The Funky Family. Een Festival dat onderdak bood aan zowel Supernatural publiek, Jazz fans alsook het Boemklatsch gespuis.
‘Na regen komt zonneschijn’ typeerde de dag. Het terrein was omstreeks 14:00 nog behoorlijk ongevuld. Meteen links voorbij de ingang lag het Jazzeiland er verlaten bij. Bij het Boemklatschpodium even verderop was ook nog niet veel te beleven. Limewire draaide wat foute plaatjes (50cent in een dancehalljasje) en de grijze lucht voorspelde ook niet veel goeds. En ja hoor, na een kwartier kwam de regen met bakken uit de hemel. Jiggy Djé had zijn act op het Boemklatsch podium al een beetje uitgesteld vanwege de trage opkomst, maar besloot er toch een regendans van te maken. Rond drie uur stonden er twee parasols naast elkaar voor het podium, waaronder het publiek zich verschool. Ondanks de regen ging het publiek wel los. Jiggy had Spacekees en DJ Frankie Boxcutta meegebracht en de drie heren wisten sfeer te brengen op het mistroostige festivalterrein. Na de act was de regen ook al verminderd en toen DJ S-Dub ging draaien (een mix van hiphop en funky salsaplaten) kwam opeens de zon weer door.
Bij het Jazzpodium werd een springkussen uit de kast getrokken en het zomerse gevoel kwam een beetje terug. Vooral de ligweide bij de Paperdome waar Supernatural de scepter zwaaide, rechts van het Boemklatsch gebeuren, was het goed uit te houden. Het droge kriebelige gras en de lekkere Bossanova tracks op de achtergrond gaven plaats aan het festivalgevoel. De winkeltjes rondom de Paperdome gaven sneakerfreakers de kans om een paar tweedehands patta’s te kopen, ook waren er festivalshirtjes verkrijgbaar, en voor de muziekliefhebbers was het goed toeven bij de Metrostand. Daarnaast was er ruimte voor openhartige liefdesgesprekken in een daartoe speciaal ingerichte reusachtige ‘aardbei’. De moedige deelnemers kregen daarna een “Ik ben oké” button als trofee. En wie zich echt in andere sferen wilde wanen kon een speciale massage krijgen met daarbij onspannende gitaarmuziek.
Terug aangekomen bij de Boemklatsch area was het bijna tijd voor Marley Marl. Het publiek juichte toen hij zijn acte de présence gaf. Marley Marl staat bekend als een van de meest gerespecteerde producers uit de hiphopwereld. Hij heeft samengewerkt met namen als KRS One, Big Daddy Kane, Lords of the Undergound en Erik B. & Rakim. Er kwamen tracks voorbij waar menigeen van stond te kijken dat Marley Marl het genie achter de productie was. Helemaal leuk werd het toen Craig G het podium betrad. Hij verliet het podium namelijk ook weer snel genoeg om te gaan freestylen in het publiek. Alle hoedjes, zonnebrillen en shirtjes die hij onderweg tegenkwam werden betrokken in de freestyle. Rappers, merknamen, het maakte allemaal deel uit van Craig G’s verhaal, inclusief het geniale shirt dat de leden van de Boemklatsch crew droegen “Rocknjet” (Rockniet). Het publiek was razend enthousiast, en dat enthousiasme zakte langzaam in toen Craig G weer ging. Een exclusieve nieuwe productie voor KRS, daar had men nog wel oren na. Maar na een half uur was het grootste gedeelte van het publiek allang afgedropen, want de DJ-skills van Marley Marl, die trouwens met cd’s draaide, waren niet denderend genoeg om voor te blijven.
Dan maar even een hapje halen bij de eetstandjes tegenover het Jazzpodium. De prijzen van eten en drinken vielen mee, de kwaliteit was redelijk, alleen het bier werd in ranjabekertjes geschonken. Schandalig, maar de botanische waterflesjes gingen wel van harte naar binnen. “Straks pis je plantjes” aldus Jiggy Djé. De temperatuur bleef broeierig en het speciale breakdancepodium werd nauwelijks in gebruik genomen. Enkelen waagden zich erop, maar de geregelde boys waren nergens te bekennen. Ondertussen verzorgden een jarige DJ Illvester samen met dj C-mon de plaatjes op het Boemklatschpodium. Jammer was dat er wel een soort gat in de avond viel. Er waren tot tien uur geen andere optredens gepland dan DJ’s die gezellig plaatjes draaiden, en dit zorgde wel voor een inkakker. Toen het dan eindelijk zover was voor de laatste act kwam het overgebleven publiek weer tot leven. Op de knetterende en pompende beats van Sjam en Jori werd flink gedanst en gesprongen. Nobody Beats the Drum was een mooie afsluiter voor een wat traag opgangkomend festival, dat vooral qua sfeer bijblijft, want die was top!
Fixtures:
Hoogtepunt(en): Craig G en de algehele sfeer
Dieptepunt(en): De lengte van Marley Marl’s show en het dj-gat dat hierop volgde
Bier: 5 bonnen voor 10 euro, 1 bon voor een ranjabekertje bier
Food: 1 à 2 bonnen
WC: 1 bon voor een hele dag
Garderobe: /
Fotograferen: Jep
Geluid: Behoorlijk goed voor kleine festivalpodia
Bezoekers: paar honderd
Damage: 20 euro aan de kassa (12.50/17.50 euro vvk)
Cijfer: 7
