Kraantje Pappie wilde met Crane II geen echte hiphopplaat maken

 

Pop of hiphop?
Bij de start van het interview vraagt Kraantje Pappie meteen naar de albumrecensie die Hiphop In Je Smoel plaatste na het verschijnen van zijn plaat. “Heb jij die recensie geschreven?” Na mijn ontkennende antwoord vraag ik hem wat hij ervan vond. Zonder ook maar een halve seconde te twijfelen, antwoordt hij meteen: “Goed.” Alex gaat verder: “Het is een kritische review, maar wel heel terecht. Het was echt vanuit de ogen van een hiphopliefhebber. Als jij als lezer of luisteraar op een hiphopforum zit, zoals Hiphop In Je Smoel, dat een bepaald soort muziek hoog in het vaandel heeft staan, dan is wat er geschreven werd over Crane II een hele terechte conclusie. Het is ook meer popmuziek, met rap erop. Ik bedoel, ik ben ook niet dom. Als ik het leg naast wat ik luister uit de hiphop, dan snap ik het verschil wel. Ik ben het niet per se eens met dit is hiphop en dit niet. Maar hoe het wordt beredeneerd, snap ik. Als je kijkt naar het oude werk van Redman, de oude Wu-Tang dingen, dat is een heel ander soort hiphop dan dat ik maak.”

 

 

Het is volgens Kraan ook nooit de bedoeling geweest om een ‘echte’ hiphopplaat te maken. Terwijl hij hard moet lachen vertelt hij: “Als dat het plan was geweest, dan zou dat gruwelijk mislukt zijn! Nee, het is meer dat ik aan de hele Crane serie echt mijn eigen touch wil geven. Samen met de jongens van Nightwatch probeer ik een heel eigen geluid te maken, ja dat is gewoon die Cranefunk. En mij maakt het dan verder niet zoveel uit wat mensen daar voor een labeltje aan hangen. Ik rap en dat doe ik op muziek die ik tof vind, en dat is het.”

 

 

Crane de Tweede
Een bijzondere keuze van Kraantje Pappie is de naam van het album. Geen hele nieuwe naam, gewoon Crane, maar dan wel de tweede. Hier zit een plan achter dat al verder terug gaat dan bijvoorbeeld zijn Boulimia EP. “Vanaf het moment dat ik mijn eerste demo maakte in 2006, wist ik al dat als ik albums ging maken, ik er drie wilde doen die bij elkaar horen. En dat is dan ook waar ik kritisch op beoordeeld wil worden. Zo van: ‘Dit zijn mijn albums, dit is volledig ik en hier is niets aan wat ik niet zelf wilde of heb bedacht.’ De beats heb ik dan niet zelf gemaakt, maar dat gaat volledig in overleg. Ik kies wat ik tof vind en dat bouwen we vervolgens samen verder uit. Toen ik in 2006 bedacht dat ik een drieluik wilde maken met dezelfde producer en dat later bleek dat dat Noisia was, dat had ik alleen maar kunnen dromen. Maar met hen maak ik gewoon dat drieluik en daarom is dit Crane II.”

 

 

De titel van zijn volgende album kunnen we dan ook al vast invullen. Maar de grotere verrassing komt daarna, na het derde album. Kraan zegt ineens dat het dan klaar is met de reeks. “Er komt geen Crane IV”, zegt hij stellig. “Kijk, laat me dat uitleggen. Toen ik vroeger begon met het luisteren van hiphop kwam dat door vier artiesten: Jiggy Djé, The Opposites, Lange Frans en Tim Beumers. Daar kwam Extince wel heel snel bij, maar die vier waren er eerst. Vervolgens kwam ik erachter dat die vier allemaal zijn begonnen met rappen door Extince, dus dan kunnen we Extince wel op een voetstuk zetten en zeggen dat hij die hele guy is. En dan komt dat ellendige punt dat hij één album teveel maakt. Dan ben je nét niet meer legendarisch, dan heb je net nog één ding gemaakt dat niet tof is en die nasmaak hou je altijd. En als je kijkt naar Opgezwolle, die jongens zullen helemaal gek worden van de vraag: ‘Gaan jullie nog een keer…’ Maar iedere keer dat je die vraag krijgt, is dat een bevestiging dat je op tijd gestopt bent. Want Eigen Wereld … dat is wel een ding zeg. Daar kan je niet omheen. En of dat een bewuste keuze is geweest of niet, dat weet ik niet. Maar dat is het niveau waar ik hoop te komen. Crane II doet momenteel net zoveel als Crane; qua sales, reacties, boekingen en media-aandacht. En als ik dat met Crane III nog een keer kan doen, dan is het klaar. Of in ieder geval op deze manier. Maar toegegeven, Jay-Z zei ook dat hij zou stoppen en kijk waar die man nog steeds staat. En wie weet zeg ik zelf na mijn derde album wel van: ‘Ja, er moet echt nog een vierde komen. Ik heb toen wel met mijn grote mond tegen Hiphop In Je Smoel gezegd dat het klaar zou zijn, maar ik doe het toch.’ En dan wordt het spannend. Want dan leg ik er wel heel veel druk op en wie weet zeggen mensen: ‘Hij had het bij drie moeten houden.’”

