorlopig niet komen en alleen al om die reden wordt er reikhalzend naar deze plaat uitgekeken. – Jaap van der Doelen
Wu-Tang Clan – A Better Tomorrow
De iconische W die ooit door DJ Mathematics geschetst werd, is al lang niet meer zo onaantastbaar als deze ooit leek te zijn, maar de Wu-Tang zal altijd een legendarische crew zijn zonder wie hiphop niet zou zijn wat het nu is. Een nieuw groepsalbum is dus automatisch iets waar de ogen van de hele rapwereld op gericht zullen zijn, en terecht. Het plan was om het album vorig jaar al uit te brengen om het 20-jarig jubileum luister bij te zetten, maar liep vertraging op. Wel hadden de heren zich wederom verenigd voor een tour, die op wat technische strubbelingen na, ook in Tilburg voor een topavond zorgde. Als ze er zich toe zetten kan de oude chemie dus wel degelijk herleven, en bovendien heeft Rza opnieuw het muzikale ‘dictatorschap’ op zich genomen dat hij tijdens de eerste golf, van groepsdebuut Enter the Wu-Tang en de eerste soloalbums tot dubbelaar Wu-Tang Forever, ook al droeg. Een tijdperk dat als hun meest vruchtbare en creatief succesvolle wordt gezien. Tel daarbij op dat Raekwon’s Only Built 4 Cuban Linx… II een uitstekende comeback voor de hele Wu was en alle sterren lijken op hun plek te staan voor nog één laatste overwinningsronde. Het enige struikelblok blijkt een geschil te zijn dat zich juist tussen Raekwon en Rza afspeelt. Volgens Rza is het album praktisch klaar en wacht het enkel nog op bijdrages van Raekwon, iets dat The Chef via Twitter als onzin wegzette. De wereld wacht dus tot de beide heren hun ego’s opzij kunnen zetten en dit akkefietje op kunnen lossen. Een legendarische groep als die waar zij deel van uitmaken, is ten slotte méér dan de som der delen en verdient een waardig slotakkoord. – Jaap van der Doelen
Ab-Soul & JMSN – Unit 6
Het geheime wapen van Kendrick Lamar’s Black Hippy crew en singer-songwriter JMSN zouden al geruime tijd een compleet album hebben opgenomen, en You’re Gone, de lead-single daarvan, kwam in januari van vorig jaar al uit. Een releasedatum voor Unit 6 is echter nog steeds in geen velden of wegen te bekennen. Volgens Ab-Soul is dat te wijten aan het feit dat het management van de een niet op één lijn met dat van de ander zat. Anthony ‘Top Dawg’ Tiffith, de ‘TD’ in het TDE label, kondigde onlangs echter aan maar liefst zes albums uit te gaan brengen in 2014. Met zo’n vooruitzicht is het moeilijk te geloven dat een album dat al compleet en wel op de plank ligt daar geen deel van uit zal maken. Na lang wachten zullen we de samenwerking tussen Ab-Soul en JMSN naar alle waarschijnlijkheid dus eindelijk in zijn volledigheid kunnen beluisteren. Het ligt, gezien de twee hoofdrolspelers, voor de hand dat Unit 6 een geluid heeft dat minder makkelijk in een hokje te plaatsen is dan het meeste van de sowieso al vernieuwende TDEfamilie, en het is bemoedigend om te zien dat ze ondanks hun joint venture met het grote geld van Interscope Records hun honger naar experiment nog niet kwijt zijn geraakt. 2014 wordt het jaar van TDE. – Jaap van der Doelen
