Het lijkt een terrein van en voor de elite, maar de grootste springplank van de hiphopscene is te vinden in Hilversumse Mediapark. Daar, ergens weggestopt in het BNN-gebouw, creëeren Rotjoch en zijn team al vijftien jaar legendarische momenten. Veel van de artiesten die vaste gast zijn in zijn studio, komen speciaal voor het jubileum van 101Barz hun track nog één keer performen. Die verjaardag wordt niet zoals andere jaren gevierd met een megasessie in de studio, maar in Carré, onder begeleiding van het Metropole Orkest. En ook daar spat de magie van af.
101Barz groeide al snel uit tot een begrip. Angelo ‘Rotjoch’ Diop is de oprichter, de host en de curator van de studiosessies, en daarmee sinds het prille begin ook het gezicht van de show. Nu krijgt hij het podium dat hij verdient: de piste van Koninklijk Theater Carré, een van de meest legendarische theaters van het land. Omringd door het Metropole Orkest is hij ook hier het boegbeeld, de presentator van de show.
Niet om de namen van de rappers aan te kondigen -die komen vakkundig onder in beeld zodra ze op het podium verschijnen-, maar om het belang van de hiphopcultuur stevig aan te stippen. Hij benadrukt hiphop als onbetwist rauwe straatcultuur, en rap als een kunstvorm. Als fan kun je alleen maar waarderen dat Rotjoch de flair en de stijl van het genre benoemt in de zeventig minuten die hij prime time (!) krijgt aangeboden op NPO3.
Dat levert een fantastische tv-registratie op, vol momenten die je mee terugnemen naar de meest legendarische momenten van het platform. Zo is daar MocroManiac, die misschien wel de meeste sessies op zijn naam heeft staan. Het is bizar om zulke straatrappers in deze setting te zien; niet begeleid door een DJ die 808’s uit de speakers blaast, maar door een voltallig orkest. De grootste hiphopsterren van het land (o.a. Josylvio, Broederliefde en Frenna zijn van de partij) komen hier niet om hun grote streaminghits te spelen. Ze staan er om hun honger van weleer nog eens te kanaliseren. Om teksten de rappen die ze speciaal schreven voor hun eerste sessie, of tracks die hun begindagen typeren.
Tussen de live-beelden door horen we de rappers vol lof spreken over de vaderfiguur Rotjoch, die iedereen een kans heeft geboden, en het belang van het platform. Loftrompetten alom, maar interessanter zijn de wetenswaardigheden over hoe het orkest de beats van bijvoorbeeld Kodak Black (waarop Fresku de uitzending opent) en producers als Esko en Whiteboy moest vertalen. Er heeft een heel team, van specialisten wereldwijd, gewerkt aan het uitschrijven van de noten om de vaak bombastische studioproducties om te zetten naar een orkestrale uitvoering. Heel wat voor het publiek onzichtbare uren aan voorbereiding en repetities moeten hieraan zijn voorafgegaan.
Subtiel zijn bijvoorbeeld de vocal-samples in Frenna’s Check, die nu door het koor worden verzorgd, en ook Adje krijgt in I Don’t Wanna op een bijzonder fraaie manier vocale versterking. Het contrast blijft waanzinnig om te zien. De rappers komen veelal in trainingspakken uit de coulissen, in een setting die voor hen wellicht intimiderend over kan komen. Allemaal maken ze zich het podium eigen. Hoe fel Latifah uit de hoek komt voor iemand die eigenlijk niet wil optreden is noemenswaardig. Net als de kalmte van Kevin, die zijn stem volledig onder controle heeft temidden van de muzikale pracht. Hij rapt rustig over jonko roken en toto zetten.
Maar het is de finale die absoluut het meeste indruk maakt. Terwijl de strijkers van het orkest aanzetten en in het ritme komen, verschijnt de beeltenis van Feis op het scherm dat op de vloer ligt. Winne staat er naast, oog in oog met zijn tweemans, zijn broeder. Die gaat vanuit de hemel in duet met Winne, om nog één keer samen hun legendarische Wintersessie te spelen. Daar gaan ze, om de paar zinnen elkaar afwisselend. Hoe iets dat op de dag van hun studiobezoek in elkaar is gezet, nu is veranderd in een tranentrekker. Een groots eerbetoon en een fantastisch einde.
101Barz laat in zeventig minuten zien wat ze al jaren laten zien, maar dan op een nieuw level. Ondersteund door het Metropole Orkest tonen ze de kracht van hiphop anno toen en nu, maar ook waar het nog naartoe kan. Het een is niet per definitie toffer als het ander, maar dat klassieke muziek en hiphop hier een stapje dichter naar elkaar groeien, gebeurt op de juiste tijd en op de juiste plaats. Met de tv-special daarvan vangen ze op nationale televisie de puurheid -en daarmee de pijn, de strijdlust, de veerkracht en de kunstvormen- die onze cultuur biedt. Dank en hulde.
Gefeliciteerd, Rotjoch en heel team 101Barz, met het jubileum en deze in legendarische grond geslagen mijlpaal. Deze ‘Rotjoch op je beeldscherm’ moet de geschiedenisboeken in.