 

 

Naast elkaar of na elkaar?
Maar door ze zo in een serie te plaatsen, zullen mensen de albums met elkaar gaan vergelijken. Is het beter dan Crane, is het anders, is het diverser, etc. Maar Alex is niet bang voor de vergelijkingen. “Eigenlijk is het heel makkelijk als mensen het naast Crane leggen en zeggen dat het minder is. Dan antwoord ik dat je ze niet naast elkaar moet leggen, maar dat het meer in elkaars verlengde ligt. Dat er groei heeft plaatsgevonden en dat het daarom anders klinkt. Maar als mensen zeggen dat ik Crane heb overtroffen, dan zeg ik: ‘Prima, dank je wel.’”
Met een brede grijns gaat hij verder: “Nee, dat is natuurlijk flauwekul. Maar in beide antwoorden zit een kern van waarheid. Je moet het zo zien: ze horen naast elkaar, maar ook in het verlengde van elkaar. Natuurlijk kan je ze met elkaar vergelijken, maar zonder Crane had ik de tweede niet kunnen maken.”

 

 

Feesten en emotie
Op Crane II is een kant van Kraantje Pappie te vinden die de luisteraar nog niet veel vaker kon vinden in de muziek van de Groninger. De track Daar Lag Je Dan is een zeer persoonlijk nummer waar goed aan te horen is dat er veel emotie achter zit. En zo is het met hele tweede album volgens Kraan. “Op Crane hoor je vooral de honger. De intentie om echt te gaan knallen en alles te geven om dat van de grond te krijgen. Op Crane II heb ik me veel meer laten leiden door mijn gevoel. Ik heb de afgelopen tijd heel veel shows gedaan en zo is mijn leven in een zeer positieve zin veranderd. Dat hoor je terug op Crane II. Het is veel feest en eigenlijk wil ik het liefst ook gewoon zoveel mogelijk feesten. Hard werken en veel feesten. En zo is het dat ik ’s ochtends een track als Feesttent kan schrijven als ik een toffe avond heb gehad. En als dan ’s avonds die kater er echt hard in hakt, dan ben je emotioneler en schrijf ik bijvoorbeeld een track als Met z’n Tweeën.”

 

 

Daar Lag Je Dan, een emotioneel zware track die handelt over een goede vriend van Alex die ernstig ziek wordt. Hij zat veel aan de rand van het ziekbed en maakte een heftige tijd door samen met zijn vriend. Maar zo’n open nummer op de cd, laat je dat van tevoren horen? “Ja, zeer zeker. Zoals de track ook wel laat zien, gaat het niet om zomaar een vriend. En in die tijd heb ik veel naast zijn bed gezeten, gehoopt en gevochten samen met hem. Maar dat is wel een heftige tijd geweest, dus dat is zeker langs een aantal mensen gegaan. En het bijzondere aan het verhaal vind ik, dat hij degene is geweest die ziek is geweest. De rest van de vriendengroep niet, die konden alleen maar ondersteunen. Maar met zijn vechten en zijn positiviteit heeft hij ons sterker gemaakt. Dat gevoel wilde ik al langer opschrijven, voor Crane heb ik het ook geprobeerd, maar toen is het niet goed gelukt. Die versie heeft die vriend van me ook niet gehoord. Maar nu op deze productie lukte dat wel en ik ben erg blij met het resultaat. Uiteindelijk heb ik hem gevraagd om er samen eens voor te gaan zitten en het te luisteren en toen hebben we het er over gehad. Vervolgens heb ik gevraagd of hij erop mocht of niet. En dat mocht gelukkig. Ik had het helemaal begrepen als hij het liever niet had, omdat het toch zo’n zwaar verhaal is. En eerlijk is eerlijk, in mijn directe kring weet natuurlijk iedereen precies waar dit over gaat. Maar hij vond het mooi en daar ben ik erg blij mee.”

Geplaatst door bowie op 10 april 2014